สวัสดีครับ เรื่องมีเรื่องมาเล่ากึ่งขอความคิดเห็นนะครับ
ผมแอบชอบคนนึงมานาน ตั้งแต่ตอนเรียนครับ ผมเป็นรุ่นพี่น้องเขา 3 ปี จนเมื่อน้องเขาเข้ามาทำงานซึ่งเป็นที่เดียวกับผม
ด้วยความใกล้ชิดหรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้ความรู้สึกนั้นทวีคูณจนผมทนไม่ไหว รวบรวมความรู้สึกอยู่นาน
และตัดสินใจบอกเขาไปแล้วว่า “พี่ชอบน้องครับ..ไม่มีอะไรแค่อยากบอก”

ท่าทีหลังจากวันนั้น มีแต่ผมเองที่ผิดปกติ ชอบทำตัวแปลก ไม่กล้าคุย ไม่กล้าสบตา
จนน้องเขาจับสังเกตได้ ก็แอบถามเพื่อนร่วมงานว่าผมเป็นอะไร ทำท่าทีแปลกไป
ผมได้สารภาพกับเขาตรงๆอีกครั้งว่า ผมเองที่ทำตัวไม่ปกติ เพราะบอกชอบไปแล้วก็แอบคาดหวัง เขาก็บอกมาว่า “อย่าคิดมากพี่”

ทุกวันนี้ ผมก็พยายามลดดีกรีความคาดหวังเหล่านั้น ได้แต่บอกส่งสัญญาณ แบบคนแอบชอบเขา
ทั้งส่งอรุณสวัสดิ์-ราตรีสวัสดิ์ เขาก็ตอบมาเหมือนกันว่า "ฝันดีพี่" เขาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง

ผมพยายามรักษาระดับความรู้สึกไม่ให้มากหรือน้อยไป เพราะยังคิดว่าตัวเองจะมีโอกาส
คำตอบที่ผมเดาก็อาจจะเป็นทั้งสองทาง คือ
- ไม่ได้คิดอะไร แต่ก็ไม่อยากทำลายความสัมพันธ์
- คิด แต่ยังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นกับการคบหา

ปล. ไม่ต้องเดานะครับ คงไม่ใช่เรื่องช-ญทั่วๆไป