ปกเรื่องบังเอิญเกิดขึ้น 2 ครั้งติดกันก็ถือamazingแล้ว ถ้า 3 ครั้งนี่คนโบราณถือว่าเป็น power of god เลยก็ว่าได้ แต่สิ่งที่ผมพึ่งเจอมาในค่ำคืนนี้นี่มันเกินบรรยายจริงๆครับ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า....
วันเนี้ยมันบังเอิญเป็นวันเกิดของน้องผม แล้วมันก็บังเอิ๊ญโทรมาชวนผมมาpartyด้วยกันย่านเอกมัย ผมเองก็บังเอิ๊ญอยากกินเหล้าพอดี แต่ไม่มีตังค์เพราะกระแดะไปซื้อรองเท้าใหม่มา เลยปฏิเสธไป แต่แมร่ง
บอกไม่เป็นไร บังเอิญวันนี้มันอยากจะเลี้ยงพอดี ทำไงได้.... ก็ต้องไปสิก๊าบบบ !
ผมไปถึงร้านประมาณ 21.30 น. เสื..กบังเอิญถึงเป็นคนสุดท้าย จึงได้รับการต้อนรับอย่างล้นหลาม จนถึงประมาณเที่ยงคืน ผมจึงขอกลับก่อน เพราะเสื....กบังเอิญขับรถมา
บ้านผมอยู่บางแค เลยกะว่าจะขึ้นทางด่วนเพราะไม่อยากเจอด่านตรวจ เเต่พอจะเข้าเพชรเกษมแม้งก็บังเอิ๊ญทำถนนปิดเลนส์เข้าไม่ได้ เลยต้องไปอ้อมเข้าทางตัดใหม่ ที่แมร่งบังเอิญไปตั้งด่านอยู่ตีนสะพานขาลง ทำให้ผมบังเอิญมองไม่เห็น (เซ็งว่ะ... ขอให้สิบล้อไป-ซักวัน) คิดในใจ <<ปล.เป็นทัศนคติที่ไม่ดีของผมเองนะครับ ผู้ประเสริฐไม่ควรคิดอย่างนี้นะครับ)
ว่าแล้วก็ เป่าาาาาาา ฟู้ววว................ ตึ๊ดๆ ... เปนง่ะเมิง ช่างบังเอิญจริงๆ ผลเป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิดเลย...เอาไงดีวะกรู.... ทันใดนั้น ผมก็ได้ทำสันดารหมา สองมือวันทา ตีหน้าเจื่อน พร้อมเอื้อนท่อนสร้อยตามแบบวิถีประชา " พี่ครับ ช่วยผมหน่อยน้าคับ อีก 200 เมตรก็บ้านผมแล้วเนี่ย นะนะนะน้าาาาา" ( เมาแล้วขับโทษปรับไม่ใช่น้อยๆนะเฟ้ย กรูจ่ายกรูก็โง่ดิ ฟายย 5555 เลวได้ใจจริงๆกรู )แต่พี่เขาทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่ค่อยพอใจ... (ซวยละ! แมร่งบังเอิญได้ยินกรูคิด.. ตายละกูตายๆ !) แล้วอยู่พี่แกก็ถามผมว่า "น้องมีซัก 5,000 ไหม" ผมหยุดสตั้น 3 วิ..... อ๋อ ! หน้าบึงตะกี้เพราะช่วงนี้ช๊อตนี่เอง เลยจะมาขอยืมตังเรา 5000 สินะ แหม่ก็บังเอิญเป็นคนไทยด้วยกัน 5000 ให้ไม่ต้องคืนยังได้.... แต่บังเอิญจริงๆ วันนี้ดั๊นนไม่มี ทั้งตัวมีอยู่พันกว่าบาท ผมยื่นให้หมดเลย แต่พี่เขาไม่เอา ( ทำไมต้องดูถูกน้ำใจกันด้วย
) แล้วพี่เขาก็เชิญผมลงจากรถ พอผมลง พี่เขาเริ่มตรวจหาไรบางอย่าง (ผมว่าคงเป็นเงิน 5,000 ที่บังเอิญฝันว่าทำตกบนรถผม) พี่เขาขอตรวจสอบหลังรถ ผมเปิดให้ทันที ไม่กลัวอยู่แล้ว เพราะท้ายรถผมไม่มีไรผิดกฏหมายอยู่แล้ว มีแค่ Dr.Martin สุดรักที่พึ่งซื้อมา 1 คู่อยู่ในกล่อง พี่แกเห็นปุ๊ปเปิดกล่องทันที ฉีกกระดาษ ลูบหนังและวิจารย์อย่างคุ้นเคย เพียงแต่ว่าบังเอิญเป็นรองเท้ากรูแค่นั้นเอง...
