คือโตมาพอรู้เรื่อง พ่อแม่เราให้ฟังว่า เราเคยเกือบตายแล้วครั้งนึง ตอน 2 ขวบ
สาเหตุเพราะไม่สบาย และตอนนั้นไปรักษาที่รพ.หนึ่งในกรุงเทพ แล้วเกิดข้อผิดพลาดคือ ทางรพ.จ่ายยาให้ผิด
และพอเรากินเข้าไปมีอาการเกิดขึ้นมากมาย พ่อแม่เล่าให้ฟังว่า ตัวเขียวทั้งตัว เล็บมือเขียว ซีดไปหมด
พ่อกับแม่พาส่ง รพ.อีกทีหนึ่ง อาการก็ไม่ดีขึ้น นอนรพ.อยู่เกือบ 2 เดือน
พ่อแม่ตายายผลัดกันมาเฝ้า และมีคนมาแนะนำบอกพ่อว่า ให้ไปจุดธูปบอกหลวงพ่อโสธร ฝากให้เราเป็นลูกพ่อ และพ่อได้พูดกับหลวงพ่อโสธรประมาณว่า
จะพาเรามาหาทุก ๆ วันเกิด ในทุกๆปี ผ่านไปไม่นานไม่ถึง 3 วัน เราอาการดีอย่างน่าตกใจ
และพ่อแม่เองรีบพาเราออกจากรพ.แล้วรีบไปวัดหลวงพ่อโสธรทันที
ตั้งแต่ 2 ขวบจนถึงประมาณ ป.6 เราไปทุกวันเกิดไม่เคยขาด ทุกครั้งที่ไปไม่มีอะไรมาก พูดอยู่ประโยคเดิม ๆ ว่า
"พ่อจ๋าวันนี้วันเกิดหนู(เอ่ยชื่อนามสกุล ชื่อเล่น)หนูอายุครบ...ปีแล้วค่ะ พ่อ"
แต่อย่างว่าใช่ว่าจะหายขาดนะค่ะ กับโรคที่เป็นอยู่ แต่แค่พอทุเลาเท่านั้น แต่ก็ดีขึ้นมากจริง ๆ
จำได้ว่าตั้งแต่ 2 ขวบเราห้อยพระหลวงพ่อโสธรที่ข้างใต้จะมีเสียงกริ่งอยู่ด้านล่างฐาน มาตลอด
ตั้งแต่เริ่มขึ้นม.1 ร่างกายเราเริ่มแย่ลงอย่างต่อเนื่อง เข้ารพ.บ่อยขึ้นมาก ๆ และอาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้ไปไหว้พ่อเลย
เข้าออก รพ. อยู่ประมาณ 3 ปี อาการแย่ลงจนในที่สุด จากภูมิแพ้ระยะสุดท้าย ภูมิแพ้ผิวหนังเรื้อรัง ก็กลายเป็น SLE

จำได้อีกว่า ช่วงที่อยู่ม.3 ก่อนจะจบเราเกเรมาก ทำตัวแย่ที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลย
มีอยู่วันหนึ่ง สร้อยคอที่ห้อยหลวงพ่อโสธร หลุดออกจากคอแบบ ไม่ทันตั้งตัว งง ว่าหลุดได้ยังไง
พ่อพยายามหาซื้อสร้อยคอให้ใหม่ ก็ต้องมีอะไรสักอย่างทำให้ใส่ห้อยหลวงพ่อไม่ได้ จำได้ว่าสร้อยเส้นแรก ใส่แล้วคัน คอแดงมาก เพราะแพ้
สร้อยเส้นที่สอง ตัวล็อคไม่ดี หลุดตลอด จนสุดท้ายก็ไม่ได้ใส่ ขอบอกก่อนว่าตั้งแต่ ม.1-ม.3 เราไม่ได้ไปไหว้พ่อเลยสักครั้ง

หลังจากที่เรากลับมาเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่อีกครั้ง กลับตัวกลับใจ กลับลำ เดินเส้นทางต่อ ทุกอย่างเปลี่ยนไป...ชีวิต การเรียน ดีขึ้น
แต่เรื่องสุขภาพยังเหมือนเดิม
เราจำได้ว่าช่วง ม.ปลาย ตอนใกล้จบม.6 เราฝัน
ความฝันนั้นคือ เรานอนอยู่แต่เราได้ยินเสียงพ่อโสธรมาพูดกับเราประมาณว่า "ไม่มาหาพ่อเลย อยู่ไกลพ่อแบบนี้ พ่อจะดูแลสุขภาพหนูได้ยังไง ?"
เมื่อได้ยินเสียงพ่อโสธรพูด ในฝันเราลุกขึ้นนั่งทันที และเห็นเพียงแต่องค์พระพุทธรูปลอยเหนือน้ำจากเราไป

เรารีบตื่นและลงมาเล่าให้ปู่ฟัง ปู่บอกว่า รีบนั่งรถไปหาท่านที่วัดวันนี้เลย
เราจึงรีบไปทันทีในวันนั้น

คือสิ่งที่เราเล่ามาไม่ได้ต้องการให้ใครเชื่อนะค่ะ แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเราจริง ๆ
และมันไม่ใช่เรื่องโกหกหรือเรื่องแต่งแต่อย่างใด

ในวันพรุ่งนี้วันที่ 2 กันยายน ก็เป็นวันเกิดของเราที่ครบรอบอีกครั้ง เราก็ต้องหาโอกาสไปไหว้พ่อเราอีกแน่นอนค่ะ 23 ปีแล้วกับการเป็นลูกพ่อ
สิ้นปีนี้ตัวเราเองมีแนวโน้มจะได้เข้าไปแก้บนพ่อครั้งแรกในชีวิตอีกเหมือนกัน
สาเหตุที่ได้ไปแก้บนจะมาเล่าอีกกระทู้หนึ่งนะค่ะ

ต้องขอขอบคุณถ้าคุณอ่านกันจนจบนะค่ะ