หลังจากที่เห็นว่ามีการตั้งกระทู้ แฟนดีแต่ดูไม่ค่อยมีอนาคตขึ้นเกิน 1 กระทู้
จึงอยากบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองบ้าง และฉันเองก็เพิ่งได้รู้ว่าฉันไม่ใช่เพียงคนเดียวที่พบกับปัญหาแบบนี้....
ความสัมพันธ์ของฉันกับแฟน กันยานี้ จะคบ 4 ปีที่เราเป็นแฟนกัน ตอนคบกันใหม่ๆฉันยังเรียนอยู่ปี 4 ส่วนแฟนเพิ่งเริ่มทำงาน
ตอนนั้นฉันยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่ และเศรษฐกิจก็ยังคงโอเคอยู่ ปัญหาทางการเงินเวลาไปเที่ยวกันก็ยังไม่เป็นปัญหาของเรา
ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้ มันลงตัวไปซะทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้ดี 100% ให้คะแนนที่ 80%
ตอนฉันเริ่มคบแฟน ฉันไม่ได้โฟกัสที่ฐานะแฟนเลย มองแค่เค้ามีการศึกษา จบ ป.ตรีทำมาหากินดีๆได้เท่านั้นมันก็พอ
ตอนฉันเริ่มทำงานใหม่ๆ มันก็ไม่ใช่ปัญหาเรื่องฐานะของแฟน
-- แต่เข้าปีที่ 3 - 4 หน้าที่การงานฉันเริ่มดีขึ้น มีเกียรติในสังคม เงินเดือนสูงกว่าแฟน และเหมือนสภาวะการเงินแฟนจะถอยหลังลงคลองไปทุกที แฟนเป็นเซลขายรถเงินเดือนประจำอยู่ที่ 8,000.- ต้องให้ที่บ้าน 4,000.- บัตรATMแฟน พ่อเป็นคนถือ พ่อแฟนจะเป็นจ่คนจ่ายเงินให้แฟนมาทำงานเป็นวัน วันละ 150.- ถ้าขายรถมีค่าคอมได้มาเท่าไหร่ ทางบ้านแฟนก็เก็บไปหมด
--คือตัวฉันเองอยู่ในครอบครัวที่ฐานะปานกลาง ฉันเองก็มีโมเมนอยากเที่ยว กินข้าว ดูหนัง โน่นนี่ ถ้าอยากจะทำอะไรแบบนี้ ก็ต้องออกให้แฟนด้วย
ออกให้อ่ะได้ เพราะฉันก็อยากเที่ยวและอยากกินของดีๆ แต่เงินฉันก็ไม่ได้มากมายอะไรขนาดนั้น บางทีฉันก็อดเศร้าในโชคชะตาไม่ได้ คิดอยากมีแฟนรวยๆ อย่างน้อยก็ช่วยแชร์และแบ่งเบาบ้าง
--แต่ฉันเองก็รักแฟนนะ ฉันเองไม่ใช่คนนิสัยดีหน้าตาดีอะไร (เรื่องที่จะหาแฟนรวยและดีคงยาก) งี่เง้าน่ารำคาญด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีแฟนคนนี้ที่คอยอดทน
แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะถ้าเค้ามีหน้าที่การงานดีกว่านี้เค้าจะทิ้งฉันมั้ย
--แฟนฉันเค้าก็ทะเยอทะยานนะ แต่ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เสียอย่างเดียวติดเกมส์ไปหน่อย เหมือนเด็กๆ ซึ่งฉันมองว่าชอบทำตัวไร้สาระ
แล้วยิ่งตอนนี้แฟนฉันก็กำลังจะตกงาน ไหนจะเรื่องทางบ้านของเค้า ที่เค้าต้องแบกรับภาระในฐานะลูกคนโต
--ยิ่งคบยิ่งรักยิ่งเหนื่อยคำนี้คงเหมาะกับฉัน เมื่อวันก่อนนี้ พ่อแฟนฉันโทรเข้าหาแฟน และแฟนเปิดลำโพงเพราะกำลังขับรถอยู่
พ่อแฟนพูดถึงเรื่องจะหางานให้แฟนทำ บอกว่าหางานใหม่ให้ ให้แฟนตั้งใจทำงานและก็พาดพิงมาถึงฉัน บอกว่าไม่ชอบฉันเพราะฉันทำตัวเป็นเด็ก
