คือเราเป็นคนทำงาน ทุกๆวันเราก็ต้องทำงาน มันเหมือนเป็นหน้าที่ของคนทุกคนที่ทุกวันต้องทำงาน ไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีเวลาหาความสุข มีแต่ความเครียดสะสม ทั้งการถูกดูถูก ถูกกดดัน คนทำงานทุกคนต้องพบเจอกันทุกๆคน ปัญหาของเราอยู่ตรงที่ว่า
เราสมัครเข้าทำงานอยู่ที่นึง (ขอไม่ระบุชื่อบริษัท) เรายังอยู่ในช่วงทดลองงาน ทางบริษัทบอกว่า ให้เราทดลองงาน 1 เดือน โดยที่เราไม่มีวันหยุดเลย เดือนนี้เข้าเดือนที่ 4 แล้ว ที่เรายังเป็นพนักงานฝึกหัดอยู่ ที่ทำงานเราความกดดันสูงมาก และแถบจะไม่ได้หยุดเลย เราเป็นกราฟฟิกคนเดียวในบริษัท งานทั้งหมดจึงตกลงมาอยู่ที่เรา เราได้รับมอบหมายงานนึง โดยมีหัวหน้างานเป็นคนสั่งงานเรา เราทำงานเสร็จแล้ว เรายังโดนบอสของบริษัทด่าอีก เพราะหาว่าเราไม่ดูแลงาน เราเป็นลูกน้องเขาเราจะไปสั่งงานหัวหน้างานได้ยังไง หัวหน้ามอบหมายงานมาให้เราแค่นี้ เราก็ทำเสร็จแล้ว หัวหน้างานก็เราก็บอกว่าเสร็จแล้ว เราไม่ต้องทำอะไรแล้ว แต่เราก็ต้องโดนบอสด่าอีก หาว่าเราไม่ใส่ใจงาน
... ต่อมา เราป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล เรามีใบรับรองแพทย์ให้ ที่เราป่วย เพราะเราทำงานหนักทุกวัน แล้วเราไม่มีวันหยุดเลย เราหยุดพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน 3 วัน ตามใบรับรองแพทย์ พอเรามาทำงาน บอสบอกกับเราว่า นึกว่าตายไปแล้ว ไม่ต้องมาทำงานก็ได้นะ ถ้าทำไม่ไหว ก็กลับบ้านไป เพราะอยู่ทำงานไปก็ไม่ได้งาน...
เราก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเท่าไรนัก เพราะเราอยู่ในช่วงฝึกงานอยู่ เราทำงานไปได้สักพัก กล้ามเนื้อเราตั้งแต่ขาขึ้นมายันต้นคอ ขยับไม่ได้เลย เราคิดว่ามันอาจจะเป็นผลข้างเคียงของยาที่เราพึ่งไปฉีดมาหรือป่าว เราจึงลาไปหาหมอ หมอบอกเราว่า เราทำงานเยอะเกินไป เราต้องพักผ่อนมากๆ เพราะเราเสี่ยงกับการเป็นโรคไต และเบาหวาน
วันต่อมา เราเอาใบรับรองแพทย์มาให้บอส แต่เรากลับโดนด่า ว่าเราไม่มีความรับผิดชอบ เราอยู่ในช่วงฝึกงาน เราไม่สามารถหยุดได้เลย ถึงเราจะป่วยหนักแค่ไหน ก็ไม่สามารถหยุดได้ ไม่งั้นเราจะไม่ผ่านงาน
