คืออยากจะบอกว่า หลังจาก เอล เทมัว ตายไปก็รู้สึกว่าเรื่องมันเครียด ๆ ขึ้น ประกอบกับผิดหวังในตัวละครหลาย ๆ ตัว (คือจขกท. อินมาก ๆ ค่ะ 555) คนที่เราคิดว่าทำเพื่อประเทศอย่างแท้จริง มีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือ กำจัดเอล เทมัว เพื่อให้การปกครองเป็นธรรม ให้การบริหารดีขึ้น กำจัดความอยุติธรรมทั้งหลายแหล่ให้หมดไป แต่พอเอล เทมัวตายไปเท่านั้นแหละ เหมือนธาตุแท้ของทุกคนเผยออกมา  ความลำเอียงความอยากได้อำนาจก็ยังไม่จบไป

0. สนมกี ไหนบอกว่าแค่มาเพื่อแก้แค้นเอล เทมัว และคนที่ทำลายครอบครัวสนมกี พอแก้แค้นเสร็จแล้วไหงยังทำเรื่องอื่นต่อ กะหวังให้ลูกเป็นจักรพรรดิ รู้สึกว่ามันเกินสิ่งที่นางตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว อีกอย่างไม่ชอบที่นางเอกแก้แค้นความชั่วด้วยความชั่ว อ้างว่าทนความอยุติธรรมไม่ได้ แต่ก็จัดฉากกำจัดทานาชิลรีด้วยวิธีสกปรกเหมือนกัน แบบนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่าอีกฝั่งเท่าไหร่หรอก ดีกว่าหน่อยนึงตรงที่ไม่เอาคนบริสุทธิ์มาเกี่ยวข้อง

1. บายัน ไหนบอกจงรักภักดีนักหนา จะกอบกู้ประเทศ แต่พอสนมกีแต่งตั้งเสนาอีกสามคนมาตรวจสอบอำนาจกลับทำไม่พอใจ ก็ถ้าดีจริง ไม่ทำอะไรผิด จะกลัวการตรวจสอบอำนาจทำไม แล้วหลักการต่อสู้แบบนักรบไปไหนแล้ว เห็นสร้างหลักฐานปลอม ทำลับหลัง นักรบตรงไหนเนี่ย

2. พระพันปี เกลียดมาก ก็รู้แหละว่าไม่ดีตั้งแต่ต้น แต่ก็เห็นทำเพื่อลูกชาย บอกว่ารักมาก ทำเพื่อราชวงศ์ แต่พอสนมกีจะขึ้นมาเป็นมเหสีก็คัดค้าน มาอ้างว่าสายเลือดผสมไม่เหมาะสม ไม่รับลูกครึ่ง เดี๋ยวเลือดแปดเปื้อน เฮ้อ จะปกครองประเทศแต่กลัวเลือดเปื้อน  แล้วดูไปเสี้ยมมาฮาให้เป็นเด็กอาฆาตอีก สงสารมาฮามาก ๆ ถ้าโตขึ้นรู้ว่าทั้งหมดไม่เป็นความจริง จะกลายเป็นผู้ชายที่รู้สึกอัปยศอดสูในตัวเองมากก็เป็นได้

3. จักรพรรดิ เป็นบทที่ดูแล้วเพลียมาาาาาก จะอ่อนแออะไรได้ขนาดนั้น ถ้าไม่ได้สนมกีชุบตัวขึ้นมาใหม่จะรอดไหมเนี่ย จักรพรรดิประสาอะไรติดผู้หญิงซะเหลือเกิน รู้แหละว่ารักสนมกีมาก แต่จะให้เอาเรื่องผู้หญิงมาก่อนเรื่องประชาชนได้ไง รู้สึกความรักบังตามากเกินไปนะ อะไรๆก็จะทำเพื่อสนมกีอยู่ได้ ถ้าเราเป็นประชาชนหยวนคงละเหี่ยใจมาก

4. ทัลทัลฉลาดมากนะ แต่ก็ไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโตสักที คอยตามอาต้อย ๆ แต่ก็คงเพราะภักดีต่อตระกูลล่ะมั้ง  จริง ๆ ทัลทัลดูทำอะไรได้มากมายเลย เหมือนเป็น CPU ประมวลผลให้คอมพิวเตอร์  แต่บายันดันเป็นผู้ใช้คอม บายันก็คงไม่ยอมให้เกินหน้าเกินตาตัวเอง เราอยากให้ทัลทัลได้อะไรมากกว่านี้อ่ะ  

ผิดหวังอ่ะที่เรื่องราวกลับตาลปัดแบบนี้ คนที่เคยดูว่าจะดีในตอนแรก ร่วมมือสามัคคีกันกำจัดคนชั่ว สุดท้ายพอคนชั่วตายไป คนดี ๆ ที่อ้างว่าทำเพื่อความยุติธรรมก็ไม่ได้ทำตัวต่างจากคนชั่วเท่าไหร่เลย  เหมือนที่เอล เทมัวกล่าวไว้ก่อนตายเลย ถ้าเขาตายไปจักรพรรติก็ไม่มีวันปกครองประเทศได้หรอก รู้สึกเหมือนเป็นหมอดูทำนายประเทศก่อนตาย 555  

ส่วนนางเอกตอนนี้กำลังตกที่นั่งลำบาก ดู ๆ แล้วยังมองไม่เห็นทางว่านางจะได้เป็นจักรพรรดินียังไง ตายแล้ววิธีที่นางจะได้มาจะทำให้เราหดหู่กว่านี้ไหมเนี่ย เหอๆ  แล้วก็สงสารวังยูกับนางเอกจริง ๆ ตอบตกลงจะแต่งงานกันแล้วแท้ ๆ แต่ก็ต้องไม่ได้อยู่ด้วยกัน  คือถ้าเราเป็นวังยูนี่คงช้ำในตายไปเลย แต่ก็ไม่โกรธและเข้าใจนางเอก ส่วนมาฮาตอนนี้ก็ถูกเสี้ยมให้เกลียดพ่อแม่อันแท้จริงไปเรียบร้อยแล้ว โอ้ย ปวดใจแทน

สรุปดูแล้วเครียด 555 แต่ชอบเพราะมันสนุกมาาาาาก  ชิงไหวชิงพริบดี แต่มันทำให้ศรัทธาของความดีค่อย ๆ หมดไป ๆ ศรัทธาของการตั้งใจทำดีเริ่มหายไป เหอ ๆ แต่เรื่องก็ไม่ได้เน้นทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วเท่าไหร่ เราก็คิดไปเองทั้งนั้น ไม่เคยมีตัวละครไหนในเรื่องอ้างว่าตัวเองเป็นคนดี ก็แค่บอกว่าอีกฝ่ายชั่วอย่างนั้นอย่างนี้เท่านั้น แต่ก็เข้าใจว่านี่แหละคือการเมืองการปกครอง มันมีผลประโยชน์อำนาจมาเกี่ยวเสมอ ถ้าอยากอยู่ในพระราชวังให้ได้มันก็ต้องทำแบบนี้ การอยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ ไม่ได้แปลว่าจะปลอดภัย ไม่ได้การันตีว่าจะไม่มีใครมายุ่งกับเรา ถ้าไม่ป้องกันตัวเองก็อยู่ไม่ได้ เราเครียดแทนผู้คนในวังค่ะ  และเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลนั้นเพราะเราอินนนนนมากไป 555  ยังไงก็จะดูต่อไปจนจบ