ถึงพี่มิข้องขัด          ประดิพัทธ์สวาทสวรรค์
ซึ้งสู่อุรานั้น           มนะหวั่นระทดระทม
ด้วยรักและเข้าใจ      สิจะให้สนิทสนม
มั่นคงนิ-ทรารมย์       ทุขะจมบ่กล้ำบ่กราย
หากรักอนงค์นาง       มิละห่างระคางระคาย
วอนเทพะสมหมาย     จะถวายประทานพระพร
ตราบสิ้นนภานี้           ปฐพีถล่มสิคลอน
สัญญาวจีก่อน           ฤดิมั่นนิรันดร์รตี.    

(อินทวงส์ฉันท์ ๑๒)