มีนิทานมาเล่านะครับ...นึกเอง มโนเอง
ได้รับแรงบันดาลใจมาจากการทำงานของคนไทยที่เคยไปทำงานตปท.คนหนึ่ง

…เด็กชายจม เป็นเด็กบ้านนอก...โตขึ้น ได้มีโอกาสไปเรียนในเมืองใหญ่แห่งหนึ่ง...
ในวิชาวิทยาศาสตร์...คุณครูให้ทำโครงงานวิทยาศาสตร์ส่งประกวด หัวข้อ "ปาไข่อย่างไรให้ตกไม่แตก"... มีกติกาว่า ครูจะเป็นคนปาไข่เอง ปาลงบนดินสีแดง ให้ไข่ลงอย่างนิ่มนวล ไม่แตก ไม่ร้าว เก็บกลับมาต้มกินได้ และต้องมีสมาชิกในกลุ่ม 10 คน
ก็มีหลายกลุ่มส่งผลงานเข้าประกวด...หนึ่งในนั้น ก็เป็นกลุ่มของด.ช.จม … ตั้งชื่อกลุ่มว่าอย่างเท่ว่า กลุ่ม "หมาตีน (ผี)"
…หัวหน้ากลุ่ม เป็นเด็กหัวกะทิของร.ร. ได้รับรางวัลโครงงานวิทย์มามากมาย และมีสมาชิกระดับหัวกะทิของร.ร.อีกรวม 8 คน…บังเอิญว่า ด.ช.จม เดินผ่านห้องน้ำจะไปฉี่ แล้วสมาชิกกลุ่มนี้ยังขาดอีก 1 คน…จึงได้ลากเอาด.ช.จม เข้าร่วมกลุ่ม เพื่อให้ครบ 10 คน
…กลุ่ม "หมาตีน(ผี)" ก็ได้คิดวิธีต่างๆมากมาย ในการปาไข่ลงดินแดง ไม่ให้แตกร้าว...จนในที่สุด ก็ค้นพบวิธีการ "ปาไข่ลงดินแดงได้ไม่แตก"...และชนะเลิศอันดับหนึ่ง...วิธีและอุปกรณ์ในการปาไข่ลงพื้นไม่แตกนี้ ได้รับการใช้อย่างแพร่หลายในวงการ "ปาไข่"

