เราเป็นคนๆหนึ่งที่มีความรักมาหลายครั้ง ทั้งผิดหวังและสมหวัง แต่สุดท้ายมันก็จบลง ....
เรื่องที่เราจะเล่าให้ฟังนั้น คือ วันหนึ่งเราได้แอดคนๆหนึ่งไป ทางเฟส แต่เราไม่รู้ว่าแอดไปได้ยังไง แต่เขาก็รับแอดเรา #แต่ที่แปลกใจกว่านั้นคือเขาเป็นคนประเทศลาว# เราได้คุยกัน กันผ่านทางข้อความทางเฟส และ ไลน์ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอได้คุยไปทุกๆวัน เรากลับรู้สึกดี เหมือนเราได้กลับมามีความรู้สึกดีๆให้กับคนๆหนึ่งอีกครั้ง ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ คนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน ได้เห็นแค่รูป และ คลิปวีดีโอที่เขาร้องเพลงให้เราฟัง และเราก็ส่งเพลงกลับไปให้เขาเหมือนกัน เราสองคนอยู่ไกลกันคนละประเทศ แต่เรากลับอยากรู้จักเขาอยากคุยกับเขาทุกวัน และเขาก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน ได้คุยกันไปจนกระทั้งวันหนึ่ง เขามาบอกเราว่า เขาไม่สามารถเล่นโซเชียลได้ทุกประเภท 2-3 ปี ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซึ่งเราตกใจมาก ที่เรากำลังจะไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกแล้ว แต่เราได้ถามเขาว่า มันนานมขนาดนั้น เทอจะลืมกันไหม เขาก็ตอบ ว่า "ไม่ลืม" และเราก็บอกเขาว่า ถ้า 2-3 ปีผ่านไป แล้วเราจะได้เจอกันไหม เขาก็บอกเราว่า "ถ้าเจ้ายังไม่ลืมเรา เราคงจะได้เจอกัน" ความรู้สึกของเราแทบใจสลายเหมือนกับได้เสียของอะไรบางอย่างไป นานแสนนาน เราไม่รู้ว่าด้วนเหตุผลอะไร แต่ประโยคสุดท้ายที่เค้าบอกเราคือ "หากเรายังมีชีวิตอยู่คงจะได้พบกัน" และเขาขอให้เรามีความสุขกับปัจจุบันและเขายังพูดอีกว่า แค่รู้ว่าได้อยู่บนโลกใบเดียวกันเราก็มีความสุขแล้ว ขอบคุณช่วงเวลาดีดีที่มีให้กันเราคงไม่มีวันลืมว่าในโลกนี้ใบนี้ยังมีเจ้าอยู่ และได้บอกกับเราอีกว่า "อย่าคิดว่าจะคอยเรานะ เพราะการรอคอยอาจทำให้ใครทรมาณมาก" แต่ประโยคที่ทำให้เราไม่สามารถจะลืมเขาได้ ก็คือ "ถ้าวันนั้นมาถึงเจ้าไม่ลืมเรา ก็คงจะได้เจอกันนะ" เรารู้สึกเสียใจที่อยู่ดีๆเขาก็หายไป ไม่เล่นโซเชียลอีก 2-3 ปี มันนานมากเลยน่ะ #เราไม่รู้จะทำยังไง เราคิดถึงเขา ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้ว่าเขาอยู่ส่วนไหนของประเทศลาว และเราก็ยังไม่ว่างที่จะไปตามหาเขาเลย แต่ในใจของเราทำไมยังรอเขาอยู่ แถมในใจยังคิดว่า ถ้า 2-3 ปี เขายังไม่ติดต่อมาเราคงจะไปตามหาเขาจริงๆแล้ว อยากเห็นหน้าเขาสักครั้งหนึ่งในชีวิต #มันแปลกมากที่คนๆหนึ่งที่เข้ามาแล้วจากเราไป แต่กลับทำให้หัวใจเราไม่มีวันลืม ยังรอคอยอยู่เสมอ ว่าเขาจะติดต่อกลับมา สักวันหนึ่ง# พวกคุณว่ามันแปลกไหม ที่เราจะรู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่งได้ โดยที่ไม่เห็นหน้ากันเลย แต่สามารถสัมพันธ์ความรู้สึกบางอย่างได้ ว่า เขาคือคนที่เราเคยรู้จัก ...... และเราจะตามหาเขาให้เจอไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม #เรายังคงเชื่อความรู้สึกที่ว่า คนเราเกิดมาคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกัน ...... (ทำไมเรายังรอคอย ทั้งๆที่รู้ว่าการรอคอยมัน ...... อาจจะไม่มีจริง แต่เราในใจเราก็ยังหวังอยู่ทุกวัน)
