วันนี้ไปห้างดังกลางสุขุมวิทมาค่ะ food centre ที่นี่เขาถู๊กถูกละ เลยแวะกินซะหน่อย อิอิ คงจะเดากันถูกเนาะว่าห้างอะไร ช่วงนั้นเวลาประมาณบ่ายสามสี่สิบห้าได้ค่ะ เด็กๆโรงเรียนแถวนั้นเลิกเรียนกันแล้ว หลายๆครอบครัวก็พากันมากินข้าวบน food centre ที่เดียวกับเรา หลังจากที่เราซื้อเสร็จเราก็เดินมาวางจานไว้ที่โต๊ะยาวตัวนึง โต๊ะคล้ายๆตามโรงอาหารมหาลัยน่ะค่ะ สภาพโต๊ะสามารถแบ่งกันนั่งได้หลายคนถ้ามาแบบคนเดียวหรือมาเป็นคู่ เราวางจานแล้วก็เดินไปซื้อน้ำค่ะ กลับมาก็เจอพ่อกับลูกสาวคนชายคนมานั่งอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้อะไรมาก โต๊ะแบ่งๆกันนั่งได้ ไม่ถือสาอะไร

ยังไม่ทันที่จะเริ่มกิน สายเข้าค่ะ เพื่อนโทรมา เรารับเสร็จคุยไม่นานมากก็ยัดหูฟังแล้วนั่งกินสบายใจเฉิบ เอานิยายออกมาอ่านด้วยนะ แต่เราเขี่ยผักไปตลอดเวลาที่กินค่ะ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่แล้วเขาโรยต้นหอมมา เราไม่ชอบก็เลยเขี่ยทิ้งประจำ กินไปพลางก็มีหันรีหันขวางมองรอบตัวไปด้วยเป็นนิสัย ขนาดอ่านอยู่กับมือก็อดไม่ได้ที่จะหันมองรอบตัว เห็นพ่อเด็กมองมาทางเราหลายทีแล้วค่ะ ไม่ได้เอะใจอะไร เดชะบุญว่ามีเพลงๆนึงมันเว้นยาวมากข้างท้ายก่อนต่อเพลงถัดไป เลยได้ยินพ่อคนนั้นสั่งสอนลูกตัวเองว่า "หนูอย่าเลือกกินนะ ผักนี่ต้องกินมากๆ ดูคนโต๊ะข้างๆนี่เขี่ยผักสิ เขาเลยตัวเล็กแบบนี้" เราฟังแล้วแบบว้อททททททท เผาขนมากๆ เขาว่ากรูรึเปล่าวะ แต่โต๊ะไม่มีใครแล้วอะนอกจากเราและครอบครัวนี้ กรูแน่ๆ เราก็พยายามเก็บอาการนะ ไม่แสดงออกอะไรไป ก้มหน้าก้มตากินเฉยๆจนหมดและลุกไปก่อน

ไอ่การที่คุณจะสั่งสอนลูกให้ไม่เลือกกินและหัดกินผักนี่ก็เป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว เห็นด้วยว่าสมควรทำ แต่จะสอนทั้งทีก็อย่ามาแซะคนรอบตัวได้มั้ยละ มันจะมีมารยาทกว่านี้มากๆถ้าเอาไปพูดในที่ลับตาเราไปแล้วน่ะ ไปพูดในรถ พูดในลิฟท์อะไรก็ตามใจสิ ไม่ใช่ใกล้ๆแบบนี้ จริงอยู่ว่าคำที่พูดก็ไม่ได้มีคำไม่สุภาพอะไร (ที่เขียนมาด้านบนอาจจะไม่เป๊ะทุกคำ แต่ไม่ได้มีอะไรที่ไม่สุภาพแน่นอน) แต่มันก็คือการนินทาแบบเผาขนเลยไม่ใช่เหรอ จะบอกว่าสอนมันก็ใช่แต่นี่สอนแบบแซะแถมเลยนะ มันไม่ถูกอะ เราพยายามจะคิดว่าเขาคงนึกว่าเราเป็นต่างชาติมั้ง เพราะห้างนี้คนต่างชาติเดินเยอะ แถมวันนี้เราสะพายกระเป๋าฟิลิปปินส์ด้วย หน้าตาก็คล้ายอยู่ เจอคนฟิลิปปินส์รัวตากาล็อกใส่ก็มีมาแล้ว บังเอิญที่สายเข้าเมื่อกี้เป็นเพื่อนต่างชาติอีก ก็พูดอังกฤษกับเขา แถมนิยายที่ควักมาอ่านก็อังกฤษเหมือนกัน ทั้งหมดนี้เลยอาจจะทำให้ตัวพ่อคิดว่าเราไม่ใช่คนไทยแล้วจะพูดยังไงก็ได้ เราคงไม่รู้งั้นเหรอ ไม่ก็อาจจะเพราะเห็นเราใส่หูฟัง อาจจะคิดว่าพูดไปเราคงไม่น่าจะได้ยินหรอกมั้ง แบบเนี้ยเหรอ

