วันนี้ครับ ได้รับการแชร์ ภาพของครู ต่างจังหวัด ที่ไปสอนนักเรียน ไกลถึงอมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่

ที่มา http://bit.ly/1qeA8ud

เป็นภาพของครูที่เดินทางลงจากดอย เพื่อกลับลงไปยังพื้นล่าง แต่ระยะทางที่ต้องฝ่าฟันไปนั้น ช่างลำบากเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นโคลนที่คอยฉุดดึงเอาไว้ ให้การเดินทางนั้นช้าลงไปอีก
บ้างก็ล้มกลิ้งไปกับถนน เพราะลื่นเหลือกำลัง

ครูเริ่มออกเดินทางจากดอย ตั้งแต่เช้า แต่กว่าจะถึงพื้นล่าง ก็บ่ายสองแล้ว

หากเป็นนักท่องเที่ยวเราเจอแบบนี้ ก็คงจะกลับมาบอกเล่าเรื่องราวประสบการณ์สุดโหด แล้วก็ลืมไป

แต่ครูบนดอย ต้องพานพบกับเหตุการณ์แบบนี้ เป็นประจำ เสมือนเป็นเรื่องปกติในชีวิตความเป็นครูอยู่แล้ว...

ครั้งแรกที่ได้เห็นภาพอันยากลำบากของครูดอยกลุ่มนี้ ผมต้องบอกคำเดียวเลยว่า นับถือน้ำใจของครูมากๆเลยครับ ที่เสียสละตัวเอง ไปสอนนักเรียนในพื้นที่ทุรกันดาร ลำบากแค่ไหน ก็ต้องไป เพื่อให้นักเรียนได้ มีความรู้ มีวิชา เพื่อพัฒนาตัวเองในอนาคต

หลายคนอยากรู้ว่าทีนี่คือโรงเรียนอะไร

ผมไปหาคำตอบมาแล้ว จึงพบว่า เรื่องราวน่าประทับใจนี้ เกิดขึ้นที่ โรงเรียน โรงเรียนบ้านแม่สะเต อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่


ซึ่งมีเรื่องราวที่ได้รับการถ่ายทอดในเพจของโรงเรียนไว้มากมาย อย่างเช่น
"จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน // แม้จะเดินเท้า เปียกปอน แต่พวกเราก็สู้ ครูกิจจาเดินเท้ามาทั้งทางกับเด็กๆ ส่วนครูที่เหลือคอยประคอง หากเด็กคนไหนเดินไม่ไหวก็จะให้ขึ้นรถไปลงจุดพักแล้วกลับมารับเป็นรายๆไป ..นี่แหละค่ะชีวิตนักเรียนบนดอย ชีวิตครูดอย ที่อยากให้นักเรียนมีส่วนร่วมทางการศึกษาในกิจกรรมที่จะพัฒนาทักษะในด้านการเรียน สังคม อารมณ์ และสติปัญญา / กิจกรรมทักษะวิชาการระดับเครือข่าย"

“การเดินทางลงดอย ในระยะทาง 60 กว่ากิโล ออกเดินทางมาตั้งแต่ 7 โมงเช้า มาถึงล่างดอยบ่าย 2 โมง ไม่ได้ทานข้าว น้ำหมด แรงไม่รู้เอามาจากไหน ถึงพื้นถนนได้ด้วยความสามัคคีจริงๆ ขอบคุณเพื่อนร่วมทางที่สามัคคีและช่วยเหลือกันทำให้รถทุกคันมาจนถึงแม่สะเตได้ ขอบพระคุณทุกกำลังใจที่ทำให้พวกเรารู้สึกมีแรงฮึดสู้กับโชคชะตาที่ฟ้าลิขิตให้มาพิชิตยอดดอยที่ยากลำบากสุดๆนี้แม่สะเต”

ลองมาดูกันครับ ว่าใจเกินร้อยของครูดอย ที่บ้านสะเต อมก๋อยนั้นเป็นอย่างไร ผ่านภาพเหล่านี้