บทความนี้ตัดตอนจากบทสนทนาหลังไมค์ในกล่องข้อความของ MAVEL และ เหรียญกาแฟ >>
คำเตือน : 1. สปอยเนื้อหานิยายสำคัญๆหลายตอน หากไม่อยากรู้อะไรเลย โปรดข้าม !! -0-
2. เนื้อหาเรียงลำดับวันเวลาที่โต้ตอบกัน ดังนั้นอาจจะเวิ่นและยาว ไร้สาระไปไม่บ้าง 555+
MAVEL, 7 กันยายน เวลา 19:07 น. :
อ่อ ขอบคุณที่ตอบฮะ สรุป น้องเบียร์ก็ยังหายตัวเป็นปริศนาต่อไปสินะ เหอๆ
วันนี้ว่างๆ เผอิญเซิร์ฟหาเครดิตผู้กำกับคุณราชิต เมื่อก่อนชื่อ อนุชิต กำกับหนังยาวเรื่อง รักแรกกระแทกจิ้น เลยไปหาดูใน Youtube
ปกติเราเป็นคนสมาธิยาวนะ หนังอินดี้แช่กล้องนานๆ ถ้ามันตรึงเราอยู่ก็ดูได้ ส่วนรักแรกนี่ ดูได้ 15 นาที ก็เริ่มกดข้ามๆไปเรื่อย หนังอะไรมันจะไม่สนุกแถมไม่เม้คเซ้นขนาดนั้น นักแสดงเล่นกันอย่างก่ะละครหน้าชั้น
เห็นที LS ซีซั่นหน้าก็คงต้องเลิกหวังว่ามันจะเดินเรื่องดีกว่านี้แน่ๆ เพราะดูจากทรง ผกก.แล้ว คงยาก คุณเหรียญลองหาเรื่องที่ว่ามาดูละกันนะฮะ 555
พูดถึง HM ss2 เมื่อวาน ตอน หมอก : ดูแล้วดีเฉยเลย (ปรกติจะเฉยๆกับ HM มาโดยตลอด) แต่ตอนเมื่อคืนดูแล้วน้ำตาซึม สาเหตุหนึ่งคงเพราะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน T_T แถมตอนนี้เป็นตอนที่ถ่ายทอดออกมาไม่ยัดเยียดน้อยที่สุด เราเลยรู้สึกดี 555
เหรียญกาแฟ, 7 กันยายน เวลา 19:31 น.
HM เมื่อวานก็น้ำตาปริ่มเหมือนกันค่ะ .. เราว่าเป็นตอนที่ดีที่สุดแล้วตั้งแต่ได้ดูละคร/ซีรี่ส์อะไรทางทีวีเลยจริงๆ
ไม่ว่าจะละครสอนใจเรื่องไหนก็สื่อออกมาไม่ได้เท่าเรื่องนี้เลย สงสารหมอกสุดๆเลยค่ะ เล่นดีมากด้วย T T
ตอนแรกเคยคอมเม้นท์ว่าหมอกพูดติดๆขัดๆ น้องเล่นไม่เก่งรึเปล่า พอตอนนี้เท่านั้นแหละ หมดข้อกังขาเลยค่ะ
ส่วนเรื่องรักแรกกระแทกจิ้น เราไปหาดูมาแล้วค่ะก่อนหน้านี้ ช่วงที่เราตั้งกระทู้บ่อยๆนั่นแหละ
คือแบบ มันทนไม่ไหวละ ขอดูหน่อยเหอะว่ากำกับเป็นยังไงกันแน่ สรุปทำเหมือนคุณ MAVEL เลยค่ะ กดๆข้ามๆ =_____=
พูดถึง Love Sick Season หน้าเราลุ้นมากกกกกกกกกจริงจัง TT กลัวมันพังสุดๆเพราะว่าในนิยายต่อไปจะเป็นฉากงานบอลค่ะ
(งานจตุรมิตร) แล้วคือของจริงมันอลังการมากเว่อร์ ทั้งแสตนด์ทั้งอะไร เราขอพูดตรงๆนะคะ
คือแค่ถ่ายในโรงเรียนหรือฉากในห้องทั่วไปบางฉากยังแบบ .. นะคะ เห็นๆกันอยู่ไหม
แล้วถ้าจะต้องไปติดตามงานบอล ถ้าตามนิยายนี่มีทั้งหน้างาน เบื้องหลัง(ห้องมอนิเตอร์) โค้ดเชียร์ สแตนด์หลังเลิกงาน บลาๆ = =
จะไหวจริงหรอ ; _ ; ..
