ต้นเหตุมาจาก ผมชื่นชอบซีรี่ย์เกาหลี ได้ติดตามจนหลังๆมาเลิกดูละครไทยมาสักพักแล้ว ละครไทยเรื่องล่าสุดที่ได้ดูคือเรื่องทองเนื้อเก้า
ขอออกตัวก่อนว่า ผมไม่ใช่ติ่งเกาหลี ซีรี่ย์ทุกเรื่องที่ผมดู ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่านักแสดงคือใคร ชื่ออะไร ผมสนใจแค่พล็อตเรื่องที่สร้างความบันเทิงให้ผมเท่านั้น
ส่วนละครไทย ไม่ใช่ว่าผมมีอคติกับละครของไทย หรือไม่ชอบนักแสดงท่านไหน นักแสดงบางท่านผมยัง Follow Instagram อยู่ด้วยซ้ำ
วันนี้มาตั้งกระทู้ เพื่อจะบอกสิ่งที่ผมได้จากละครเกาหลี และอยากให้ผู้จัดละครไทยตระหนักและนำข้อดีไปปรับปรุง และลดข้อเสียในการสร้างสรรค์ละครไทยเรื่องใหม่ๆ
หลายๆคน เวลามีข่าวที่ไม่ดีผ่านหน้าหนังสือพิมพ์ในปัจจุบัน บางคนก็อ้างว่าเป็นพฤติกรรมเลียนแบบมาจากละคร ครั้นจะทักท้วงถึงละคร ก็มีคนออกมากล่าวอ้างอีก ว่าชีวิตจริงเลวร้ายยิ่งกว่าละครซะอีก..
อะไรคือการแก้ปัญหาสังคมในปัจจุบัน? แก้สื่อที่สะท้อนสังคม หรือ แก้สังคมที่เลียนแบบสื่อ?
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่าสามารถแก้ได้ และหากแก้ไขแล้วจะนำสังคมให้ดีขึ้น นั่นก็คือการผลิตสื่อให้มีคุณภาพ
ซึ่งปัญหาใหญ่ๆที่ผมนำมาเปรียบเทียบระหว่างละครไทยและละครเกาหลีคือ..

1. ละครเกาหลีอิงชีวิตจริง ชีวิตปกติของคนชนชั้นกลาง มนุษย์ปุถุชนที่ต้องทำงานแลกเงิน
- ละครเกาหลี ถ้าอยากได้เงินก็ต้องทำงาน ไม่ทำงานก็ไม่ได้เงิน

- ละครไทย เดินโฉบไปโฉบมา เงินสะพัด ใช้คล่องไม่ขาดมือ ไม่เคยตีแผ่เรื่องชีวิตการทำงาน
ชอปปิ้งแปปค่ะ เรื่องหาเงินไม่ค่อยถนัด โฟกัสที่ใช้เงินมากกว่า


2. ละครเกาหลี สนับสนุนให้ใช้ ขสมก. มั้ง?
- ละครเกาหลี จะทำงานระดับไหน เป็นนักเรียน นักศึกษา หรืออะไรไม่รู้ แต่สนับสนุนให้ขึ้นรถเมล์ นั่งรถไฟ เป็นเรื่องปกติ


นางเอกก็แว้นมอไซค์

- ละครไทย อะไรก็เบนซ์ ป้ายแดง ไว้ก่อน สร้างค่านิยมแปลกๆ ทุกคน ทุกครัวเรือน ต้องมีรถใช้ ทุกวันนี้คนไทยก็บ่นรถติดกันเข้าไปครับ



3. ละครเกาหลี แต่งหน้าแบบพอดี ไม่จัดเต็ม
- ละครเกาหลี แต่งหน้าเบาๆ ใช้ชีวิตประจำวัน

- ละครเกาหลี แต่งหน้าจัดเต็ม ออกงาน

- ละครไทย แต่งหน้าเบาๆ ใช้ชีวิตประจำวัน

- ละครไทย แต่งหน้าจัดเต็ม ออกงาน

ความเป็นจริง ละครไทย ใช้ชีวิตประจำวัน ออกงาน ลุยป่า ร้องไห้ หรือนอนหลับ ก็แบบเดิม เปลี่ยนชุดเอาอย่างเดียว

