๐๐๐ นางครวญ ๐๐๐

กระทู้สนทนา

หัวอกผู้รอคอย แสนหงอยเหงา
แลหม่นเทาเงารอบคลุมครอบหล้า
ทินกรอ่อนแสงสนธยา
บอกเพลา ถวิล ว่าสิ้นวัน

ทิว ท้องฟ้า วิหค โผผกย้อน
หวนคืนคอน คู่คลอ พะนอขวัญ
สานสำเนียง เสียงเพรียก เรียกหากัน
ส่วนข้านี้ รำพัน ลั่นในใจ

โอ้ ค่ำแล้ว แก้วตา ..ไยลาร้าง
เหม่อมองทาง ทอดยาว...เงา ไหวไหว
ผวากาย ชะเง้อ เก้อ..ร่ำไป
ปริ่มน้ำตา คลอนัยน์ ..น้อยใจ..เอย

เสียงหริ่งหรีด กรีดปีก ฉีกใจห้วง
ทุกห้องดวง ริ้วยับ เหลือ นับเอ่ย
หมอนร่วมหนุน กรุ่นกลิ่น มิสิ้นเลย
ว่าง วางเฉย เคียงข้าง ..ว้าง อาวรณ์

เวียนลูบไล้ รอยร่าง เคยวางที่
อุ่นคนดี ตรามั่น บรรจถรณ์
เอนกายซับ ทับแท่น แสนร้าวรอน
รอยเปื้อนหมอน รอยอาบ คราบน้ำตา

เดือนลาดวง ช่วงค่อน ก่อนจะรุ่ง
ไอหมอกคลุ้ง เคลื่อนรับ กับอุษา
หยาดน้ำค้าง พร่างสาย ปรายชายคา
วูบอุรา ตาตื่น ยืนเหลียวมอง

หลงไปว่า ..มาแล้ว ดวงแก้วขวัญ
ใจก็สั่น ระทึก นึกยิ้มย่อง
กลับหนาวเร้น เย็นซ่าน สะท้านครอง
เยือกสู่ห้อง หัวใจ ..ไม่ หาญทาน..

ดวงตะวัน...วันใหม่ ใกล้เยือนแล้ว
ระวีแวว แสงวัน หมาย..วันหวาน
นับเวลา นาที ทรมาน
ช่างแสนนาน ปานถึง ซึ่งกัปกัลป์

ชีวันเหลือ เพื่อหวัง ยลพร่างแสง
รับไอแปลง อกอุ่น หนุนรักมั่น
รอ..และ รอ..รออยู่ ดูพรุ่งวัน
รอ..รักนั้น หลอมหล่อ....ต่อวิญญา

แม้คืนวัน ผันเลื่อน เดือน ปี ผ่าน
แผ่วลมปราณ ร่างโรย ระโหยหา
มั่นในรัก ภักดี ชั่วชีวา
รอจนกว่า ดวงวิญญ์...สิ้นมลาย

ขอบคุณ เพลง นางครวญ จากยูทูปค่ะ
และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้ ร่วมแสดงความคิดเห็น อย่างยิ่งค่ะ