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็หวังให้ออกมาดีแล้วก็ถึงจะแย่ก็จะรอติดตามอยู่ดีแหละค่ะ 55555555555555 ติ่งก็แบบนี้ ~
MAVEL, วันพุธ เวลา 11:56 น.
เผลออ่านนิยายไป 400 กว่าหน้าละ 55555
ทีแรกก่ะจะอ่านแค่เลยบางแสนมาหน่อย อ่านแล้วสนุกดี เดี๋ยวจบแล้วจะมาเมาท์ต่อนะ ^^
เหรียญกาแฟ, วันพุธ เวลา 18:28 น.
โอเคค่า 555555555 จัดไปให้จบเลยยย >____<
จะได้สกรีมกันเต็มที่ไม่ต้องกลัวเผลอไปสปอยล์แล้วทีนี้ ฮา
MAVEL, เมื่อวานนี้ เวลา 08:21 น.
เราอ่านจบล่ะนะ ขอวิจารณ์นิยายนิดหน่อย อย่าโกรธกันนะว่าเราวิจารณ์นิยายสุดเลิฟ >< คิดซะว่าเป็นความเห็นส่วนตัวนะ...
แบ่งเป็นช่วงครึ่งแรกนะ opening บางแสน แข่งบอล เมาอ้วก หัวหิน แข่งดนตรี ไล่เรียงเรื่องมาพีคที่ปุณณ์ไปบอกเลิกเอมที่คอนโด แล้วทั้งคู่ตกลงคบกันเป็นแฟน >>> ช่วงนี้อ่านแล้วไหลลื่น คุณเห็ดเขียนได้ดี มีสถานการณ์ที่ชัดเจน สนุก
ช่วงครึ่งหลัง-จนจบ บอกเลิกยู ยอมรับกับเพื่อนในแก๊งว่าคบกันเป็นแฟน หึงหวง พ่อปุณณ์ ค่ายเภสัช ending >>> ช่วงนี้อ่านแล้วเนือยๆ ไม่คืบหน้า ง่วง
สรุปคือ ช่วงครึ่งแรกมันมีแกนดราม่าอยู่ ความขัดแย้งทั้งสถานการณ์ภายนอก และภายในจิตใจของตัวปุณณ์และโน่ ทำให้มันน่าลุ้น อ่านสนุก แถมรายละเอียดในแต่ละฉากที่คุณเห็ดใส่เข้ามาก็ล้วนแมทกับเรื่อง อ่านแล้วต้องอ่านต่อๆๆ
... เนื่องจากดราม่าครึ่งแรกมันเข้มข้นแบบถึงจุดพีคในหลายๆตอน เช่น โน่กอดปุณณ์ไม่ให้มองเอม ฉากดนตรีก็พีคที่คืนความสุขให้ปุณณ์ พอเข้าครึ่งหลัง ดราม่ามันลดดีกรีลงอ่ะเรื่องราวเปลี่ยนเน้นมาที่ความขัดแย้งที่จิตใจตัวเองของทั้งตัวปุณณ์โน่ที่มีต่อกัน การเปิดเผยความจริงต่อคนรอบข้าง ต่อเพื่อน ต่อพ่อปุณณ์ - การบอกเลิกยูริในช่วงเริ่มครึ่งแล้วหายไปร่วมๆสองร้อยหน้าแล้วมาขมวดปมยูริในตอนค่ายและฉากจบ ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดีนะ แต่ดีกรีมันลดลง แถมคุณเห็ดเขียนย้วยหลายตอนมาก ความกระชับว่องไวในการเดินเรื่องแบบแบบช่วงแรกมันหายไป จุดพลิกผันก็ไม่เยอะและไม่ใช่เรื่องใหญ่โตแบบในครึ่งแรก .... เราคิดว่าจุดนี้แหล่ะจะทำให้มันกลายจุดที่ซีรี่ย์จะนำเสนอได้ลำบากแน่ๆ
โดยภาพรวมเราชอบนะ แต่..... (หลังจากคำว่า"แต่"คือ main idea เสมอ 55) -__- แต่ในมุมของคนเขียนบท เราคิดว่าภาพรวมทั้งหมดกำลังเจอตอใหญ่ๆให้ขุดแน่
อันที่จริง การนำนิยายมาขึ้นจอ เกือบทุกบทประพันธ์จะไม่เจอจอก่อนเจอตอ 55 ที่ดังๆเลย แฮรี่ มีเวิ่นโคตรเยอะในหนังสือ ถ้าเอาลงหมดจริงๆคง 5 ชั่วโมง ดังนั้นจริงต้องเลือกฉากที่มีผลกับเรื่องจริงๆมานำเสนอ
และเรื่องนี้ ดูเรตความเร็วที่นำเสนอ กว่าจะจบเล่มคง 4 ซีซั่นยันลูกบวชแน่ๆ ฮ่าๆๆ
เหรียญกาแฟ, เมื่อวานนี้ เวลา 13:19 น.