" โห น้อง Dr. รุ่นนี้สวยว่ะ พี่พยายามหาอยู่เนี่ย (
บังเอิญชอบเหมือนตูอีก) แต่หาไม่เจอซะที ซื้อไหนหลอ?? ราคาเท่าไหร่? พอดีลูกพี่มันจะขึ้นม.4พอดี มันบอกอยากได้เพราะต้องใส่เรียน ร.ด. เอ้ย นี่เบอร์ 42 นี่ ใส่เบอร์เดี๋ยวกะลูกพี่เลย.. ( ซึ่งอันนี้เป็นเรื่องบังเอิญแบบสุดๆที่ส้นตรีนกรูกะลูกของแมร่ง
บังเอิ้ญ บังเอิญเท่ากัน ผมโครตภูมิใจ)
" เซ็นทรัลเวิล ชั้น 5 ครับ มีShopเดียวครับ ราคา6900 แต่ช่วงนี้มีโปร ถ้าพี่มีบัตรพี่จะได้ลด 15-20%" แล้วแต่รุ่น แต่ผมไม่มีบัตรผมเลยต้องซื้อราคาเต็ม "
" ลดแล้วเหลือ 5 พันกว่าก็ไม่แพงนะเนี่ย " ( รวยนะเมิงเนี่ย ถ้าดูพอแล้วก็วางรองเท้ากระผมซะทีเถอะ เด๋วเลอะ!! )
...................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"น้อง พี่ขอละกัน ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเวลาไปซื้ออ่ะ เครนะ บังเอิญพี่ต้องเก็บด่านกลับ สน.ละ หรือน้องอยากไปด้วย?? (ยิ้มหวาน)
[:เม่าอุ้มห่า
"บังเอิญจังเลยคับ ผมกะซื้อมาฝากพี่พอดี......
"
ใบหน้าตอนที่พูดว่า "พี่ขอละกัน" ผมยังจำได้ติดตา นึกทีไรมือนี่สั่นไปหมด หลังจากเหตุการครั้งนั้น ผมเหมือนโดนคำสาปครับ สายตานั่งเหม่อมองเด็กใส่ชุด ร.ด. ตลอดทั้งวัน พอเจอปุ๊ปต้องส่องตรีนก่อนเลย ไม่รู้เปนไร....
เป็นเรื่องบังเอิญที่สุดยอดมากๆครับ พลิกสามัญสำนึกผมไปเลย จากที่เป็นคนไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติแต่เจองี้ ผมยอม!
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า....