ที่แฟนต้องมาคอยง้อและคอยเอาใจตลอดเวลา กลัวเสียงานเสียการ บอกว่าฉันเอาตัวเองเป็นใหญ่ ง๊องแง๊งเป็นเด็กๆ บอกเลยว่าเจ็บ ฉันชอบอ้อนแฟนง๊องแง๊งเป็นเด็กทะเลาะกันบ่อยก็จริง งอนกันบ่อย แต่บางทีมันก็งอนเล่น ไม่มีครั้งไหนจริงจังถ้าจริงจังมันก็คงเลิกกันไปนานแล้ว แล้วเค้าไม่คิดบ้างหรอว่าตัวลูกเค้าจะแยกแยะได้ระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว ซึ่งแฟนฉันแยกแยะเรื่องงานกะเรื่องส่วนตัวได้ดีเอามากๆ
คือฉันเสียใจเค้าไม่รู้จักฉันดีพอ แต่ต้องมาโดนว่าแบบนี้ยิ่งตอบย้ำเค้าไปใหญ่
มันเป็นอาการที่รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากเลิกอยากไปจากตรงนี้แต่ใจมันก็ยังไม่เข้มแข็งพอ
ฉันรู้สึกว่าศักดิ์ศรีฉันอยู่ตรงไหนมันชาไปหมด ฉันมีหน้าที่การงานที่ดี มีเงิน มีครอบครัวที่ดี แล้วลูกเค้าล่ะมีอะไรดี ถึงต้องมาว่าฉันอย่างนี้
--ทุกวันนี้ที่คบกัน ฉันก็คบไปวันๆนะ พยายามจะไม่คาดหวังใดๆ ไม่คาดหวังถึงอนาคต มันก็พอลืมๆไปได้บ้าง พอให้ยิ้มได้บ้าง
แต่เอาเข้าจริงๆใจลึกๆฉันก็หวัง ว่าเค้าจะเป็นคนสุดท้ายของฉันที่เราจะได้แต่งงานกัน ถึงแม้มันจะดูไม่มีอนาคตเลยก็ตาม
"มันอาจจะเป็นรักโง่ๆ แต่ฉันก็ยังเลือกที่เป็นคนโง่ต่อไป ถ้ามันยังพอจะมีวันที่สุขใจได้บ้าง ที่เรายังได้จับมือกัน"
อีกคนที่มีแฟนดีแต่ดูไม่มีอนาคต
จึงอยากบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองบ้าง และฉันเองก็เพิ่งได้รู้ว่าฉันไม่ใช่เพียงคนเดียวที่พบกับปัญหาแบบนี้....
ความสัมพันธ์ของฉันกับแฟน กันยานี้ จะคบ 4 ปีที่เราเป็นแฟนกัน ตอนคบกันใหม่ๆฉันยังเรียนอยู่ปี 4 ส่วนแฟนเพิ่งเริ่มทำงาน
ตอนนั้นฉันยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่ และเศรษฐกิจก็ยังคงโอเคอยู่ ปัญหาทางการเงินเวลาไปเที่ยวกันก็ยังไม่เป็นปัญหาของเรา
ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้ มันลงตัวไปซะทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้ดี 100% ให้คะแนนที่ 80%
ตอนฉันเริ่มคบแฟน ฉันไม่ได้โฟกัสที่ฐานะแฟนเลย มองแค่เค้ามีการศึกษา จบ ป.ตรีทำมาหากินดีๆได้เท่านั้นมันก็พอ
ตอนฉันเริ่มทำงานใหม่ๆ มันก็ไม่ใช่ปัญหาเรื่องฐานะของแฟน
-- แต่เข้าปีที่ 3 - 4 หน้าที่การงานฉันเริ่มดีขึ้น มีเกียรติในสังคม เงินเดือนสูงกว่าแฟน และเหมือนสภาวะการเงินแฟนจะถอยหลังลงคลองไปทุกที แฟนเป็นเซลขายรถเงินเดือนประจำอยู่ที่ 8,000.- ต้องให้ที่บ้าน 4,000.- บัตรATMแฟน พ่อเป็นคนถือ พ่อแฟนจะเป็นจ่คนจ่ายเงินให้แฟนมาทำงานเป็นวัน วันละ 150.- ถ้าขายรถมีค่าคอมได้มาเท่าไหร่ ทางบ้านแฟนก็เก็บไปหมด