อ๋อ เราเข้าใจที่คุณ MAVEL บอกนะคะ แต่อย่างเรื่องนี้เราว่ามันก็มีความเป็น 'นิยาย' ค่อนข้างสูงแล้วอ่ะค่ะ
พล็อตแบบ - แกล้งเป็นแฟนกันด้วยเหตุผลบางอย่าง - รักกันจริง - แฟนพระเอกเลวมากกกกกมั่วผู้ชาย คือพูดตรงๆก็ค่อนข้างเกิดได้ยากในชีวิตจริง
อะไรมันจะประจวบเหมาะเจาะขนาดนั้น -O-
แต่มันจะมีนิยายอีกแนวที่เรียกว่า Slice of Life คือจะบรรยายแบบเรื่อยๆ เดินเรื่องแบบวันนี้ทำอะไรเป็นยังไง
ค่อยเป็นค่อยแล้วก็จะเรียลกว่าแบบนิย๊ายนิยายน่ะค่ะ ซึ่งปกติเราชอบอ่าน Slice of Life อยู่แล้ว(บางเรื่องย้วยหนักกว่านี้เยอะค่ะ 55)
เพราะฉะนั้นเรื่องครึ่งหลังที่เนื้อหาดราม่าไม่แน่นเราเลยอ่านแล้วเฉยๆ เพราะในวงการนิยายวายถือว่าค่อนข้างธรรมดาอ่ะค่ะ
แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้านำมาทำบทละครมันจะน่าเบื่อหรือเปล่า คิดว่าก็คงน่าเบื่ออยู่ระดับนึงเลยแน่ๆ = =
เพราะละครแบบช่องสามช่องเจ็ดนี่ใส่กันแหลกมากกก 555555555 ปกติเราไม่ดูละครหรอกค่ะ ดูเฉพาะเรื่องดังๆอย่างแรงเงา
หรือสามีตีตรา คือแบบ โอ๊ย อะไรแม่คุณจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ เปิดมาฉากแรกสามีคนที่สามตาย+เพื่อนสนิทแทงข้างหลัง
ถ้าเกิดเอื่อยๆเรื่อยๆก็คงไม่ไหวในแง่ของบทละครจริงๆล่ะมั้งคะ แต่ถ้า 4 SS นี่ ...... กตคงจะสูงกว่าววไปไกลแน่ๆ T^T
MAVEL, เมื่อวานนี้ เวลา 17:59 น.
ขอบคุณที่ตอบกลับฮะ แม้จะเป็นเป็นฟิควาย บางเรื่องดูจะเพ้อฝันเกินจริง ตัวละครประกอบโผล่และหายไปดื้อๆหลายตัว และก็เรื่องความน่าสมจริงอย่างที่คุณบอกก็ใช่อ่ะ
แต่แกนหลักของนิยายก็ถือว่ามาตรฐานนะ ในฐานะหนังก็อยู่ในหมวด coming of age ที่มีธีมแบบ สับสน เผชิญหน้าความเป็นจริง เรียนรู้ที่จะรับมือกับเจ็บปวดเพื่อเติบโตต่อไป ...
ด้านมุมมองความรัก ก็ถือว่านิยายให้มุมมองไว้สมเหตุสมผลในหลายๆตัวละคร ทั้ง โน่ ปุณณ์ หรือยูริ โดยเฉพาะประเด็นที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบไหน ความรักที่บริสุทธิ์ใจคือความรักที่ดีงามเสมอ นี่คือสิ่งที่นิยายชุดนี้พาเราไปถึงตรงนั้น
หัวใจของนิยายมันแข็งแรงในระดับหนึ่งอยู่แล้ว เมื่อนำมาทำเป็นซีรี่ย์ ก็เหลือแค่ดัดแปลงวิธีการเล่าเรื่องในหลายๆส่วนที่ย้วยในนิยาย การใส่รายละเอียดทำตัวละครให้กลมขึ้น เป็นมนุษย์มากขึ้น เพื่อให้บทมันหนักแน่นขึ้น และเข้าถึงผู้ชมวงกว้างได้ อันนี้เป็นหน้าที่คนเขียนบทกับผู้กำกับหลักๆเลย ...
