เกริ่นไว้ก่อนเลยว่า คนเมือง ของ จขกท นี้ไม่ได้รวมทุกคนน่ะค่ะ อาจจะเป็นบุคคลที่ จขกท ได้ประสบพบเจอมา น้ำๆไปแล้ว เข้าเนื้อเลยละกันค่ะ
วันนี้ จขกท ได้พบเจอเหตุการณ์นึงมาค่ะ ไม่ได้ประสบกับตัวเองหรอก ประสบการณ์ที่จะเล่ามันอาจจะดูไม่มีอะไร ทุกคนอาจจะคิดว่ามันธรรมดาแต่มันก็ทำไห้ จขกท คิดได้. วันนี้เมื่อ 5 โมงเย็น  จขกท ก็นั่งรถกลับบ้านหลังจากเลิกงานตามปกติค่ะ  รถที่นั่งก็เป็นรถสองแถว แบบนั่งฝั่งละ6 คน หันหน้าเข้าหากัน ตอนที่ จขกท นั่งรถเต็มทุกที่ค่ะ ฝั่งที่ จขกท นั่งก็มี ผญ แต่งตัวคล้ายพนักงานบริษัทนั่งติดอยู่3คน ตรงข้ามเป็นผู้ชายแต่งตัวธรมดาๆค่ะ รถเริ่มออกตัวไปสักพัก ผญที่นั่งติดกันก็คุยไปตามภาษากับเพื่อน แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นค่ะ เสียงริงโทนเป็นเพลง ลูกทุ่ง ค่ะ เสียงดังมากมาจากผช ฝั่งนั่งตรงข้ามกับเรา พอผชคนนั้นเค้ารับโทรศัพท์เค้าก็คุยกันเป็นภาษาอีสาน เราก็ว่ามันเป็นธรรมดา แต่เราเห็น ผญ พนักงานบริษัทหยุดพูดแล้วมองไปทาง ผช คนนั้นแล้วมองแบบดูถูก เหยียด ในความคิดของเรา พอถึงป้ายรถ ผช คนนั้นก็ลงรถไปค่ะ  หลังจากนั้นแหละค่ะ 3สาวพนักงานเค้าก็เม้าส์กันต่อ เราก็ไม่ได้ฟังหรอกค่ะว่าเรื่องอะไร แต่เราไปสะดุดหูคำนึงว่า "ลาวว่ะ" และ "ทำงานก่อสร้างแน่เลย อึ้" เราก็เลยคิดกับตัวเองว่า อะไร ที่ทำไห้คนพวกนั้นคิดแบบนั้น เค้าเพียงแค่พูดภาษาอีสาน ไส่เสื้อผ้าธรรมดาๆ นี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกว่ามองคนจากภายนอก.  จขกท เคยน่ะค่ะ ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา ไปเดินห้าง ยืนรอเข้าร้าน mk หน้าร้านมีพนักงานอยู่น่ะค่ะ แต่มองเราเแบบเหยียดแล้วไม่มาถามน่ะค่ะ ว่ากี่ที่ หรือต้องการอะไร แต่หลังจากรุ่นน้องที่ใส่ฟอร์มของco-pilotเข้ามาทักแหละค่ะ ว่า  " กัปตัน วันนี้ไม่ทำงานเหรอ" (แต่ก่อนทำงานเป็นกัปตันแต่ชีวิตพลิกผันมาเป็นวิศวกรท่าอากาศยานแทน แต่รุ่นน้องก็ยังเรียกว่ากัปตันอยู่) หลังจากนั้นพนักงานก็มองหน้าเรา แล้วก็ถามเราว่า "ต้องการอะไรค่ะ "  นี่เป็นแค่เพียงประสบการณ์เล็กๆน้อยๆ ที่คนเมืองกรุงทำออกไปโคยคิดแต่เพียงว่าตนเองนั้นศิวิไลแล้ว แต่ความจริง ความศิวิไลมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย