เพิ่งดูจบไปเมื่อวานรวดเดียวหลังจากดองไว้นานแล้ว ที่จริงอยากตั้งกระทู้ตั้งแต่เมื่อวานแต่มีงานต้องทำเลยเก็บมาตั้งในวันนี้
เรื่องนี้ตอนแรกๆผมไม่ได้สนใจนักเพราะคิดว่ามันจะเป็นเมะเน้นภาพสวยแต่เนื้อเรื่องเนิบๆชวนหลับ
แต่จุดที่ทำให้ดูต่อไปคือ ED ครึ่งแรกและตัวละครชื่อจิซากิ แบบว่าสเปคเลย ชอบ 555+
ขอพูดถึงจิซากิอย่างเดียวละกัน เพราะส่วนตัวผมไม่ค่อยสนใจตัวละครแนวมานากะเท่าไร(เหมือนเมนมะใน Ano Hana เลย)
เมะส่วนมากตามปกติแล้วบทของผู้ท้าชิงมักจะมีมิติมากกว่านางเอกตัววาง เรื่องนี้ก็เช่นกัน
จิซากิเป็นตัวละครที่ดูภายนอกแล้วเป็นผู้ใหญ่และเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่อ่อนแอและเปราะบางที่สุดในกลุ่ม
การที่เธอพยายามจะจับคู่ฮิคาริกับมานากะให้ได้ทั้งที่ตัวเองก็ชอบฮิคารินั้นเหตุผลหลักๆไม่ใช่เพราะมานากะเป็นเพื่อนคนสำคัญอย่างเดียวอย่างที่เธอว่าหรอก
แต่เป็นเพราะจิซากิกลัวการเปลี่ยนแปลงและอยากจะให้ทุกคนอยู่ด้วยกัน 4 คนไปตลอดกาล เพราะฮิคาริชอบมานากะมาตลอดทำให้จิซากิต้องเก็บความรู้สึกเรื่อยมา
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะยิ่งตอกย้ำให้จิซากิก้าวเดินไปข้างหน้าไม่ได้อีกเมื่อเธอเป็นคนเดียวในกลุ่มเพื่อน 4 คนที่ไม่ได้ถูกจำศีลไปด้วย
และเมื่อเพื่อนๆกลับมาใน 5 ปีต่อมาแต่ตัวเธอก็เปลี่ยนแปลงไปแล้วทั้งในด้านร่างกายและความรู้สึกนึกคิด รวมไปถึงความเป็นจริงที่ว่าตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเธอไม่ได้รักฮิคาริอีกต่อไปแล้ว ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่กลัวการเปลี่ยนแปลงมากกว่าใคร แต่กลับต้องมาแตกต่างอยู่เพียงคนเดียว ความรู้สึกนี้จึงกลายเป็นโซ่ล่ามให้จิซากิหยุดนิ่ง จะเดินไปข้างหน้าหรือถอยหลังก็ทำไม่ได้สักอย่าง
ตัวแปรที่ช่วยปลดโซ่ล่ามในใจของจิซากิคือการได้รู้ว่าจริงๆแล้วมานากะไม่ได้รักสึมุงุอย่างที่เธอเข้าใจ รวมไปถึงความมั่นของสึมุงุด้วย ไม่ค่อยเห็นนะแบบที่ไปชอบเค้าแท้ๆแต่ยืนยันว่าเค้าชอบตัวเองอยู่แน่นอนแบบนี้ แต่รู้สึกว่าฉากของคู่นี้น้อยไปหน่อย อยากให้มีมากกว่านี้ อีกอย่างที่ผมสงสัยคือจิซากิไปชอบสึมุงุตอนไหนกันแน่ ถ้าดูจากที่จิซากิเล่าก็เป็นตอนที่เริ่มมาอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่พอนึกถึงฉากที่จิซากิช่วยสึมุงุขึ้นจากทะเลแล้วคานาเมะเห็นจิซากิกอดสึมุงุที่สลบไว้เลยทำให้ผมสงสัยว่าถ้าตอนนั้นยังไม่ได้ชอบแล้วทำไมถึงกอด ตกลงมันตอนไหนกันแน่
ตอนจบเรื่องนี้ก็ทำได้ดี จิซากิยอมรับความแตกต่างของตัวเองกับเพื่อนได้แล้ว ตอนนี้เธออยู่ในโลกของผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็กมัธยมเหมือนเพื่อนๆอีกแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่เป็นนิรันดร์ แม้จะแตกต่างและไม่ได้อยูด้วยกันตลอดเหมือนเมื่อก่อน แต่จิซากิก็ยิ้มรับกับมันได้ในเส้นทางใหม่ที่มีคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอเดินเคียงข้างไปด้วยกัน
เรื่องนี้ประทับใจมากๆ ภาพก็สวย เพลงก็เพราะ ดราม่าก็มาเป็นระลอก เสียดายอย่างเดียวคือทำไมผมไม่ดูมันให้เร็วกว่านี้ และไม่ได้มาเม้าท์ในมู้สปอยล์เลย
