มันไม่ตลกเลย ไม่ตลกทั้งเรื่องเล่าและภาพประกอบ ขำไม่ออก  นี่คือสาเหตุที่ควรแยกห้องนอนให้ลูก...  เด็กจะมีคำถาม และภาพที่เห็นมันจะติดตา..แล้ววันหนึ่งจะเกิดความคิดตามประสาเด็กว่า อยากลองทำ อยากลองเล่นแบบนั้นบ้าง  3ขวบแล้ว โตแล้ว เป็นวัยที่เริ่มจดจำ

ผมว่าควรสอนลุกตรงๆ แทนที่จะหาข้ออ้างไปวันๆ เหตุการณ์แบบนี้เกิดได้กับทุกคน และไม่จำเป็นต้องโกหก หรือแลกห้องนอน เพราะเด็กยังเล็กด้วย เด็กทุกคนก็อยากนอนกับพ่อแม่ มันรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยกว่า

คราวนี้เหตุการณ์แบบนี้เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ต้องอธิบายให้มีเหตุมีผล และไม่สื่อเรื่องเพศ
อาจบอกว่า นี่คือวิธีที่พ่อและแม่จะมีน้องให้ลูก หรือบอกว่านี่คือการแสดงความรักอย่างนึงของพ่อกับแม่ คราวนี้พอลูกเห็นพ่อแม่จูบกัน กอดกันลูกก็จะเข้าใจว่าพ่อแม่รักกัน

ฉนั้น แทนที่จะโกหก ก็อธิบายให้เรียบง่ายจะดีกว่า เพราะถ้าวันนึงเค้าโตขึ้นและมองย้อนกลับไปเค้าจะรู้ว่าเราโกหกเค้า
ส่วนเรื่องมีอะไรกัน ก็พยายามอย่าส่งเสียงรบกวนลูกก็พอครับ แต่ถ้าลูกเริ่มมีอายุแล้วเริ่มเข้าใจเรื่องเพศมากขึ้นก็แยกห้องได้แล้วครับ แต่ถ้าเด็กเล็กอยู่บอกว่าเป็นการแสดงความรักกันของพ่อแม่ ลูกจะเข้าใจและมีความสุขที่เห็นพ่อแม่รักกันมากกว่านะ

แต่นิสัยคนไทยมีข้อเสียอยู่อย่าง คือปากหนักอธิบายไม่เป็น...ก็พอมีวิธีแก้ คือพยายามแสดงความรักต่อกันให้ชินตาครับ กอด จูบ หอมกันให้ลูกเห็นบ่อยๆ เด็กจะรู้สึกถึงความผูกพันของครอบครัว และเติบโตมาอย่างเข้าใจโลกและกล้าแสดงออก

ไม่เห็นด้วยเลยที่จะมีอะไรกันในห้องเดียวกับลูก ไม่ว่าลูกจะหลับก็ตาม

ทำไประแวงไป  มันจะมีความสุขเหรอ?

เปลี่ยนห้องได้ก็ควรเปลี่ยน  เลี่ยงไม่ได้จริงๆ ห้องน้ำปิดประตูให้ดี  จะถึงไหนถึงกันก็ยังดีที่ลูกไม่เห็น้
ถึงเด็กจะเล็กหรือโตขนาดไหน เห็นภาพแบบนี้  ก็ติดตาได้  เมื่อวันนึงเขานึกได้ขึ้นมา และเรียนรู้ด้วยตัวเองว่า
สิ่งที่เห็นคืออะไร มันจะฝังใจเด็ก

.

เคยอ่านเจอบทความของจิตแพทย์ท่านหนึ่งค่ะ. จำข้อมูลได้ไม่ครบ
ประมาณว่า คนไข้คนนึงเวลามีอะไรกับสามีประมาณนึงจะร้องไห้กรีดร้องอย่างรุนแรง จนต้องเข้าพบจิตแพทย์ท่านนี้

สรุปได้ความว่า. ตอนวัยเด็กผู้หญิงคนนี้เคยเห็นพ่อกับแม่มีอะไรกัน(และเข้าใจไปเองคิดไปเองเพราะไม่ได้รับคำอธิบาย ว่าพ่อทำร้ายแม่ตามประสาเด็ก)
จึงเกิดความฝังใจจากจิตใต้สำนึก. ซึ่งคนไข้ก็ไม่รู้ตัวมาก่อนเหมือนกัน(ลืมไปแล้วด้วย) แต่จิตแพทย์เขาก็มีกระบวนการหาสาเหตุต้นตอได้

ที่มาบอกเราว่ามันต้องมีผลกระทบไม่มากก็น้อยหรืออาจไม่มีเลยก็ได้
เพราะบางครั้งแม้แต่เจ้าตัวเติบใหญ่ก็อาจไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำไป อย่างเคสนี้เป็นต้น

จขกท. ต้องลองไตร่ตรองจากภาวะบุคลิกนิสัยลูกดีกว่าค่ะว่าจะจัดการเคสนี้ยังไง.  ของแบบนี้ละเอียดอ่อนนัก
ใครก็ไม่เข้าใจลูกจขกท.ได้ดีไปกว่าจขกท.เอง