คือไม่รู้ว่าเป็นโรคความจำสั้นหรือเปล่าค่ะ จะขอเล่าดังนี้ค่ะ
เมื่อ 2 วันก่อน ปั่นจักรยานไปซื้อข้าวเกรียบให้แม่ เจอเพื่อนพอดี เพื่อนถามว่า "ไปไหน" ก็ตอบว่า "ไปซื้อข้าวเกรียบให้แม่  แม่บอกว่าร้านเนี้ยะอ่ะมี แต่พอไปดูจริงๆแล้วไม่มีขายแฮะ ว่าจะกลับไปหาดูร้านในซอยว่ามีไหม"ร้านที่บอกเป็นของญาติเรา แต่เราไม่ได้บอกเพื่อนว่า เจ้าของร้านเป็นญาติกับเรา เพราะรีบมาก) เราจำไม่ได้ว่าเพื่อนถามอะไรต่ออีกเหรอไม่ เช่น "แกรู้จักเจ้าของร้านหรือเปล่า"....
วันต่อมาเราไปร้านทำผม ไปสระผม แล้วร้านเพื่อนอยู่ตรงนั้นพอดี เจอมันหน้าร้านเลยทักมัน "แกสบายดีนะ ชั้นมาสระผม ร้านทำผมข้างๆร้านแกเนี่ยว่ะ" เพื่อนก็เลยถามต่อว่า "แกรู้จักเจ้าของร้านทำผมเหรอ" เราก็น่าจะตอบว่า "ไม่รู้จัก" ไปแบบนี้ แต่จำไม่ได้เเล้ว
วันนี้เราไปเที่ยวหาเพื่อนที่ร้านเพื่อน แล้วจู่ๆลุงร้านขายของชำที่เป็นญาติกับเราเข้ามาซื้อดของในร้านเพื่อนเราพอดี....เราก็สวัสดีลุง แล้วบอกเพื่อนว่า ลุงคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพ่อเราเองนะ...เพื่อนเราก็สวัสดี

พอเรากลับมาถึงบ้านเราลองคิดทบทวนดูว่าสองวันที่แล้ว เพื่อนมันถามเรารึเปล่าว่า "รู้จักเจ้าของร้าน(ลุง)หรือเปล่า" เราก็คิดต่อว่า เราตอบเพื่อนไปว่า "รู้จัก" หรือ "ไม่รู้จัก" กันแน่....หรือจะเป็นไปได้ว่าสมองเราจะเอาคำถามของวันที่ 2 (วันที่เราไปร้านทำผม) มาคิดว่าเป็นคำถามของวันที่  1 (วันที่ไปซื้อข้าวเกรียบ) ซึ่งก็คือคำถามว่า "แกรุ้จักเจ้าของร้านขายข้าวเกรียบเหรอ" แล้วเราก็เอาคำตอบของวันที่  2 ซึ่งก็คือ "ไม่รู้จัก" มาตอบคำถามที่สมองตั้งเอง

ความจริงจำอะไรไม่ค่อยได้เลย ที่สำคัญ ถ้าเกตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นเหมือนอย่างที่สมองเราคิดจริงๆ เรากลัวเพื่อนจะคิดว่าเราเป็นคน " ขี้โกหก"  ประมาณว่า ขนาดไปซื้อของที่ร้านของญาติตัวเอง ดันไปตอบว่าไม่รู้จักญาติ....

เราควรถามเพื่อน และอธิบายกับเพื่อนดีไหม ว่า "วันนั้นแกถามชั้นรึเปล่าว่ารู้จักกับลุงร้านขายของชำไหม" หรือ " แกถามว่ารู้จักเจ้าของร้านทำผมไหม" จะได้อธิบายเคลียร์ๆกันไปเลย กลัวเพื่อนเข้าใจเราผิด  หรือถ้าเราถามเพื่อนไปแบบนี้ เพื่อนจะคิดว่าเราเป็นบ้า โรคจิต และตีตัวออกห่างจากเราไหม
หรือเราเอาคำตอบที่ตอบเพื่อนตอนที่เราไปร้านทำผมมาคิดตอบในสมองเอง กลัวไปหมดเลย