เพิ่งดู Nagi no Asukara แบบรวดเดียวจบ ในหัวผมมีแต่จิซากิเต็มไปหมดเลย(สปอยล์)
เรื่องนี้ตอนแรกๆผมไม่ได้สนใจนักเพราะคิดว่ามันจะเป็นเมะเน้นภาพสวยแต่เนื้อเรื่องเนิบๆชวนหลับ
แต่จุดที่ทำให้ดูต่อไปคือ ED ครึ่งแรกและตัวละครชื่อจิซากิ แบบว่าสเปคเลย ชอบ 555+
ขอพูดถึงจิซากิอย่างเดียวละกัน เพราะส่วนตัวผมไม่ค่อยสนใจตัวละครแนวมานากะเท่าไร(เหมือนเมนมะใน Ano Hana เลย)
เมะส่วนมากตามปกติแล้วบทของผู้ท้าชิงมักจะมีมิติมากกว่านางเอกตัววาง เรื่องนี้ก็เช่นกัน
จิซากิเป็นตัวละครที่ดูภายนอกแล้วเป็นผู้ใหญ่และเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่อ่อนแอและเปราะบางที่สุดในกลุ่ม
การที่เธอพยายามจะจับคู่ฮิคาริกับมานากะให้ได้ทั้งที่ตัวเองก็ชอบฮิคารินั้นเหตุผลหลักๆไม่ใช่เพราะมานากะเป็นเพื่อนคนสำคัญอย่างเดียวอย่างที่เธอว่าหรอก
แต่เป็นเพราะจิซากิกลัวการเปลี่ยนแปลงและอยากจะให้ทุกคนอยู่ด้วยกัน 4 คนไปตลอดกาล เพราะฮิคาริชอบมานากะมาตลอดทำให้จิซากิต้องเก็บความรู้สึกเรื่อยมา
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะยิ่งตอกย้ำให้จิซากิก้าวเดินไปข้างหน้าไม่ได้อีกเมื่อเธอเป็นคนเดียวในกลุ่มเพื่อน 4 คนที่ไม่ได้ถูกจำศีลไปด้วย
และเมื่อเพื่อนๆกลับมาใน 5 ปีต่อมาแต่ตัวเธอก็เปลี่ยนแปลงไปแล้วทั้งในด้านร่างกายและความรู้สึกนึกคิด รวมไปถึงความเป็นจริงที่ว่าตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเธอไม่ได้รักฮิคาริอีกต่อไปแล้ว ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่กลัวการเปลี่ยนแปลงมากกว่าใคร แต่กลับต้องมาแตกต่างอยู่เพียงคนเดียว ความรู้สึกนี้จึงกลายเป็นโซ่ล่ามให้จิซากิหยุดนิ่ง จะเดินไปข้างหน้าหรือถอยหลังก็ทำไม่ได้สักอย่าง
ตัวแปรที่ช่วยปลดโซ่ล่ามในใจของจิซากิคือการได้รู้ว่าจริงๆแล้วมานากะไม่ได้รักสึมุงุอย่างที่เธอเข้าใจ รวมไปถึงความมั่นของสึมุงุด้วย ไม่ค่อยเห็นนะแบบที่ไปชอบเค้าแท้ๆแต่ยืนยันว่าเค้าชอบตัวเองอยู่แน่นอนแบบนี้ แต่รู้สึกว่าฉากของคู่นี้น้อยไปหน่อย อยากให้มีมากกว่านี้ อีกอย่างที่ผมสงสัยคือจิซากิไปชอบสึมุงุตอนไหนกันแน่ ถ้าดูจากที่จิซากิเล่าก็เป็นตอนที่เริ่มมาอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่พอนึกถึงฉากที่จิซากิช่วยสึมุงุขึ้นจากทะเลแล้วคานาเมะเห็นจิซากิกอดสึมุงุที่สลบไว้เลยทำให้ผมสงสัยว่าถ้าตอนนั้นยังไม่ได้ชอบแล้วทำไมถึงกอด ตกลงมันตอนไหนกันแน่
ตอนจบเรื่องนี้ก็ทำได้ดี จิซากิยอมรับความแตกต่างของตัวเองกับเพื่อนได้แล้ว ตอนนี้เธออยู่ในโลกของผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็กมัธยมเหมือนเพื่อนๆอีกแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่เป็นนิรันดร์ แม้จะแตกต่างและไม่ได้อยูด้วยกันตลอดเหมือนเมื่อก่อน แต่จิซากิก็ยิ้มรับกับมันได้ในเส้นทางใหม่ที่มีคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอเดินเคียงข้างไปด้วยกัน
เรื่องนี้ประทับใจมากๆ ภาพก็สวย เพลงก็เพราะ ดราม่าก็มาเป็นระลอก เสียดายอย่างเดียวคือทำไมผมไม่ดูมันให้เร็วกว่านี้ และไม่ได้มาเม้าท์ในมู้สปอยล์เลย