อันที่จริง สิ่งที่คนเขียนบทเกลียดคนเขียนนิยายมากที่สุดคือ การเปลี่ยนบทบรรยายความคิดของตัวละครให้มาเป็นภาพเหตุการณ์ในหนังโดยไม่ใช้บทบรรยายหรือยัดใส่ปากตัวละครให้พูดคนเดียว เรื่องนี้ ในเครดิตก็มีคุณเห็ดเป็นหนึ่งในทีมเขียนบทด้วย ดังนั้นคุณเห็ดที่เป็นคนเขียนบทจะต้องเกลียดคุณเห็ดที่เป็นคนเขียนนิยายด้วย 55
เพราะถ้าคุณเห็ดไม่เกลียดตัวเอง รักในสิ่งที่ตัวเองเขียนในนิยาย เมื่อเขียนออกมาเป็นบทซีรี่ย์ มันจะออกมาไม่ถึงแน่นอน
หลายๆตอนที่มีช่วงที่เป็นดราม่าหลักๆในซีซั่นนี้ อย่างตอนคืนสุดท้ายที่บางแสน และ after บางแสน หนังถูกนำเสนอแบบผ่านๆ ไม่เน้น
คนดูเอาแต่พูดกันถึง Detail อย่างฉากจูบในรถที่ถูกตัดออกไป (อันที่จริงก็พูดกันตั้งแต่ฉากปลาทองแล้ว) คือมันไม่ผิดที่คนดูอยากจะดูฉากเหล่านั้น แต่หนังไม่ได้ทำให้คนดูตระหนักถึงแก่นของเนื้อหา [Main] ในส่วนของสภาวะที่สับสนในความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่างปุณณ์กับโน่ มันไม่ได้ถูกขับเน้นให้เกิดเป็น Theme, mood และ direction อะไรเลย ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวผลักความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เดินหน้าต่อไปแบบมีพลังได้
สุดท้ายนี้ เรานิยายเรื่องนี้มีดีอยู่ ที่เหลือก็ภาวนาไปที่ทีมผู้สร้างแล้วกัน โปรดักชั่นบางอย่างไม่ถึงถึงเราเข้าใจได้ แต่หากหัวใจหลักไปไม่ถึง ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย และคนที่น่าเสียดายที่สุดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวคุณเห็ดเองนั่นแหล่ะ
ส่วนเราเสียดายสุดคือ น้องกัปตัน กับ ไวท์ น้องคือสิ่งดีงามในซีรี่ย์นี้ เราชอบการแสดงของน้องๆทั้งคู่ และตอนนี้เป็นสิ่งเดียวที่ดึงให้เราดูอยู่ แค่นั้น เหมือนคุณเหรียญป่ะ 555
เหรียญกาแฟ, 23 ชั่วโมงที่แล้ว
โฮ่ .. // เค้าจะเข้าใจไหมอ่ะว่าเราไม่ได้หมายถึงฉากสกินชิพอย่างเดียว เราหมายถึงการสื่ออารมณ์จากนิยาย->ซีรี่ส์ต่างหาก
ประโยคนี้ของคุณ MAVEL ถูกใจมากค่ะ
หนังไม่ได้ทำให้คนดูตระหนักถึงแก่นของเนื้อหา [Main] ในส่วนของสภาวะที่สับสนในความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่างปุณณ์กับโน่ มันไม่ได้ถูกขับเน้นให้เกิดเป็น Theme, mood และ direction อะไรเลย ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวผลักความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เดินหน้าต่อไปแบบมีพลังได้
คือมันใช่จริงๆค่ะ หลายฉากมาก ซึ่งก็เข้าใจว่ามันสื่อได้ยากเพราะจากนิยายมันเป็นมุมโน่เล่า แต่แบบ ทำให้คนดูไม่อินและไม่รัก ไม่ผูกพันกับตัวละครเท่าที่ควรจะเป็นนะคะเราว่า
เพราะอย่างตอนที่เราอ่านนิยายนี่แบบ ร้องไห้ตาม อินตามแบบสุดๆ คือทั้งสงสารทั้งเข้าใจพวกเค้า แต่พอมาเป็นซีรี่ส์มันยังไม่ถึงหลายๆอย่างเลย
คือถ้าทำถึงมันพีคมากอ่ะค่ะ พีคแบบไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องสกินชิพ ไม่ต้องมาอ้างว่า น13+ เลยค่ะ
แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการแสดงนี่ดีงามจริงๆ น้องพัฒนากันได้แบบสุดยอดมาก คิดว่าซีหน้าคงได้ดูคุณชายปุณณ์แบบที่เป็นปุณณ์สุดๆแน่นอนน >____<
สุดท้ายฝากให้ทีมงานสู้ต่อนะ คิดเสียว่าถ้าเจ้าสองคนนี้หายไป ไม่บ่น ก็แปลว่ามันเลิกดูละ ไม่อยากให้ทีมงานเสียใจที่เราสองคนเลิกติดตาม (หรือว่าดีใจหว่า 55+)
REVIEW - LOVE SICK ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน : นิยาย Vs ทีวีซีรี่ย์ ///// MAVEL โต้ -> เหรียญกาแฟ ตอบ \\\\\
คำเตือน : 1. สปอยเนื้อหานิยายสำคัญๆหลายตอน หากไม่อยากรู้อะไรเลย โปรดข้าม !! -0-
2. เนื้อหาเรียงลำดับวันเวลาที่โต้ตอบกัน ดังนั้นอาจจะเวิ่นและยาว ไร้สาระไปไม่บ้าง 555+
MAVEL, 7 กันยายน เวลา 19:07 น. :
อ่อ ขอบคุณที่ตอบฮะ สรุป น้องเบียร์ก็ยังหายตัวเป็นปริศนาต่อไปสินะ เหอๆ
วันนี้ว่างๆ เผอิญเซิร์ฟหาเครดิตผู้กำกับคุณราชิต เมื่อก่อนชื่อ อนุชิต กำกับหนังยาวเรื่อง รักแรกกระแทกจิ้น เลยไปหาดูใน Youtube
ปกติเราเป็นคนสมาธิยาวนะ หนังอินดี้แช่กล้องนานๆ ถ้ามันตรึงเราอยู่ก็ดูได้ ส่วนรักแรกนี่ ดูได้ 15 นาที ก็เริ่มกดข้ามๆไปเรื่อย หนังอะไรมันจะไม่สนุกแถมไม่เม้คเซ้นขนาดนั้น นักแสดงเล่นกันอย่างก่ะละครหน้าชั้น
เห็นที LS ซีซั่นหน้าก็คงต้องเลิกหวังว่ามันจะเดินเรื่องดีกว่านี้แน่ๆ เพราะดูจากทรง ผกก.แล้ว คงยาก คุณเหรียญลองหาเรื่องที่ว่ามาดูละกันนะฮะ 555
พูดถึง HM ss2 เมื่อวาน ตอน หมอก : ดูแล้วดีเฉยเลย (ปรกติจะเฉยๆกับ HM มาโดยตลอด) แต่ตอนเมื่อคืนดูแล้วน้ำตาซึม สาเหตุหนึ่งคงเพราะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน T_T แถมตอนนี้เป็นตอนที่ถ่ายทอดออกมาไม่ยัดเยียดน้อยที่สุด เราเลยรู้สึกดี 555
เหรียญกาแฟ, 7 กันยายน เวลา 19:31 น.
HM เมื่อวานก็น้ำตาปริ่มเหมือนกันค่ะ .. เราว่าเป็นตอนที่ดีที่สุดแล้วตั้งแต่ได้ดูละคร/ซีรี่ส์อะไรทางทีวีเลยจริงๆ
ไม่ว่าจะละครสอนใจเรื่องไหนก็สื่อออกมาไม่ได้เท่าเรื่องนี้เลย สงสารหมอกสุดๆเลยค่ะ เล่นดีมากด้วย T T
ตอนแรกเคยคอมเม้นท์ว่าหมอกพูดติดๆขัดๆ น้องเล่นไม่เก่งรึเปล่า พอตอนนี้เท่านั้นแหละ หมดข้อกังขาเลยค่ะ
ส่วนเรื่องรักแรกกระแทกจิ้น เราไปหาดูมาแล้วค่ะก่อนหน้านี้ ช่วงที่เราตั้งกระทู้บ่อยๆนั่นแหละ
คือแบบ มันทนไม่ไหวละ ขอดูหน่อยเหอะว่ากำกับเป็นยังไงกันแน่ สรุปทำเหมือนคุณ MAVEL เลยค่ะ กดๆข้ามๆ =_____=
พูดถึง Love Sick Season หน้าเราลุ้นมากกกกกกกกกจริงจัง TT กลัวมันพังสุดๆเพราะว่าในนิยายต่อไปจะเป็นฉากงานบอลค่ะ
(งานจตุรมิตร) แล้วคือของจริงมันอลังการมากเว่อร์ ทั้งแสตนด์ทั้งอะไร เราขอพูดตรงๆนะคะ
คือแค่ถ่ายในโรงเรียนหรือฉากในห้องทั่วไปบางฉากยังแบบ .. นะคะ เห็นๆกันอยู่ไหม
แล้วถ้าจะต้องไปติดตามงานบอล ถ้าตามนิยายนี่มีทั้งหน้างาน เบื้องหลัง(ห้องมอนิเตอร์) โค้ดเชียร์ สแตนด์หลังเลิกงาน บลาๆ = =
จะไหวจริงหรอ ; _ ; ..