ที่บริษัทเราเข้างาน 09.30 -20.00 น. แรงกดดันสูงมาก ทำงานเสร็จก็โดนด่า ไม่มีงานก็โดนด่า พนักงงานก็ลาออกกันเดือนละคนสองคน แล้วตอนนี้ เราได้รับมอบหมายให้ทำงานทุกอย่างให้เป็นทั้งหมด เราอยู่กราฟฟิก วันๆนึงงานเราก็ล้นหัวอยู่แล้ว เราต้องใช้ความคิดเยอะ เราต้องมานั่งรับโทรศัพท์แทนธุรการ เบิกของ เขียนรีพอร์ตแทนธุรการ ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ของเราเลย แต่เราไม่เคยบ่นนะ เราก็ทำไป ตามที่บอสสั่ง พอบอสด่าธุรการ ฝ่ายธุรการก็เอามาลงกับผู้ช่วยธุรการ เราก็สงสารพี่เขานะ พี่เขากำลังจะออกสิ้นเดือนนี้แล้ว ยังโดนด่า โดนใช้อีก แล้วเราก็จะเป็นรายต่อไปที่จะโดนด่าเช่นกัน
ตอนนี้เราต้องใช้ทั้งความคิด ความจำ เราเครียดมากกับงานที่ทำอยู่ สมัยนี้งานดีๆมันหายาก เราไม่ใช่คนเลือกงาน ถ้าเราอยากสบายเราก็ต้องทนลำบาก ทนความกดดัน แต่เราเครียดมากเลย ไม่ว่าจะงานที่ทำอยู่ แรงกดดันจากหัวหน้า จนตอนนี้ งานของทุกฝ่ายในบริษัท มาลงกับเราแค่คนเดียว แล้วคนๆเดียว จะทำงานเป็นสิบๆงานในวันเดียวได้หรอ
วันหยุดก็แทบจะไม่มี ลาป่วยหรือลากิจก็ไม่ได้ ตอนนี้เราเครียดไปหมดเลย เราไม่อยากจะเครียดนะ แต่เราก็ต้องมาเจอกับเรื่องเครียดๆทุกวัน ที่ยังทำงานอยู่ทุกวันนี้เพราะมีกำลังใจจากพ่อ แม่ และแฟน เราอยากรู้ ว่าพอจะมีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้เรา คลายความเครียดได้บ้าง
ป.ล. เราแทบจะไม่มีวันหยุดนะ ถ้าจะให้ไปเที่ยว พักผ่อน เหมือนคนอื่นๆเขา เราทำไม่ได้หรอก เพราะแค่เราลาป่วยมีใบรับรองแพทย์ เรายังเกือบจะโดนไล่ออกเลย
อยากระบายความเครียด ทำไงดี ??
เราสมัครเข้าทำงานอยู่ที่นึง (ขอไม่ระบุชื่อบริษัท) เรายังอยู่ในช่วงทดลองงาน ทางบริษัทบอกว่า ให้เราทดลองงาน 1 เดือน โดยที่เราไม่มีวันหยุดเลย เดือนนี้เข้าเดือนที่ 4 แล้ว ที่เรายังเป็นพนักงานฝึกหัดอยู่ ที่ทำงานเราความกดดันสูงมาก และแถบจะไม่ได้หยุดเลย เราเป็นกราฟฟิกคนเดียวในบริษัท งานทั้งหมดจึงตกลงมาอยู่ที่เรา เราได้รับมอบหมายงานนึง โดยมีหัวหน้างานเป็นคนสั่งงานเรา เราทำงานเสร็จแล้ว เรายังโดนบอสของบริษัทด่าอีก เพราะหาว่าเราไม่ดูแลงาน เราเป็นลูกน้องเขาเราจะไปสั่งงานหัวหน้างานได้ยังไง หัวหน้ามอบหมายงานมาให้เราแค่นี้ เราก็ทำเสร็จแล้ว หัวหน้างานก็เราก็บอกว่าเสร็จแล้ว เราไม่ต้องทำอะไรแล้ว แต่เราก็ต้องโดนบอสด่าอีก หาว่าเราไม่ใส่ใจงาน
... ต่อมา เราป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล เรามีใบรับรองแพทย์ให้ ที่เราป่วย เพราะเราทำงานหนักทุกวัน แล้วเราไม่มีวันหยุดเลย เราหยุดพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน 3 วัน ตามใบรับรองแพทย์ พอเรามาทำงาน บอสบอกกับเราว่า นึกว่าตายไปแล้ว ไม่ต้องมาทำงานก็ได้นะ ถ้าทำไม่ไหว ก็กลับบ้านไป เพราะอยู่ทำงานไปก็ไม่ได้งาน...
