ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง มากครับ
นี้เป็นกระทู้แรกครับ ผิดพลาดประการใดต้องประทานโทษ ณ ที่นี้เลยแล้วกัน
เรื่องที่ผมอยากจะเล่าให้ฟังนั้น "เป็นการแชร์ประสบการณ์ความรู้สึก โดยไม่ได้อยู่บนอคติ หรือ ต้องการหาคนผิดถูก"น่ะครับ ย้ำ!
แค่ผมรู้สึกอะไรบางอย่างจากเหตุการณ์นี้เท่านั้น...เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านได้มีเหตุการณ์ป้าคนหนึ่ง(ไม่ใช่มนุษย์ป้าน่ะครับ) ป้าคนนี้เป็นพนักงานทำความสะอาด พนักงานกวาดถนน หรือ คนกวาดขยะครับ ซึ่งที่เราเห็นจนชินตากันนั้นเอง (อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำงาน หน้าที่หลักคือการทำให้ถนน ทางเดินสะอาด เริ่มงานตั้งแต่ 04:00 - 12:00 เป็นพนักงานรัฐ ไม่มีวันหยุด แต่มีวันลาปกติ) ป้าคนนี้แกก็มีโรคประจำตัวหลายอย่าง ด้วยอายุที่เลขห้าสิบกว่า ก็เป็นธรรมดาที่ต้องเจ็บป่วยกันได้ ระหว่างนั้นเองขณะที่ป้ากำลังทำกิจกรรมกวาดถนนอยู่นั้น ป้าก็เกิดอาการวูบโดยไม่ทราบสาเหตุครับ ไม้กวาดคู่กายที่ใช้กวาดถนนก็ดันพลัดหลุดมือไปกระแทกโดนกระจกมองข้างรถยนต์ที่จอดอยู่ตรงนั้นแตกกระจาย พอดิบพอดี ... เกิดเรื่องทันที...
เจ้าของรถ : (ลงมาจากรถ) ป้า....ทำอะไร
ป้า : ป้าไม่ค่อยสบายน่ะลูก มันวูบไป ป้าขอโทษนะลูก..
เจ้าของรถ : วูบ...?%#@%$@%^@$%#^^%&
เจ้าของรถ : งั้นป้าเอามา "4000" ค่าเสียหาย
ป้า : ป้าไม่มีขนาดนั้นหรอกลูก ติดตัวป้ามีแค่ไม่กี่ร้อยเอง
เจ้าของรถ : (เสียงดุ) ป้า..ถ้าไม่ให้ผมจะไปฟ้องเขตที่ป้าทำงาน ให้มารับผิดชอบ !!!!
หัวหน้าป้า : ไม่ต้องถึงกับไปเขตหรอก ช่วยลดให้ป้าแกหน่อยได้มั้ย
เจ้าของรถ : ???? .... 3000 มีมัย
หัวหน้าป้า : ป้า..3000 มีมั้ย
ป้า : ป้าไม่มีหรอก แต่เดี๋ยวป้าลองไปหายืมเพื่อนๆร่วมงานมาจ่ายก่อน แล้วค่อยใช้คืนที่ยืมมาที่หลังก็ได้
2-3 นาทีต่อมา (โทรศัพท์)
ป้า : ลูก..แม่มาทำงานแต่เกิดวูบไม้กวาดหลุดไปทำกระจกเค้าแตก ต้องจ่ายเงินให้เค้า (สะอื้น)
ลูก : แม่เป็นไรมากมั้ย หนูบอกแล้วไงให้แม่หยุดนอนพัก ไม่สบายแม่ก็ยังจะไปทำงานอีก
ป้า : "แม่เกรงใจหัวหน้า แม่ก็บอกหัวหน้าแล้วว่าไม่สบาย แต่เพิ่งหยุดงานไปหาหมอมา" เมื่อไม่กี่วันเองจะหยุดอีกแล้วหรอ หัวหน้าก็ต้องการคนไปช่วย เพราะคนก็ไม่ค่อยมีลากันหมดก็ต้องไปช่วยๆกันน่ะลูก (งานทำความสะอาด+งานพัฒนาชุมชน)
