พอดีทำงานกลุ่ม แล้วทั้งกลุ่มมีกันตั้ง12คน ตอนแรกก็แบ่งงานกันดีแล้วนะ สุดท้ายก็ไม่มีใครทำก็ตกเป็นหน้าที่ของเราและเพื่อนอีกคนนึง ด้วยความที่คิดว่าทำหลายคนน่าจะเสร็จเร็วเลยนัดเพื่อนออกทำงาน แต่ตอนนั้นงานมันก็ทำได้ประมาณ70%แล้ว วันที่รอเพื่อนมาทำปรากฎว่าไม่มีโผล่มาซักคนก็เลยแบบว่าปลง ช่างเถอะทำกันสองคนโคงานกันไวดี ก็ไม่ถือโทษอะไรแต่พอรู้ว่าทุกคนออกมาในเมืองกันหมดแต่ไม่มีใครมาช่วยงาน ความคิดเราจากปลงมันกลายเป็นโกรธ แต่ยังเก็บอารมณ์ไว้นะ เราก็เลยทำงานกันต่อกับเพื่อนอีกคนโดยไม่มีใครถามไถ่ วันนั้นเองมีเพื่อนในกลุ่มมาขอโทษเราก็ไม่ได้ติดใจไรหรอก แค่บอกว่าไม่เป็นไร วันรุ่งขึ้นเพื่อนในกลุ่มคนนึงก็มาช่วยงานเล็กน้อยก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาหน่อยแหละ เอ้อ ว่ายังมีคนสนใจอยู่บ้าง หลังจากวันนั้นเราก็ทำงานกลุ่มนั้นทุกวันๆวันละเล็กละน้อย แต่ก็ไม่มีใครในกลุ่มสนใจถามถึงความคืบหน้าของงาน อ่อลืมบอกงานกลุ่มที่ทำนั้นคือโครงงานคอม ทำโมเดลบ้าน เขียนแบบในโปรแกรม และทำรายงาน ทุกคนหน้าจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่ทำงานนะ มันแบบเหนื่อยก็เหนื่อยต้องมาเจออะไรแบบนี้ทำให้หนักใจอีก ทำงานนั้นประมาณสองอาทิตย์ได้ จนวันนี้วันพุธเราก็แบกโมเดลบ้านไปส่งที่โรงเรียน เอาจริงๆโมเดลมันก็ไม่ได้หนักไรมากหรอกนะ แต่ไม่มีหน้าไหนเข้ามาถามว่า เห้ยเป็นไง เหนื่อยไหม ไม่ได้ช่วยเลย ขอโทษนะ มาช่วยถือ ไม่มีเลยค่ะ วินาทีนั้นทั้งโกรธทั้งเกลียด ทั้งเสียใจ ทุกคนคิดว่าเราควรจะทำยังไงดี เราควรพูดกับเค้าตรงๆไหม ?