เราก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเท่าไรนัก เพราะเราอยู่ในช่วงฝึกงานอยู่ เราทำงานไปได้สักพัก กล้ามเนื้อเราตั้งแต่ขาขึ้นมายันต้นคอ ขยับไม่ได้เลย เราคิดว่ามันอาจจะเป็นผลข้างเคียงของยาที่เราพึ่งไปฉีดมาหรือป่าว เราจึงลาไปหาหมอ หมอบอกเราว่า เราทำงานเยอะเกินไป เราต้องพักผ่อนมากๆ เพราะเราเสี่ยงกับการเป็นโรคไต และเบาหวาน
วันต่อมา เราเอาใบรับรองแพทย์มาให้บอส แต่เรากลับโดนด่า ว่าเราไม่มีความรับผิดชอบ เราอยู่ในช่วงฝึกงาน เราไม่สามารถหยุดได้เลย ถึงเราจะป่วยหนักแค่ไหน ก็ไม่สามารถหยุดได้ ไม่งั้นเราจะไม่ผ่านงาน
ที่บริษัทเราเข้างาน 09.30 -20.00 น. แรงกดดันสูงมาก ทำงานเสร็จก็โดนด่า ไม่มีงานก็โดนด่า พนักงงานก็ลาออกกันเดือนละคนสองคน แล้วตอนนี้ เราได้รับมอบหมายให้ทำงานทุกอย่างให้เป็นทั้งหมด เราอยู่กราฟฟิก วันๆนึงงานเราก็ล้นหัวอยู่แล้ว เราต้องใช้ความคิดเยอะ เราต้องมานั่งรับโทรศัพท์แทนธุรการ เบิกของ เขียนรีพอร์ตแทนธุรการ ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ของเราเลย แต่เราไม่เคยบ่นนะ เราก็ทำไป ตามที่บอสสั่ง พอบอสด่าธุรการ ฝ่ายธุรการก็เอามาลงกับผู้ช่วยธุรการ เราก็สงสารพี่เขานะ พี่เขากำลังจะออกสิ้นเดือนนี้แล้ว ยังโดนด่า โดนใช้อีก แล้วเราก็จะเป็นรายต่อไปที่จะโดนด่าเช่นกัน
ตอนนี้เราต้องใช้ทั้งความคิด ความจำ เราเครียดมากกับงานที่ทำอยู่ สมัยนี้งานดีๆมันหายาก เราไม่ใช่คนเลือกงาน ถ้าเราอยากสบายเราก็ต้องทนลำบาก ทนความกดดัน แต่เราเครียดมากเลย ไม่ว่าจะงานที่ทำอยู่ แรงกดดันจากหัวหน้า จนตอนนี้ งานของทุกฝ่ายในบริษัท มาลงกับเราแค่คนเดียว แล้วคนๆเดียว จะทำงานเป็นสิบๆงานในวันเดียวได้หรอ
วันหยุดก็แทบจะไม่มี ลาป่วยหรือลากิจก็ไม่ได้ ตอนนี้เราเครียดไปหมดเลย เราไม่อยากจะเครียดนะ แต่เราก็ต้องมาเจอกับเรื่องเครียดๆทุกวัน ที่ยังทำงานอยู่ทุกวันนี้เพราะมีกำลังใจจากพ่อ แม่ และแฟน เราอยากรู้ ว่าพอจะมีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้เรา คลายความเครียดได้บ้าง
ป.ล. เราแทบจะไม่มีวันหยุดนะ ถ้าจะให้ไปเที่ยว พักผ่อน เหมือนคนอื่นๆเขา เราทำไม่ได้หรอก เพราะแค่เราลาป่วยมีใบรับรองแพทย์ เรายังเกือบจะโดนไล่ออกเลย