ลูก : เดี๋ยวกลับไปเอาตังไปให้น่ะค่ะ ไม่ต้องเสียใจไป
สรุป คือ วันนั้นไม่มีใครสามารถให้ยืมได้ครับ เลยต้องนัดวันถัดไปให้เจ้าของรถมารับเงิน ณ สถานที่เดิม โดยนำเงินลูกนำมาให้จ่ายเป็นค่าเสียหายไป..จำนวน 3000 บาท
ปล.เรื่องนี้ไม่ได้ต้องการหาความผิดถูก(ย้ำ)แค่เป็นการแชร์ความรู้สึกอีกในรูปแบบหนึ่งแบบหลายมุมมอง
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แต่ไม่มีภาพเหตุการณ์แต่ถ่ายทอดจากความรู้สึกของผู้ประสบเหตุการณ์ตรง
ท่านเห็นอะไรในมุมมองของแต่ละฝ่าย เป็นท่านจะทำเช่นไร
รูปภาพประกอบ ไม่เกี่ยวกับบุคคลในเนื้อเรื่อง
ขอบคุณที่อ่านมือใหม่หัดเขียนครับ
**อธิบายเพิ่มเติมในข้อสงสัย
1.เรื่องกระจกแตกได้อย่างไร จากที่สอบถามอาจเพียงแค่ร้าวเท่านั้นซึ่งอาจใช้คำผิดไป แต่ปลายด้ามมีเหล็กอยู่น่าจะสำหรับถ่วงน้ำหนักเวลากวาดครับ แต่ค่าใช้จ่ายยังเท่าเดิมครับไม่ลดน่ะ^^
2.ตามที่แจ้งไว้ตอนต้นเรื่องจริงครับ
อุบัติเหตุบนถนน กับ พนักงานกวาดถนน
นี้เป็นกระทู้แรกครับ ผิดพลาดประการใดต้องประทานโทษ ณ ที่นี้เลยแล้วกัน
เรื่องที่ผมอยากจะเล่าให้ฟังนั้น "เป็นการแชร์ประสบการณ์ความรู้สึก โดยไม่ได้อยู่บนอคติ หรือ ต้องการหาคนผิดถูก"น่ะครับ ย้ำ!
แค่ผมรู้สึกอะไรบางอย่างจากเหตุการณ์นี้เท่านั้น...เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านได้มีเหตุการณ์ป้าคนหนึ่ง(ไม่ใช่มนุษย์ป้าน่ะครับ) ป้าคนนี้เป็นพนักงานทำความสะอาด พนักงานกวาดถนน หรือ คนกวาดขยะครับ ซึ่งที่เราเห็นจนชินตากันนั้นเอง (อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำงาน หน้าที่หลักคือการทำให้ถนน ทางเดินสะอาด เริ่มงานตั้งแต่ 04:00 - 12:00 เป็นพนักงานรัฐ ไม่มีวันหยุด แต่มีวันลาปกติ) ป้าคนนี้แกก็มีโรคประจำตัวหลายอย่าง ด้วยอายุที่เลขห้าสิบกว่า ก็เป็นธรรมดาที่ต้องเจ็บป่วยกันได้ ระหว่างนั้นเองขณะที่ป้ากำลังทำกิจกรรมกวาดถนนอยู่นั้น ป้าก็เกิดอาการวูบโดยไม่ทราบสาเหตุครับ ไม้กวาดคู่กายที่ใช้กวาดถนนก็ดันพลัดหลุดมือไปกระแทกโดนกระจกมองข้างรถยนต์ที่จอดอยู่ตรงนั้นแตกกระจาย พอดิบพอดี ... เกิดเรื่องทันที...