4. ละครเกาหลีตอนกินข้าว
- ละครเกาหลี ปาร์ตี้โซจู ร้านข้างทางก็กิน นิยมชิวววว

- ละครไทย ไม่ใช่ในโรงแรมหรือภัตตาคาร จะไม่สามารถกินได้ กระเดือกไม่ลง


5. ละครเกาหลี กระเป๋าอะไรเป็นพร็อพก็ได้
- ละครเกาหลี นางเอกสะพายเป้ผ้า สบายๆ

- ละครไทย ไม่ใช่เบอร์กิ้น เข้าฉากไม่ได้


6. ละครเกาหลีเน้นแสดงความเป็นอยู่ที่เป็นจริง ทำให้ผู้ชมได้รับอรรถรสถึงความเป็นไปได้ของตัวละคร
- ละครเกาหลี เน้นความจริง องค์ประกอบทุกอย่างในฉาก ผู้ชมสามารถจินตนาการได้จริงๆ


- ละครไทย คุ้นเคยกันดี บ้านพระเอกนางเอกหรูหรา ฟู่ฟ่า เริ่มฉากจะต้องแพนภาพจากท้องฟ้า ลงมาจรดเสาเข็มบ้าน



7. สิ่งที่ละครเกาหลีมี แต่ละครไทยไม่มี...
ความรู้ที่สอดแทรกเข้าไปในละคร ซึ่งบางทีเหมือนจะนำมาใช้ได้ไม่มากหรอกในชีวิตประจำวัน
แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีแก่นสารอะไรเลย และบางทีการถ่ายทอดความรู้โดยวิธีนี้ ทำให้เกิดความบันเทิง ไม่น่าเบื่ออีกด้วย

เรื่องนี้เป็นเรื่อง I hear your voice : ในเรื่องจะเกี่ยวกับกฎหมาย ทนาย การขึ้นศาล ซึ่งส่วนตัวผมไม่เคยมีความรู้เรื่องพวกนี้มาก่อน
ไม่รู้ว่าทนายคือใคร อัยการมีหน้าที่อะไร คณะลูกขุนจำเป็นต้องออกมาตอนไหน ซึ่งหลังจากดูซีรี่ย์เรื่องนี้แล้ว ทำให้ผมเข้าใจมากขึ้นเยอะเลย
และในรูปที่วงกลมและชี้ลูกศรไว้ จะเป็นข้อกฎหมายที่แทรกขึ้นมาตามฉากในละคร ทำให้เราเข้าใจละครได้ดียิ่งขึ้น และได้รับความรู้ด้วย

เรื่องนี้คือเรื่อง Emergency men and woman : ในเรื่องเกี่ยวกับหมอห้องฉุกเฉิน แบบเดียวกับ I hear your voice
จะมีข้อความเกี่ยวกับเนื้อเรื่องขึ้นมา เพื่อทำให้เข้าใจฉากในละครได้ดียิ่งขึ้น พร้อมทั้งสอดแทรกความรู้ด้วย
-ส่วนละครไทย รู้ๆกันอยู่... ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม การจำหน่ายสุราแก่ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปีบริบูรณ์เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย


อันนี้เป็นแค่ตัวอย่างที่ผมเห็นจากละครเกาหลี และละครไทย
ไม่ใช่ละครเกาหลีจะไม่มีชีวิตรวย เศรษฐี ฟู่ฟ่า หรือละครเกาหลีไม่มีชีวิตดารา เซเลป ไม่มีการถ่ายเห็นรถสปอร์ตเลย
แต่ละครเกาหลีไม่ได้โฟกัสไปที่เรื่องของความรวย ความสุขสบาย เงินซื้อได้ทุกอย่าง วันๆเดินร่อนไปร่อนมาก็มีเงินเข้ากระเป๋า
ละครเกาหลีถ้านำเสนอในส่วนของตัวละครที่มีชีวิตร่ำรวย ก็จะสื่อให้เห็นถึงการทำงาน มีความเป็นมาอย่างไรถึงจะได้เงิน
และส่วนใหญ่เท่าที่ดูมา จะโฟกัสไปที่นางเอกของเรื่อง ที่หลายๆเรื่องจะสื่อถึงความลำบาก แร้นแค้น สู้ชีวิต
ซึ่งผมมองว่า การทำสื่อมาในลักษณะนี้ เป็นการหล่อหลอมพฤติกรรมคนดูได้เป็นอย่างดี
เน้นไปที่การทำงาน พยายามถ่ายทอดการขึ้นรถขนส่งมวลชน รถเมล์ รถไฟฟ้า ไม่ใช่ละครไทยที่เห็นกี่เรื่อง กี่ฉาก ก็มีรถส่วนตัว สุขสบาย ใช้เงินเป็นเบี้ย
หากสื่อสามารถทำให้ผู้ชมเกิดพฤติกรรมเลียนแบบ ก็ควรจะทำสื่อให้ดี อย่างน้อยการเลียนแบบก็เลียนแบบไปในทางที่ดี
ไม่ใช่ข่มขืนแล้วชนะใจนางเอกได้ ไม่ใช่เดินร่อนไปร่อนมาก็รวยได้ ไม่ใช่การเป็นเรยาก็มีเงินใช้ได้
ไม่ใช่ทุกคนในสังคมจะสามารถมีของแบรนด์เนมใช้ได้ ไม่ใช่วันๆจะวิ่งโร่เข้าร้านอาหารมื้อละเป็นพันอย่างเดียวได้
ไม่ใช่แต่งหน้าจัดเต็ม ไม่มีฉากไหนในเรื่องหน้าโล้น แล้วเป็นพฤติกรรมเลียนแบบ เอากวนอิมพอกหน้า เขียนคิ้วทาปากตั้งแต่มัธยมต้น
ไม่ใช่มีปัญหาแล้วหาทางออกด้วยการด่ากัน ตบตีกัน ไม่ใช่เป้าหมายของชีวิตที่จะต้องมีรถหรูๆ ชีวิตสุขสบาย ถึงจะมีความสุขได้

เรื่องนี้ ถ้าผู้ผลิตสื่อไม่ได้มองเห็นเรื่องจริยธรรม หรือความคิดอยากหล่อหลอมสังคมให้ดีขึ้น
ก็ควรคิดเรื่องพล็อตเรื่องของละคร ไม่ใช่จินตนาการล้ำเลิศ ทุกเรื่องรวย เศรษฐี มีอันจะกิน วันๆไม่ต้องทำหอกอะไร เดินแกว่งไปแกว่งมามีเงินใช้
พล็อตแบบนี้มันน่าเบื่อมากกก สมัยผมอยู่ ป.4 ป.5 จนตอนนี้ ปี2แล้ว ยังไม่เห็นเปลี่ยนพล็อตกันสักที
แล้วก็พล็อตผัวมีเมียน้อย เมียหลวงด่าเมียน้อย การแก้แค้น ล้างแค้น จองเวรจองกรรม แบ่งพินัยกรรม ลูกหลานแย่งมรดก
อันนี้ก็ควรจะปรับปรุง เปลี่ยนแปลงได้แล้ว
ก่อนหน้านี้ คนไทยเคยด่าละครเกาหลี เอะอะก็ผู้หญิงปลอมตัวเป็นผู้ชาย ติดหนวดไว้เครา พล็อตเรื่องห่วยแตก เนื้อเรื่องก็ปลอมตัว นักร้องบอยแบนด์
ตอนนี้อยากให้ลองไปดูใหม่ เค้าพัฒนากันหมดแล้วนะครับ พล็อตเรื่องสนุก น่าติดตาม ดูแล้วรู้สึกถึงความเป็นไปได้ ลงทุนเยอะ สมจริง