…ชื่อหัวหน้ากลุ่ม และชื่อกลุ่ม ได้รับจารึกไว้ที่ หนังสือเกียรติประวัติของร.ร.ชื่อดังแห่งนี้...แน่นอนว่า ชื่อของด.ช.จม ไม่ได้อยู่ในนั้น...ก็ใช่สิ เขาไม่ได้เป็นคนคิดคนเดียวนี่นา ดีไม่ดี เขาอาจไม่ได้คิดอะไรเลยก็เป็นได้...ไม่มีใครรู้เนอะ เป็นเรื่องราวภายในกลุ่ม "หมาตีน (ผี)" เท่านั้นที่รู้
…เรื่องราว ก็ดูเหมือนจะมีเพียงเท่านี้ จบด้วยดี ปาไข่แล้วไม่แตก...
…แต่…
…
…
…เมื่อด.ช.จม กลับบ้านนอก...ต้องขอบอกก่อนว่า บ้านเกิดของด.ช.จมนี้ ค่อนข้างกันดาร ไกลปืนเที่ยง ข่าวสารต่างๆ ในเมืองใหญ่ ไม่ค่อยได้มาถึงที่นี่นัก...
…ด.ช.จม ได้กลับไปพร้อมวุฒิเรียนจบการศึกษาจากร.ร.ใหญ่ ชื่อดัง ในเมืองใหญ่...พร้อมกับดีกรีห้อยท้ายว่า "เป็นหนึ่งในทีมผู้คิดค้นวิธีปาไข่ลงดินแดงแล้วไม่แตก"
…ชาวบ้านในหมู่บ้าน ต่างแซ่ซ้องสรรเสริญ ให้ด.ช.จม เป็นยอดนักวิทยาศาสตร์ ผู้คิดค้นผลงานระดับหัวเมืองใหญ่ เป็นอัจฉริยะประจำหมู่บ้าน...ทำแผ่นป้ายต้อนรับ จัดงานบรรยายให้ด.ช.จมได้ไปเปิดเผยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้...พร้อมกับคำต่อท้ายให้ชื่อด.ช.จมว่า "ด.ช.จม ผู้คิดค้นวิธีปาไข่ให้ไม่แตกแต่เพียงผู้เดียว"
...ด.ช.จม ก็ไม่ได้โต้แย้งใดๆ ใครว่าเขาเป็นอัจฉริยะ สุดยอดนักประดิษฐ์ เขาก็ไม่ได้โต้แย้งใดๆ ไม่ได้บอกว่า เขาไม่ได้คิดคนเดียวนะ ช่วยกันคิดหลายคน … ด.ช.จม ก็เออออไปกับคำสรรเสริญนี้ตลอดเสมอมา
… เป็นแรงบันดาลใจให้เด็กๆ ในหมู่บ้านนั้นอย่างมากมาย … บางคน เป็นถึงระดับ "สาวก" ยอมออกตัวแทนด.ช.จมได้ทุกสถานการณ์
…
…ชาวหมู่บ้านนี้ ถ้าตั้งใจทำอะไร ไม่แพ้หมู่บ้านไหนๆในโลก...
…
…
...เวลาผ่านไป...หลายสิบปี...
ชาวหมู่บ้านนี้ ได้ไปเรียนในเมืองใหญ่กันมากขึ้น...ด.ช.จม เติบโตขึ้น เป็น นายจม...
…บางคนได้ไปเรียนในร.ร.เดียวกับนายจม...บางคนได้เรียนร.ร.ในจังหวัดอื่นที่โด่งดังไม่แพ้กัน...
…หลายคน ไปพร้อมความมุ่งมั่น อยากเป็นอัจฉริยะ คิดค้นโครงงานวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ เท่ๆ เก๋ๆ อย่าง นายจม...
…ทุกคน ต่างก็ฉงนกันว่า เอ…ทำไม ไม่มีหลักฐาน หรือคำบอกกล่าวอะไรเกี่ยวกับ นายจมบ้างเลยนะ ในร.ร.นั้น…
…ค้นหาเอกสารทุกอย่าง...ถามอาจารย์เก่าๆ ทุกท่าน...รื้อค้นหา วิธีการปาไข่ให้ไม่แตก...ค้นจนไปเจอโครงงานที่นายจมบอกว่า เป็นผู้คิดค้นเพียงผู้เดียวอันนั้น...กลับไม่ปรากฎแม้แต่ เงาชื่อของนายจมเลย...ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครพูดถึง...
…ทำไมไม่เหมือนกับที่เคยได้ยินมาจากในหมู่บ้านนะ ว่า นายจมนี่แหละ สุดยอดอัจฉริยะ แห่งร.ร.ชื่อดังในเมืองใหญ่ หนึ่งเดียวผู้นี้ ไม่มีใครคิดวิธีปาไข่ให้ไม่แตกได้ มีแต่นายจมผู้นี้ผู้เดียวเท่านั้นที่คิดได้ (ด้วยวิธีขึ้นไปตีลังกาสามรอบครึ่ง แล้วม้วนหลังอีกห้ารอบ บนยอดตึกสูงที่สุดในเมืองนั้น...อันนี้ นายจมมาเพิ่มเติมข้อมูลในชาวบ้านฟังทีหลัง หลังจากที่ตระเวนบรรยายความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของการปาไข่นั้น...แต่นายจม ไม่เคยแสดง การปาไข่อันล้ำลึกนั้นให้ชาวบ้านได้ดูเลยแม้แต่ครั้งเดียว)

…เหตุการณ์ก็ผ่านมานานแล้ว...
ชาวบ้านในหมู่บ้าน ก็เริ่มมาค่อนแคะ คอยถามแว่วๆกันเนืองๆ ว่า นายจม เป็นสุดยอดอัจฉริยะนักประดิษฐ์ จริงหรือ???
…นายจม ก็ไม่ตอบอะไร ไม่ปฏิเสธ ไม่แก้ไขใดๆ...ก็ยังคงมีเหล่า "สาวก"​ ที่ยังเชื่ออย่างสนิทใจท่วมท้นในความสุดยอดของนายจม และคอยออกตัวแก้ตัว แถลงไข แทนนายจมอยู่ตลอด...
…ชาวบ้าน ก็ต่างงงงวยกันมากขึ้นๆ มีข้อกังขากันมากขึ้น
...ข้อมูลที่นายจมบอกเล่าเอง...กับ...ข้อมูลที่ชาวบ้านหลายๆคนที่ติดต่อกับหัวเมืองใหญ่ๆได้ ทำไมมันต่างกันลิบลับนะ...
…
…
…
…
อย่างลืมนะครับ เรื่องทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องแต่งขึ้น จากจินตนาการของผมเอง...เพียงแต่ ได้รับ "แรงบันดาลใจ" จากบางเรื่องเท่านั้นเอง....