ใครบอกว่าจีนไม่เสียละครับ   เสียไปหลายล้านตารางกิโลเมตรเลยล่ะ

มองโกเลียก็โดนโซเวียตดึงให้แยกตัวไปเป็นประเทศ

เกาหลีก็เสียให้ญี่ปุ่น

เสียไต้หวัน    แมนจูเรียส่วนที่เหลือให้ญี่ปุ่น (แต่ได้คืนตอนจบสงคราม)

ทางใต้ก็เสีย Pu-Tao ให้พม่า

ตะวันออกของแมนจูเรียก็เสียให้รัสเซีย    ส่วนสีชมพูอ่อนนั่นแหละ



รวมความแล้วดินแดนที่จีนเสียไปแล้วยังพยายาม Claim อยู่ก็

---

แต่จีนโชคดีอยู่อย่างที่ครองซินเกียงกับธิเบตไว้ได้    สาเหตุที่ทิเบตกับซินเกียงอยู่กับจีนก็คือเป็นกันชนระหว่างอังกฤษกับรัสเซีย    แต่ถ้าคุณไปดูแผนที่จริงๆคุณจะแปลกใจมากว่าทำไมถึงใช้กันชนที่กว้างใหญ่ขนาดนี้       ทำไมไม่เลือกเพียงซินเกียงรึทิเบตแห่งเดียวเป็นกันชน

ดินแดนกันชนระหว่างรัสเซียกับอินเดียของอังกฤษนั้น    ยาวมาตั้งแต่อิหร่าน   อัฟกานิสถาน    ซินเกียงและทิเบต (ซึ่งอิหร่านเองก็เป็นกันชนกับออตโตมานด้วยอีกแห่งไปในตัว)       ซึ่งพอมาดูกันจริงๆดินแดนกันชนที่ต่อจากอัฟกานิสถานนั้น    จะเลือกใช้แค่ซินเกียงรึทิเบตก็ได้    ไม่จำเป็นต้องใช้ถึง 2 ดินแดนเป็นกันชน      แต่สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าทั้งอังกฤษและรัสเซียต่างก็มีความสนใจจะขยายอำนาจเข้าไปในดินแดนกันทั้งคู่      รัสเซียเองก็อยากได้ซินเกียง    อังกฤษเองก็จ้องทิเบตตาเป็นมัน      เพราะต่างฝ่ายต่างอยากได้ดินแดน    ทั้งสองฝ่ายจึงแย่งกันโยนให้อีกฝ่ายเสียสละเอาดินแดนที่อยากได้เป็นกันชนซะ      รัสเซียก็อยากให้เอาทิเบตเป็นกันชน    อังกฤษก็บอกให้เอาซินเกียงเป็นกันชน      เพราะต่างฝ่ายต่างก็อยากได้ไม่อยากเสียเปรียบเลยไม่มีใครยอมใคร       สุดท้ายเลยเอาเป็นว่าเอาทั้งซินเกียงและทิเบตเป็นกันชนทั้งคู่ไปเลยสิ้นเรื่องสิ้นราว    ไม่ต้องมีใครได้เปรียบเสียเปรียบ    ฉันไม่ได้แกก็ไม่ได้      งานนี้จีนเลยถูกหวยไป    ได้ครองดินแดนทั้งสองไปโดยไม่เสียให้ใคร