คือผมเข้าใจดีครับว่าทุกๆอย่างอยู่ที่เจตนา ผมเป็นหมอที่ทำงานอยู่ที่ รพ.รัฐครับ แต่ถ้าเกิดมีบางครั้งที่ผมรู้สึกเหนื่อย ง่วง หิว แล้วผมรู้สึกว่า การให้คนไข้นอน รพ. หรือการส่งคนไข้ไปตรวจต่างๆ(ซึ่งทำให้งานผมมากขึ้น) ทำให้จิตใจผมขุ่นมัว(ใจผมมันจะคอยบ่นเลยว่า ทำทำไมเยอะแยะ หมอคนอื่นเขาตรวจได้ถึงไหนแล้ว ทำแล้วเหนื่อย พูดเยอะกว่าคนอื่นทำไม ฯลฯ) แต่ผมก็ยังทำเพราะรุ้สึกว่า "เห็นแก่คนไข้" แบบนี้ผมยังจะได้บุญอยู่ไหมครับ เพราะผมฝืนความรูสึกของตัวเอง คล้ายๆกับเบียดเบียนตัวเองน่ะครับ

ซึ่งตอนหลังที่ผมหายเหนื่อยแล้วคิดย้อนกลับไป ก็รู้สึกว่า ดีแล้วที่ฝืนความเหนแก่ตัวของตัวเองได้ แต่กลัวที่จะตามใจตัวเองในครั้งต่อๆไปครับ

ขอบคุณครับ และขออภัยหากเคยมีกระทู้คล้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นแล้วครับ