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็หวังให้ออกมาดีแล้วก็ถึงจะแย่ก็จะรอติดตามอยู่ดีแหละค่ะ 55555555555555 ติ่งก็แบบนี้ ~
MAVEL, วันพุธ เวลา 11:56 น.
เผลออ่านนิยายไป 400 กว่าหน้าละ 55555
ทีแรกก่ะจะอ่านแค่เลยบางแสนมาหน่อย อ่านแล้วสนุกดี เดี๋ยวจบแล้วจะมาเมาท์ต่อนะ ^^
เหรียญกาแฟ, วันพุธ เวลา 18:28 น.
โอเคค่า 555555555 จัดไปให้จบเลยยย >____<
จะได้สกรีมกันเต็มที่ไม่ต้องกลัวเผลอไปสปอยล์แล้วทีนี้ ฮา
MAVEL, เมื่อวานนี้ เวลา 08:21 น.
เราอ่านจบล่ะนะ ขอวิจารณ์นิยายนิดหน่อย อย่าโกรธกันนะว่าเราวิจารณ์นิยายสุดเลิฟ >< คิดซะว่าเป็นความเห็นส่วนตัวนะ...
แบ่งเป็นช่วงครึ่งแรกนะ opening บางแสน แข่งบอล เมาอ้วก หัวหิน แข่งดนตรี ไล่เรียงเรื่องมาพีคที่ปุณณ์ไปบอกเลิกเอมที่คอนโด แล้วทั้งคู่ตกลงคบกันเป็นแฟน >>> ช่วงนี้อ่านแล้วไหลลื่น คุณเห็ดเขียนได้ดี มีสถานการณ์ที่ชัดเจน สนุก
ช่วงครึ่งหลัง-จนจบ บอกเลิกยู ยอมรับกับเพื่อนในแก๊งว่าคบกันเป็นแฟน หึงหวง พ่อปุณณ์ ค่ายเภสัช ending >>> ช่วงนี้อ่านแล้วเนือยๆ ไม่คืบหน้า ง่วง
สรุปคือ ช่วงครึ่งแรกมันมีแกนดราม่าอยู่ ความขัดแย้งทั้งสถานการณ์ภายนอก และภายในจิตใจของตัวปุณณ์และโน่ ทำให้มันน่าลุ้น อ่านสนุก แถมรายละเอียดในแต่ละฉากที่คุณเห็ดใส่เข้ามาก็ล้วนแมทกับเรื่อง อ่านแล้วต้องอ่านต่อๆๆ
... เนื่องจากดราม่าครึ่งแรกมันเข้มข้นแบบถึงจุดพีคในหลายๆตอน เช่น โน่กอดปุณณ์ไม่ให้มองเอม ฉากดนตรีก็พีคที่คืนความสุขให้ปุณณ์ พอเข้าครึ่งหลัง ดราม่ามันลดดีกรีลงอ่ะเรื่องราวเปลี่ยนเน้นมาที่ความขัดแย้งที่จิตใจตัวเองของทั้งตัวปุณณ์โน่ที่มีต่อกัน การเปิดเผยความจริงต่อคนรอบข้าง ต่อเพื่อน ต่อพ่อปุณณ์ - การบอกเลิกยูริในช่วงเริ่มครึ่งแล้วหายไปร่วมๆสองร้อยหน้าแล้วมาขมวดปมยูริในตอนค่ายและฉากจบ ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดีนะ แต่ดีกรีมันลดลง แถมคุณเห็ดเขียนย้วยหลายตอนมาก ความกระชับว่องไวในการเดินเรื่องแบบแบบช่วงแรกมันหายไป จุดพลิกผันก็ไม่เยอะและไม่ใช่เรื่องใหญ่โตแบบในครึ่งแรก .... เราคิดว่าจุดนี้แหล่ะจะทำให้มันกลายจุดที่ซีรี่ย์จะนำเสนอได้ลำบากแน่ๆ
โดยภาพรวมเราชอบนะ แต่..... (หลังจากคำว่า"แต่"คือ main idea เสมอ 55) -__- แต่ในมุมของคนเขียนบท เราคิดว่าภาพรวมทั้งหมดกำลังเจอตอใหญ่ๆให้ขุดแน่
อันที่จริง การนำนิยายมาขึ้นจอ เกือบทุกบทประพันธ์จะไม่เจอจอก่อนเจอตอ 55 ที่ดังๆเลย แฮรี่ มีเวิ่นโคตรเยอะในหนังสือ ถ้าเอาลงหมดจริงๆคง 5 ชั่วโมง ดังนั้นจริงต้องเลือกฉากที่มีผลกับเรื่องจริงๆมานำเสนอ
และเรื่องนี้ ดูเรตความเร็วที่นำเสนอ กว่าจะจบเล่มคง 4 ซีซั่นยันลูกบวชแน่ๆ ฮ่าๆๆ
เหรียญกาแฟ, เมื่อวานนี้ เวลา 13:19 น.