--คือตัวฉันเองอยู่ในครอบครัวที่ฐานะปานกลาง ฉันเองก็มีโมเมนอยากเที่ยว กินข้าว ดูหนัง โน่นนี่ ถ้าอยากจะทำอะไรแบบนี้ ก็ต้องออกให้แฟนด้วย
ออกให้อ่ะได้ เพราะฉันก็อยากเที่ยวและอยากกินของดีๆ แต่เงินฉันก็ไม่ได้มากมายอะไรขนาดนั้น บางทีฉันก็อดเศร้าในโชคชะตาไม่ได้ คิดอยากมีแฟนรวยๆ อย่างน้อยก็ช่วยแชร์และแบ่งเบาบ้าง
--แต่ฉันเองก็รักแฟนนะ ฉันเองไม่ใช่คนนิสัยดีหน้าตาดีอะไร (เรื่องที่จะหาแฟนรวยและดีคงยาก) งี่เง้าน่ารำคาญด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีแฟนคนนี้ที่คอยอดทน
แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะถ้าเค้ามีหน้าที่การงานดีกว่านี้เค้าจะทิ้งฉันมั้ย
--แฟนฉันเค้าก็ทะเยอทะยานนะ แต่ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เสียอย่างเดียวติดเกมส์ไปหน่อย เหมือนเด็กๆ ซึ่งฉันมองว่าชอบทำตัวไร้สาระ
แล้วยิ่งตอนนี้แฟนฉันก็กำลังจะตกงาน ไหนจะเรื่องทางบ้านของเค้า ที่เค้าต้องแบกรับภาระในฐานะลูกคนโต
--ยิ่งคบยิ่งรักยิ่งเหนื่อยคำนี้คงเหมาะกับฉัน เมื่อวันก่อนนี้ พ่อแฟนฉันโทรเข้าหาแฟน และแฟนเปิดลำโพงเพราะกำลังขับรถอยู่
พ่อแฟนพูดถึงเรื่องจะหางานให้แฟนทำ บอกว่าหางานใหม่ให้ ให้แฟนตั้งใจทำงานและก็พาดพิงมาถึงฉัน บอกว่าไม่ชอบฉันเพราะฉันทำตัวเป็นเด็ก
ที่แฟนต้องมาคอยง้อและคอยเอาใจตลอดเวลา กลัวเสียงานเสียการ บอกว่าฉันเอาตัวเองเป็นใหญ่ ง๊องแง๊งเป็นเด็กๆ บอกเลยว่าเจ็บ ฉันชอบอ้อนแฟนง๊องแง๊งเป็นเด็กทะเลาะกันบ่อยก็จริง งอนกันบ่อย แต่บางทีมันก็งอนเล่น ไม่มีครั้งไหนจริงจังถ้าจริงจังมันก็คงเลิกกันไปนานแล้ว แล้วเค้าไม่คิดบ้างหรอว่าตัวลูกเค้าจะแยกแยะได้ระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว ซึ่งแฟนฉันแยกแยะเรื่องงานกะเรื่องส่วนตัวได้ดีเอามากๆ
คือฉันเสียใจเค้าไม่รู้จักฉันดีพอ แต่ต้องมาโดนว่าแบบนี้ยิ่งตอบย้ำเค้าไปใหญ่
มันเป็นอาการที่รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากเลิกอยากไปจากตรงนี้แต่ใจมันก็ยังไม่เข้มแข็งพอ
ฉันรู้สึกว่าศักดิ์ศรีฉันอยู่ตรงไหนมันชาไปหมด ฉันมีหน้าที่การงานที่ดี มีเงิน มีครอบครัวที่ดี แล้วลูกเค้าล่ะมีอะไรดี ถึงต้องมาว่าฉันอย่างนี้
--ทุกวันนี้ที่คบกัน ฉันก็คบไปวันๆนะ พยายามจะไม่คาดหวังใดๆ ไม่คาดหวังถึงอนาคต มันก็พอลืมๆไปได้บ้าง พอให้ยิ้มได้บ้าง
แต่เอาเข้าจริงๆใจลึกๆฉันก็หวัง ว่าเค้าจะเป็นคนสุดท้ายของฉันที่เราจะได้แต่งงานกัน ถึงแม้มันจะดูไม่มีอนาคตเลยก็ตาม
"มันอาจจะเป็นรักโง่ๆ แต่ฉันก็ยังเลือกที่เป็นคนโง่ต่อไป ถ้ามันยังพอจะมีวันที่สุขใจได้บ้าง ที่เรายังได้จับมือกัน"