ที่ผมถามแบบนี้ เพราะได้มีโอกาสนัดเจอกับรุ่นพี่คนนึงที่เคยสนิทกันแต่ไม่ได้เจอกันหลายปี พอพูดคุยเรื่องงานเลยตกใจ เพราะเมื่อต้นปีที่ผ่านมาพี่เค้ามาเข้าเป็นข้าราชการ ได้เงินเดือน 15,000 แต่ก่อนที่จะมาเป็นราชการ เคยทำงานอยู่ บ.เอกชนชื่อดังแห่งนึง ตำแหน่งงานก็ดี เงินเดือนประมาณ 60,000

ผมก็เลยตกใจ ถามพี่เค้าว่า พี่คิดยังไงลดเงินเดือนตัวเองตั้ง 4 เท่า คือไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับ จากหกหมื่นเหลือหมื่นห้าเนี่ย พี่เค้าก็บอกว่า เมื่อก่อนเงินเยอะแต่งานหนัก งานเครียด งานกดดัน ต้องมีเป้า ต้องเทคแคร์ลูกค้า ทำงานดึกๆดื่นๆ เครียด ป่วยบ่อย ออกกำลังกายน้อย ให้เงินหกหมื่น แต่ต้องทำรายได้ให้บ.ไตรมาสละครึ่งล้าน ชีวิตวันๆมีแต่งาน

พอมาเป็นราชการ สบายๆ ชิวๆ เข้ามาแปดโมงมาเซ็นชื่อแล้วไปกินข้าวเช้า กลับมานั่งคุยๆ ทำงานจริงเก้าโมง เที่ยงออกไปกินข้าว กลับมาเกือบบ่ายสอง บ่ายสามกว่าๆ ก็ปิดไฟกลับบ้านกันหมดกองแล้ว มีเวลากลับถึงบ้านชิวๆก่อนห้าโมง ได้ไปวิ่งออกกำลังกาย มีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น สุขภาพกายสุขภาพจิตดีขึ้นมากกกก แต่เงินน้อยมาก แรกๆต้องปรับตัวกับชีวิตพอสมควร จากเดิมที่เคยใช้ชีวิตเงินเดือนครึ่งแสน มาเป็นชีวิตเงินเดือนหมื่นต้นๆ ก่อนจะลาออกมาเข้าราชการก็ทำใจอยู่เกือบปี แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกคุณภาพชีวิต และอย่างน้อยๆเงินเดือนขึ้นทุกปี และเกษียณไปก็มีบำนาญกิน

ผมได้ฟังดังนี้ก็เลยอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเป็นผมผมจะทำใจได้มั๊ย คือรายได้หายไป 4 เท่า !!!!!!!!

เลยอยากทราบว่ามีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างครับ แล้วทำใจหรือปรับความคิดกันยังไงครับ ผมอยากรู้จริงๆ เพราะผมเองก็วางแผนจะเข้าราชการอยู่ปีหน้า เงินเดือนคงหายไปเกือบสองเท่านิดๆ ยังทำใจไม่ถูกอยู่เหมือนกันครับ