เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบกันมาเข้าสู่ปี ที่ 7 แล้ว
ระหว่างทางที่เดินด้วยกันมา มีทั้งสุขและทุกข์ ด้วยกัน
เรามีช่วงเวลาดีๆด้วย และก็มีช่งเวลาที่ทะเลาะกัน(บ่อยมาก)
แต่โดยส่วนตัว ผมโอเครับรับได้ที่ต้องทะเลาะ เพราะคงไม่มีคู่ไหนที่จะดีกันไปได้ตลอด
อยู่มาวันนึง ผมงี่เง่าใส่เธอเพียงเพราะห่วงใยเธอ
แต่เธอรู้สึกเป็นหึงหวงเกินไป จนทำให้เธออึดอัด ไม่รู้สึกอิสระ
เหมือนผมพยายามเซทเธอให้เป็นแบบที่ผมต้องการ
เธอจึงบอกให้เราห่างกันดีกว่า เพราะเบื่อหน่ายกับสิ่งเดิมๆที่เราต้องมาทะเลาะกัน
รวมไปถึงเรื่องหึงหวงของผมที่มากเกินไป
เธอบอกให้ห่าง ให้ลองมาเป็นเพื่อนดู เริ่มจาก 0 ใหม่
ผมไม่กลัวถ้าจะเริ่มจาก 0 แต่ผมกลัวว่าเธอ หมดรักผมแล้ว
เบื่อที่จะต้องกลับไปเหมือนเดิม หรือไม่ให้โอกาศแก้ตัว
ที่เธอให้เริ่มเป็นเพื่อนใหม่ เพียงเพราะให้ทำหัดทำใจยอมรับให้ได้หรือเปล่า
ว่าต่อไปนี้ สถานะของเราคงเป็นเพียงแค่เพื่อน
ปล. เพื่อนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหมครับ หรือคิดเห็นว่า เพียงเพราะอยากจะเริ่มใหม่จริงๆ หรือแค่พยายามยื้อเวลาให้ผมทำใจ
ให้เริ่มใหม่เพื่อเรียนรู้กันใหม่ หรือแค่ยื้อเวลาให้ทำใจ
ระหว่างทางที่เดินด้วยกันมา มีทั้งสุขและทุกข์ ด้วยกัน
เรามีช่วงเวลาดีๆด้วย และก็มีช่งเวลาที่ทะเลาะกัน(บ่อยมาก)
แต่โดยส่วนตัว ผมโอเครับรับได้ที่ต้องทะเลาะ เพราะคงไม่มีคู่ไหนที่จะดีกันไปได้ตลอด
อยู่มาวันนึง ผมงี่เง่าใส่เธอเพียงเพราะห่วงใยเธอ
แต่เธอรู้สึกเป็นหึงหวงเกินไป จนทำให้เธออึดอัด ไม่รู้สึกอิสระ
เหมือนผมพยายามเซทเธอให้เป็นแบบที่ผมต้องการ
เธอจึงบอกให้เราห่างกันดีกว่า เพราะเบื่อหน่ายกับสิ่งเดิมๆที่เราต้องมาทะเลาะกัน
รวมไปถึงเรื่องหึงหวงของผมที่มากเกินไป
เธอบอกให้ห่าง ให้ลองมาเป็นเพื่อนดู เริ่มจาก 0 ใหม่
ผมไม่กลัวถ้าจะเริ่มจาก 0 แต่ผมกลัวว่าเธอ หมดรักผมแล้ว
เบื่อที่จะต้องกลับไปเหมือนเดิม หรือไม่ให้โอกาศแก้ตัว
ที่เธอให้เริ่มเป็นเพื่อนใหม่ เพียงเพราะให้ทำหัดทำใจยอมรับให้ได้หรือเปล่า
ว่าต่อไปนี้ สถานะของเราคงเป็นเพียงแค่เพื่อน
ปล. เพื่อนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหมครับ หรือคิดเห็นว่า เพียงเพราะอยากจะเริ่มใหม่จริงๆ หรือแค่พยายามยื้อเวลาให้ผมทำใจ