วันเนี้ยมันบังเอิญเป็นวันเกิดของน้องผม แล้วมันก็บังเอิ๊ญโทรมาชวนผมมาpartyด้วยกันย่านเอกมัย ผมเองก็บังเอิ๊ญอยากกินเหล้าพอดี แต่ไม่มีตังค์เพราะกระแดะไปซื้อรองเท้าใหม่มา เลยปฏิเสธไป แต่แมร่ง
ผมไปถึงร้านประมาณ 21.30 น. เสื..กบังเอิญถึงเป็นคนสุดท้าย จึงได้รับการต้อนรับอย่างล้นหลาม จนถึงประมาณเที่ยงคืน ผมจึงขอกลับก่อน เพราะเสื....กบังเอิญขับรถมา
บ้านผมอยู่บางแค เลยกะว่าจะขึ้นทางด่วนเพราะไม่อยากเจอด่านตรวจ เเต่พอจะเข้าเพชรเกษมแม้งก็บังเอิ๊ญทำถนนปิดเลนส์เข้าไม่ได้ เลยต้องไปอ้อมเข้าทางตัดใหม่ ที่แมร่งบังเอิญไปตั้งด่านอยู่ตีนสะพานขาลง ทำให้ผมบังเอิญมองไม่เห็น (เซ็งว่ะ... ขอให้สิบล้อไป-ซักวัน) คิดในใจ <<ปล.เป็นทัศนคติที่ไม่ดีของผมเองนะครับ ผู้ประเสริฐไม่ควรคิดอย่างนี้นะครับ)
ว่าแล้วก็ เป่าาาาาาา ฟู้ววว................ ตึ๊ดๆ ... เปนง่ะเมิง ช่างบังเอิญจริงๆ ผลเป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิดเลย...เอาไงดีวะกรู.... ทันใดนั้น ผมก็ได้ทำสันดารหมา สองมือวันทา ตีหน้าเจื่อน พร้อมเอื้อนท่อนสร้อยตามแบบวิถีประชา " พี่ครับ ช่วยผมหน่อยน้าคับ อีก 200 เมตรก็บ้านผมแล้วเนี่ย นะนะนะน้าาาาา" ( เมาแล้วขับโทษปรับไม่ใช่น้อยๆนะเฟ้ย กรูจ่ายกรูก็โง่ดิ ฟายย 5555 เลวได้ใจจริงๆกรู )แต่พี่เขาทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่ค่อยพอใจ... (ซวยละ! แมร่งบังเอิญได้ยินกรูคิด.. ตายละกูตายๆ !) แล้วอยู่พี่แกก็ถามผมว่า "น้องมีซัก 5,000 ไหม" ผมหยุดสตั้น 3 วิ..... อ๋อ ! หน้าบึงตะกี้เพราะช่วงนี้ช๊อตนี่เอง เลยจะมาขอยืมตังเรา 5000 สินะ แหม่ก็บังเอิญเป็นคนไทยด้วยกัน 5000 ให้ไม่ต้องคืนยังได้.... แต่บังเอิญจริงๆ วันนี้ดั๊นนไม่มี ทั้งตัวมีอยู่พันกว่าบาท ผมยื่นให้หมดเลย แต่พี่เขาไม่เอา ( ทำไมต้องดูถูกน้ำใจกันด้วย
" โห น้อง Dr. รุ่นนี้สวยว่ะ พี่พยายามหาอยู่เนี่ย (
" เซ็นทรัลเวิล ชั้น 5 ครับ มีShopเดียวครับ ราคา6900 แต่ช่วงนี้มีโปร ถ้าพี่มีบัตรพี่จะได้ลด 15-20%" แล้วแต่รุ่น แต่ผมไม่มีบัตรผมเลยต้องซื้อราคาเต็ม "
" ลดแล้วเหลือ 5 พันกว่าก็ไม่แพงนะเนี่ย " ( รวยนะเมิงเนี่ย ถ้าดูพอแล้วก็วางรองเท้ากระผมซะทีเถอะ เด๋วเลอะ!! )
...................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"น้อง พี่ขอละกัน ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเวลาไปซื้ออ่ะ เครนะ บังเอิญพี่ต้องเก็บด่านกลับ สน.ละ หรือน้องอยากไปด้วย?? (ยิ้มหวาน)
"บังเอิญจังเลยคับ ผมกะซื้อมาฝากพี่พอดี......
ใบหน้าตอนที่พูดว่า "พี่ขอละกัน" ผมยังจำได้ติดตา นึกทีไรมือนี่สั่นไปหมด หลังจากเหตุการครั้งนั้น ผมเหมือนโดนคำสาปครับ สายตานั่งเหม่อมองเด็กใส่ชุด ร.ด. ตลอดทั้งวัน พอเจอปุ๊ปต้องส่องตรีนก่อนเลย ไม่รู้เปนไร....