อ๋อ เราเข้าใจที่คุณ MAVEL บอกนะคะ แต่อย่างเรื่องนี้เราว่ามันก็มีความเป็น 'นิยาย' ค่อนข้างสูงแล้วอ่ะค่ะ
พล็อตแบบ - แกล้งเป็นแฟนกันด้วยเหตุผลบางอย่าง - รักกันจริง - แฟนพระเอกเลวมากกกกกมั่วผู้ชาย คือพูดตรงๆก็ค่อนข้างเกิดได้ยากในชีวิตจริง
อะไรมันจะประจวบเหมาะเจาะขนาดนั้น -O-
แต่มันจะมีนิยายอีกแนวที่เรียกว่า Slice of Life คือจะบรรยายแบบเรื่อยๆ เดินเรื่องแบบวันนี้ทำอะไรเป็นยังไง
ค่อยเป็นค่อยแล้วก็จะเรียลกว่าแบบนิย๊ายนิยายน่ะค่ะ ซึ่งปกติเราชอบอ่าน Slice of Life อยู่แล้ว(บางเรื่องย้วยหนักกว่านี้เยอะค่ะ 55)
เพราะฉะนั้นเรื่องครึ่งหลังที่เนื้อหาดราม่าไม่แน่นเราเลยอ่านแล้วเฉยๆ เพราะในวงการนิยายวายถือว่าค่อนข้างธรรมดาอ่ะค่ะ
แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้านำมาทำบทละครมันจะน่าเบื่อหรือเปล่า คิดว่าก็คงน่าเบื่ออยู่ระดับนึงเลยแน่ๆ = =
เพราะละครแบบช่องสามช่องเจ็ดนี่ใส่กันแหลกมากกก 555555555 ปกติเราไม่ดูละครหรอกค่ะ ดูเฉพาะเรื่องดังๆอย่างแรงเงา
หรือสามีตีตรา คือแบบ โอ๊ย อะไรแม่คุณจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ เปิดมาฉากแรกสามีคนที่สามตาย+เพื่อนสนิทแทงข้างหลัง
ถ้าเกิดเอื่อยๆเรื่อยๆก็คงไม่ไหวในแง่ของบทละครจริงๆล่ะมั้งคะ แต่ถ้า 4 SS นี่ ...... กตคงจะสูงกว่าววไปไกลแน่ๆ T^T
MAVEL, เมื่อวานนี้ เวลา 17:59 น.
ขอบคุณที่ตอบกลับฮะ แม้จะเป็นเป็นฟิควาย บางเรื่องดูจะเพ้อฝันเกินจริง ตัวละครประกอบโผล่และหายไปดื้อๆหลายตัว และก็เรื่องความน่าสมจริงอย่างที่คุณบอกก็ใช่อ่ะ
แต่แกนหลักของนิยายก็ถือว่ามาตรฐานนะ ในฐานะหนังก็อยู่ในหมวด coming of age ที่มีธีมแบบ สับสน เผชิญหน้าความเป็นจริง เรียนรู้ที่จะรับมือกับเจ็บปวดเพื่อเติบโตต่อไป ...
ด้านมุมมองความรัก ก็ถือว่านิยายให้มุมมองไว้สมเหตุสมผลในหลายๆตัวละคร ทั้ง โน่ ปุณณ์ หรือยูริ โดยเฉพาะประเด็นที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบไหน ความรักที่บริสุทธิ์ใจคือความรักที่ดีงามเสมอ นี่คือสิ่งที่นิยายชุดนี้พาเราไปถึงตรงนั้น
หัวใจของนิยายมันแข็งแรงในระดับหนึ่งอยู่แล้ว เมื่อนำมาทำเป็นซีรี่ย์ ก็เหลือแค่ดัดแปลงวิธีการเล่าเรื่องในหลายๆส่วนที่ย้วยในนิยาย การใส่รายละเอียดทำตัวละครให้กลมขึ้น เป็นมนุษย์มากขึ้น เพื่อให้บทมันหนักแน่นขึ้น และเข้าถึงผู้ชมวงกว้างได้ อันนี้เป็นหน้าที่คนเขียนบทกับผู้กำกับหลักๆเลย ...