ได้รู้จักกับคนๆหนึ่งได้คุยกัน แต่มันเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ .... (แปลกที่ใจกับรอคอย)
เรื่องที่เราจะเล่าให้ฟังนั้น คือ วันหนึ่งเราได้แอดคนๆหนึ่งไป ทางเฟส แต่เราไม่รู้ว่าแอดไปได้ยังไง แต่เขาก็รับแอดเรา #แต่ที่แปลกใจกว่านั้นคือเขาเป็นคนประเทศลาว# เราได้คุยกัน กันผ่านทางข้อความทางเฟส และ ไลน์ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอได้คุยไปทุกๆวัน เรากลับรู้สึกดี เหมือนเราได้กลับมามีความรู้สึกดีๆให้กับคนๆหนึ่งอีกครั้ง ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ คนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน ได้เห็นแค่รูป และ คลิปวีดีโอที่เขาร้องเพลงให้เราฟัง และเราก็ส่งเพลงกลับไปให้เขาเหมือนกัน เราสองคนอยู่ไกลกันคนละประเทศ แต่เรากลับอยากรู้จักเขาอยากคุยกับเขาทุกวัน และเขาก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน ได้คุยกันไปจนกระทั้งวันหนึ่ง เขามาบอกเราว่า เขาไม่สามารถเล่นโซเชียลได้ทุกประเภท 2-3 ปี ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซึ่งเราตกใจมาก ที่เรากำลังจะไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกแล้ว แต่เราได้ถามเขาว่า มันนานมขนาดนั้น เทอจะลืมกันไหม เขาก็ตอบ ว่า "ไม่ลืม" และเราก็บอกเขาว่า ถ้า 2-3 ปีผ่านไป แล้วเราจะได้เจอกันไหม เขาก็บอกเราว่า "ถ้าเจ้ายังไม่ลืมเรา เราคงจะได้เจอกัน" ความรู้สึกของเราแทบใจสลายเหมือนกับได้เสียของอะไรบางอย่างไป นานแสนนาน เราไม่รู้ว่าด้วนเหตุผลอะไร แต่ประโยคสุดท้ายที่เค้าบอกเราคือ "หากเรายังมีชีวิตอยู่คงจะได้พบกัน" และเขาขอให้เรามีความสุขกับปัจจุบันและเขายังพูดอีกว่า แค่รู้ว่าได้อยู่บนโลกใบเดียวกันเราก็มีความสุขแล้ว ขอบคุณช่วงเวลาดีดีที่มีให้กันเราคงไม่มีวันลืมว่าในโลกนี้ใบนี้ยังมีเจ้าอยู่ และได้บอกกับเราอีกว่า "อย่าคิดว่าจะคอยเรานะ เพราะการรอคอยอาจทำให้ใครทรมาณมาก" แต่ประโยคที่ทำให้เราไม่สามารถจะลืมเขาได้ ก็คือ "ถ้าวันนั้นมาถึงเจ้าไม่ลืมเรา ก็คงจะได้เจอกันนะ" เรารู้สึกเสียใจที่อยู่ดีๆเขาก็หายไป ไม่เล่นโซเชียลอีก 2-3 ปี มันนานมากเลยน่ะ #เราไม่รู้จะทำยังไง เราคิดถึงเขา ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้ว่าเขาอยู่ส่วนไหนของประเทศลาว และเราก็ยังไม่ว่างที่จะไปตามหาเขาเลย แต่ในใจของเราทำไมยังรอเขาอยู่ แถมในใจยังคิดว่า ถ้า 2-3 ปี เขายังไม่ติดต่อมาเราคงจะไปตามหาเขาจริงๆแล้ว อยากเห็นหน้าเขาสักครั้งหนึ่งในชีวิต #มันแปลกมากที่คนๆหนึ่งที่เข้ามาแล้วจากเราไป แต่กลับทำให้หัวใจเราไม่มีวันลืม ยังรอคอยอยู่เสมอ ว่าเขาจะติดต่อกลับมา สักวันหนึ่ง# พวกคุณว่ามันแปลกไหม ที่เราจะรู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่งได้ โดยที่ไม่เห็นหน้ากันเลย แต่สามารถสัมพันธ์ความรู้สึกบางอย่างได้ ว่า เขาคือคนที่เราเคยรู้จัก ...... และเราจะตามหาเขาให้เจอไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม #เรายังคงเชื่อความรู้สึกที่ว่า คนเราเกิดมาคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกัน ...... (ทำไมเรายังรอคอย ทั้งๆที่รู้ว่าการรอคอยมัน ...... อาจจะไม่มีจริง แต่เราในใจเราก็ยังหวังอยู่ทุกวัน)