อีกอย่างคือเรื่องไม่กินผักมันก็ไม่ได้ทำให้เราตัวไม่สูงเสมอไปนี่ เราเองกินผักได้นะ ผักสลัดแบบต่างๆเรากินสบายเลย ไป Sizzlers ทีเราตักมา 2-3 จานพูนๆตลอด คนเรามันก็ต้องมีของกินที่ไม่ชอบมั่งปะละ โลกนี้เราเชื่อว่าคนที่เลือกกินมีมากกว่าคนไม่เลือกนะ มันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบเข้าสักอย่างสองอย่างแหละ เหมือนอย่างที่หลายๆคนไม่ถูกกับอาหารแขกเครื่องเทศเยอะๆ บอกว่าเหม็นกันแต่เรากลับชอบมาก หอมหวนชวนกินซะนี่กระไร มันก็มีได้ทั้งนั้น เรื่องความเตี้ยความสูงนี่มันไม่ได้ขึ้นกับการกินอาหารทั้งหมดซะหน่อย มันขึ้นกับกิจกรรมและการออกกำลังด้วย ไหนจะมีกรรมพันธุ์อีก แฟนเก่าเราสูง 185 แต่นางเขี่ยผักแทบทุกชนิดในโลก เขี่ยมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ 30 กว่าก็ไม่กิน ก็ยังสูงได้เป็นเปรตแบบนั้นเพราะนางกินนมเยอะและเป็นนักบาสเยาวชนระดับเขต ส่วนเราที่มีคนเห๋็นว่าเขี่ยต้นหอมในอาหารตามสั่งจานเดียว กินผักสลัดได้กองโต แต่เราไม่ค่อยเล่นกิจกรรมกลางแจ้งจนถึงวัยหยุดโต เราชอบขลุกอ่านหนังสือหรือดูหนังในบ้านมากกว่า และเรามีพ่อแม่ยุค baby boomer ที่สูงไม่ถึง 160 ทั้งคู่ จะแปลกอะไรที่คนวัยจวน 30 แบบเราจะสูงเท่านี้ (153-154) มันไม่ได้เกี่ยวกับการที่เห็นเราเขี่ยผักแค่แว้บเดียวเลยจริงๆ ปัจจัยอื่นมีเยอะแยะ

เอาละ พล่ามมาซะยาวเลย อยากฝากพ่อแม่ผู้ปกครองหรือใครก็ตามที่ไปไหนมาไหนนอกบ้านกับเด็กๆ ว่าถ้าจะสอนอะไรบุตรหลานหรือน้องนุ่งก็ช่วยระวังคำพูดนิดนึงค่ะ อย่าทำพฤติกรรมแบบสอนไปแซะไปแบบนี้เลย จริงอยู่ว่ามันคือการสอนและความหวังดี แต่มันจะดีกว่ามากที่ไม่ไปพาดพิงคนรอบตัว เก็บเอาไปพูดในที่ลับตาคนก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นที่จะต้องสอนขณะมีตัวอย่างอยู่ตรงหน้าขนาดนั้น มันเสียมารยาทเหมือนกันนะ ด้วยฟามหวังดีจ้ะ อิอิ