อันที่จริง สิ่งที่คนเขียนบทเกลียดคนเขียนนิยายมากที่สุดคือ การเปลี่ยนบทบรรยายความคิดของตัวละครให้มาเป็นภาพเหตุการณ์ในหนังโดยไม่ใช้บทบรรยายหรือยัดใส่ปากตัวละครให้พูดคนเดียว เรื่องนี้ ในเครดิตก็มีคุณเห็ดเป็นหนึ่งในทีมเขียนบทด้วย ดังนั้นคุณเห็ดที่เป็นคนเขียนบทจะต้องเกลียดคุณเห็ดที่เป็นคนเขียนนิยายด้วย 55
เพราะถ้าคุณเห็ดไม่เกลียดตัวเอง รักในสิ่งที่ตัวเองเขียนในนิยาย เมื่อเขียนออกมาเป็นบทซีรี่ย์ มันจะออกมาไม่ถึงแน่นอน
หลายๆตอนที่มีช่วงที่เป็นดราม่าหลักๆในซีซั่นนี้ อย่างตอนคืนสุดท้ายที่บางแสน และ after บางแสน หนังถูกนำเสนอแบบผ่านๆ ไม่เน้น
คนดูเอาแต่พูดกันถึง Detail อย่างฉากจูบในรถที่ถูกตัดออกไป (อันที่จริงก็พูดกันตั้งแต่ฉากปลาทองแล้ว) คือมันไม่ผิดที่คนดูอยากจะดูฉากเหล่านั้น แต่หนังไม่ได้ทำให้คนดูตระหนักถึงแก่นของเนื้อหา [Main] ในส่วนของสภาวะที่สับสนในความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่างปุณณ์กับโน่ มันไม่ได้ถูกขับเน้นให้เกิดเป็น Theme, mood และ direction อะไรเลย ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวผลักความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เดินหน้าต่อไปแบบมีพลังได้
สุดท้ายนี้ เรานิยายเรื่องนี้มีดีอยู่ ที่เหลือก็ภาวนาไปที่ทีมผู้สร้างแล้วกัน โปรดักชั่นบางอย่างไม่ถึงถึงเราเข้าใจได้ แต่หากหัวใจหลักไปไม่ถึง ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย และคนที่น่าเสียดายที่สุดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวคุณเห็ดเองนั่นแหล่ะ
ส่วนเราเสียดายสุดคือ น้องกัปตัน กับ ไวท์ น้องคือสิ่งดีงามในซีรี่ย์นี้ เราชอบการแสดงของน้องๆทั้งคู่ และตอนนี้เป็นสิ่งเดียวที่ดึงให้เราดูอยู่ แค่นั้น เหมือนคุณเหรียญป่ะ 555
เหรียญกาแฟ, 23 ชั่วโมงที่แล้ว
โฮ่ .. // เค้าจะเข้าใจไหมอ่ะว่าเราไม่ได้หมายถึงฉากสกินชิพอย่างเดียว เราหมายถึงการสื่ออารมณ์จากนิยาย->ซีรี่ส์ต่างหาก
ประโยคนี้ของคุณ MAVEL ถูกใจมากค่ะ
หนังไม่ได้ทำให้คนดูตระหนักถึงแก่นของเนื้อหา [Main] ในส่วนของสภาวะที่สับสนในความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่างปุณณ์กับโน่ มันไม่ได้ถูกขับเน้นให้เกิดเป็น Theme, mood และ direction อะไรเลย ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวผลักความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เดินหน้าต่อไปแบบมีพลังได้
คือมันใช่จริงๆค่ะ หลายฉากมาก ซึ่งก็เข้าใจว่ามันสื่อได้ยากเพราะจากนิยายมันเป็นมุมโน่เล่า แต่แบบ ทำให้คนดูไม่อินและไม่รัก ไม่ผูกพันกับตัวละครเท่าที่ควรจะเป็นนะคะเราว่า
เพราะอย่างตอนที่เราอ่านนิยายนี่แบบ ร้องไห้ตาม อินตามแบบสุดๆ คือทั้งสงสารทั้งเข้าใจพวกเค้า แต่พอมาเป็นซีรี่ส์มันยังไม่ถึงหลายๆอย่างเลย
คือถ้าทำถึงมันพีคมากอ่ะค่ะ พีคแบบไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องสกินชิพ ไม่ต้องมาอ้างว่า น13+ เลยค่ะ
แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการแสดงนี่ดีงามจริงๆ น้องพัฒนากันได้แบบสุดยอดมาก คิดว่าซีหน้าคงได้ดูคุณชายปุณณ์แบบที่เป็นปุณณ์สุดๆแน่นอนน >____<
สุดท้ายฝากให้ทีมงานสู้ต่อนะ คิดเสียว่าถ้าเจ้าสองคนนี้หายไป ไม่บ่น ก็แปลว่ามันเลิกดูละ ไม่อยากให้ทีมงานเสียใจที่เราสองคนเลิกติดตาม (หรือว่าดีใจหว่า 55+)