สวัสดีค่ะชาวพันทิป...ตอนนี้เราเรียนคำสอนมาได้ไม่นานมานี้ (หลังจากตั้งไปหลายกระทู้ก็ได้เรียนสักที! เย้!! 5555)

http://ppantip.com/topic/32268814 อันนี้ก็เป็นกระทู้แรกเลยที่เราตั้ง ก็จะเกริ่นๆไว้นิดหน่อย
http://ppantip.com/topic/32406002  สักพักทนไม่ไหว เอาเว่ยไปเรียนก็เรียน!! 5555 (มีพี่ๆแนะนำมาเยอะเลยค่ะ)

หลายคนอาจจะสงสัยว่าเห่ย...ทำไมต้องอยากไปเป็นคริสต์ด้วยล่ะ พุทธไม่ดีหรอ?
ตอบเลยว่า เราก็มิรู้เหมือนกันค่ะว่าทำไม5555รู้แต่ว่า เราอยากเป็นคริสต์มานานละ ถ้าจำไม่ผิดก็...ตั้งแต่ ป.4เลยค่ะ(เริ่มสนใจนะ) พอตอน ม.2 เราได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่งแล้วเพื่อนคนนั้นก็เป็นคาทอลิกพอดิบพอดี(ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าคริสต์มีนิกายด้วย จนเพื่อนมันบอก5555) หลังจากนั้นเราก็สนใจคริสต์มากขึ้น แล้วหลังจากนั้นเราก็สับสนอยู่นานจะเปลี่ยนดี ไม่เปลี่ยนดี ใช้เวลาอยู่4ปีจึงตัดสินใจ เอาก็เอาว่ะชีวิตมันสั้น.....ใช้ชีวิตให้เป็นของเราสิยังไม่เราก็ไม่ได้ทำผิดกฏหมายไม่ได้ไปฆ่าใครตายนี้หว่า! 555 สุดท้ายก็เลย http://ppantip.com/topic/32406002 ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา...เราก็โชคดีหน่อยที่พี่เข้ามาตอบพันทิปเราก็กำลังเรียนอยู่ที่เดียวกับที่เราจะไป เราก็เลยลองไปตามที่พี่เขาบอกเราจำได้เลยว่าวันที่เราไปคือวันอังคาร 05/08/14 เวลาประมาณบ่าย2-3 วันแรกที่เราไปเราก็ลากเพื่อนเข้าไปด้วยคนหนึ่งแก้เขิล 55555 พอเข้าไปใบโบสถ์เท่านั้นแหละมันแบบฟรุ้งฟริ้งมากค่ะมันแบบ เห่ยแกร์!! ทำไมมันมีแต่คนมองเราว่ะ55555 มองเราแปลกๆอะ บางที่เราก็เกร็งป่ะ มองเราปกติก็ได้นะ!! มันก็เลยเป็นความรู้สึกที่ไม่อยากจะมาที่นี้อีกเลย55555 แต่สุดท้ายก็มาเพราะอยากเรียน! เราก็แบบ...เราพร้อมเว่ย! เนี่ยตื่นแต่ตี5เลย เพราะอยากไปมิสซา(ที่โบสถ์มีมิสซาตอน8โมงครึ่งค่ะ และเริ่มเรียนคำสอนตอน10โมง-เที่ยง) พอเราไปถึงโบสถ์เท่านั้นแหละจึกเลย!! เอิ่มมม เรามาไมว่ะ-*- และเจ็บปวดที่สุดคือการมิสซาครั้งแรกโดยที่ไม่มีเพื่อนหรือไม่มีใครแนะนำเลย เราแบบอยากจะโดดตึกให้ตายๆไปตอนนั้นเลย คือ...หันไปทางไหนเขาทำไรกันวะ-*- คือทำไรไม่ถูกเลย55555 พอเสร็จมิสซาสิ่งแรกที่เราต้องมองหาคือมองหาคุณพ่อค่ะ 55555 และแล้วพระเจ้าก็เปิดทางให้ แท้น!!!! เจอคุณพ่อแล้วววววเราเดินไปถามคุณพ่อเลยค่ะ
'คุณพ่อค่ะหนูมาเรียนคำสอนค่ะ'
' เคยมาเรียนไหม? '  เราก็คิดในใจ...พ่อจำคนที่มาเรียนคำสอนไม่ได้หรือไงนะ ถึงไม่รู้ว่าเราไม่เคยมาเลย? 55555
'ไม่เคยค่ะ'
'ไปที่บ้าน ห้องที่หนึ่งเลย' แล้วพ่อก็คุยๆงานต่อ55555
ไอ้เราก็เดินไปๆ ตอนนั้นวันแรกเขิลมาก!!! ถ้าเอาจริงๆคือไรวะเราทำไรไม่ถูกเลยเว่ย55555 จนคุณป้าที่ดูแลวัดมาคุยกับเราและแนะนำเรา เราก็เอ่อ..เหมือนจะโล่ง แล้วสุดท้าย..เราก็ไปนั่งเรียนค่ะบอกตรงๆเลยว่า...เดชะพระนามพระบิดาและพระบุตรและพระจิตเราทำไม่ได้(เพราะคนที่มาเรียนคำสอนนั้นก็มาเรียนก่อนเราไปหมดแล้ว555) แต่ก็รู้สึกนะที่ได้ไปเพราะเราได้เจอสังคมใหม่ๆ แต่ติดตรงที่เวลาเรียนเราจะเรียนตามคนอื่นไม่ทัน(ก็เรียนช้ากว่าคนอื่นอ่ะ)55555 ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องนัดเรียนรอบนอกกับคุณพ่อเพื่อเตรียมความพร้อมกว่านี้555 จากนั้นเราก็เรียนวันอาทิตย์มาเรื่อยๆ5555 จนวันไหนว่างเราก็บอกคุณพ่อไว้เลยว่าหนูจะเข้ามาวันนี้ๆๆนะ ถ้าคุณพ่อว่างคุณพ่อก็จะบอกให้เรามาเอง5555
ตั้งแต่เราเรียนคำสอนมาเราได้ข้อคิดหลายอย่างเลย555555 ได้คำแนะนำการใช้ชีวิตหลายอย่าง5555

คุณพ่อได้กล่าวเอาไว้ว่า....
"เนี่ยยย ถ้าแม่บ่นพ่อมากๆนะ ให้เราบอกพ่อเลยว่าลองให้เข้าไปกอดแม่ หอมแก้มแม่ แล้วบอกรักแม่ดูสิ"  หลายคนคงนึกภาพออกนะว่าแม่จะทำหน้ายังไง 55555 เราก็เพิ่งคิดได้ตอนที่คุณพ่อบอกนี้แหละ555555


ปล.วันนี้ขอเล่าไว้เท่านี้ก่อนนะค่ะเดียวคิดได้จะมาเพิ่มเติม...ขอบบคุณที่อ่านจนจบค่ะ 55555

ปล2.มีน้าคนหนึ่งบอกว่าถ้าเรารู้จักพระเจ้าเราจะรักพระเจ้ามากๆ

ปล3.เราก็รู้สึกเหมือน ปล2. นะ แต่ไม่กล้าบอกค่ะมันเขิล 5555

Thanks for read