เจ้าของรถ : (ลงมาจากรถ) ป้า....ทำอะไร
ป้า : ป้าไม่ค่อยสบายน่ะลูก มันวูบไป ป้าขอโทษนะลูก..
เจ้าของรถ : วูบ...?%#@%$@%^@$%#^^%&
เจ้าของรถ : งั้นป้าเอามา "4000" ค่าเสียหาย
ป้า : ป้าไม่มีขนาดนั้นหรอกลูก ติดตัวป้ามีแค่ไม่กี่ร้อยเอง
เจ้าของรถ : (เสียงดุ) ป้า..ถ้าไม่ให้ผมจะไปฟ้องเขตที่ป้าทำงาน ให้มารับผิดชอบ !!!!
หัวหน้าป้า : ไม่ต้องถึงกับไปเขตหรอก ช่วยลดให้ป้าแกหน่อยได้มั้ย
เจ้าของรถ : ???? .... 3000 มีมัย
หัวหน้าป้า : ป้า..3000 มีมั้ย
ป้า : ป้าไม่มีหรอก แต่เดี๋ยวป้าลองไปหายืมเพื่อนๆร่วมงานมาจ่ายก่อน แล้วค่อยใช้คืนที่ยืมมาที่หลังก็ได้
2-3 นาทีต่อมา (โทรศัพท์)
ป้า : ลูก..แม่มาทำงานแต่เกิดวูบไม้กวาดหลุดไปทำกระจกเค้าแตก ต้องจ่ายเงินให้เค้า (สะอื้น)
ลูก : แม่เป็นไรมากมั้ย หนูบอกแล้วไงให้แม่หยุดนอนพัก ไม่สบายแม่ก็ยังจะไปทำงานอีก
ป้า : "แม่เกรงใจหัวหน้า แม่ก็บอกหัวหน้าแล้วว่าไม่สบาย แต่เพิ่งหยุดงานไปหาหมอมา" เมื่อไม่กี่วันเองจะหยุดอีกแล้วหรอ หัวหน้าก็ต้องการคนไปช่วย เพราะคนก็ไม่ค่อยมีลากันหมดก็ต้องไปช่วยๆกันน่ะลูก (งานทำความสะอาด+งานพัฒนาชุมชน)
ลูก : เดี๋ยวกลับไปเอาตังไปให้น่ะค่ะ ไม่ต้องเสียใจไป
สรุป คือ วันนั้นไม่มีใครสามารถให้ยืมได้ครับ เลยต้องนัดวันถัดไปให้เจ้าของรถมารับเงิน ณ สถานที่เดิม โดยนำเงินลูกนำมาให้จ่ายเป็นค่าเสียหายไป..จำนวน 3000 บาท
ปล.เรื่องนี้ไม่ได้ต้องการหาความผิดถูก(ย้ำ)แค่เป็นการแชร์ความรู้สึกอีกในรูปแบบหนึ่งแบบหลายมุมมอง
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แต่ไม่มีภาพเหตุการณ์แต่ถ่ายทอดจากความรู้สึกของผู้ประสบเหตุการณ์ตรง
ท่านเห็นอะไรในมุมมองของแต่ละฝ่าย เป็นท่านจะทำเช่นไร
รูปภาพประกอบ ไม่เกี่ยวกับบุคคลในเนื้อเรื่อง
ขอบคุณที่อ่านมือใหม่หัดเขียนครับ
**อธิบายเพิ่มเติมในข้อสงสัย
1.เรื่องกระจกแตกได้อย่างไร จากที่สอบถามอาจเพียงแค่ร้าวเท่านั้นซึ่งอาจใช้คำผิดไป แต่ปลายด้ามมีเหล็กอยู่น่าจะสำหรับถ่วงน้ำหนักเวลากวาดครับ แต่ค่าใช้จ่ายยังเท่าเดิมครับไม่ลดน่ะ^^
2.ตามที่แจ้งไว้ตอนต้นเรื่องจริงครับ