จขกท. อายุ 34 กำลังจีบสาวอายุ 27 ครับ จีบมา 1 เดือนแล้วครับ เนื่องจากอายุผมก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว อยากมีภรรยาแล้วล่ะ ผมบอกเธอเลยว่าผมจีบแบบจริงจังนะ ปสก.จีบสาวของผมน้อยนิดครับ ส่วนมากมีแต่สาวมาจีบซึ่งอะไรมันก็ง่ายไปหมด

ทีนี้มาถึงขั้นตอนการจีบ ผมก็ส่งไลน์ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเป็นวันนึง 2-3 ครั้ง แต่ที่ไม่เคยขาดคือ อรุณสวัสดิ์และราตรีสวัสดิ์ เรื่องโทรศัพท์นานๆโทรทีครับ ไปทานข้าวด้วยกันอาทิตย์ละครั้งครับ ทานเสร็จก็ไปส่งที่บ้าน ถ้าวันไหนผมไปห้าง เจอร้านขนมอร่อยๆผมก็ซื้อไปฝากเค้าบ้าง ทั้งหมดที่ทำไป ไม่ได้ฝืนนะครับแค่อยากเห็นเธอมีความสุข

เรื่องมีอยู่ว่า เธอเป็นคนค่อนข้างเรียบร้อย เก็บอาการ ไอ้การที่จะทักไลน์มาก่อนหรือโทรหาผมก่อน ยังไม่เคยมีครับ ผมเคยลองหายไป เธอก็ไม่สนใจครับ สุดท้ายผมก็ต้องติดต่อไปเอง บางทีก็ร้อนใจ อยากให้เค้าแคร์เราบ้าง

พอผมไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกผมว่าเราไม่ควรไปคิดว่า เค้าต้องแคร์เรา เราจะทุกข์เปล่าๆ อย่าอ้อนวอน อย่าทำตัวเป็นของตาย เค้าจะได้เห็นค่าเราบ้าง เพื่อนบอกให้ทำเหมือนเล่นเกมส์ ทีนี้ผมเป็นคนจริงจังน่ะสิครับ การที่จะให้ผมคุยกับผู้หญิงหลายๆคนพร้อมกันเพื่อเผื่อเลือกหรือให้คุยเล่นสนุกๆผมก็ไม่ชอบแบบนั้น จีบก็จีบไปเลยทีละคน เต็มที่ไปเลย

ผมอยากถามสาวๆวัยใกล้ๆเค้าว่า การที่ผู้ชายมาจีบ ถ้าเขาคิดถึง เขาอยากบอก เขาเป็นห่วง เขาอยากดูแล เขาเอาอกเอาใจ ไม่อยากให้คุณโกรธหรือไม่สบายใจ ผู้ชายต้องเก็บอาการเหล่านี้ไว้เพื่อไม่ให้โดนคิดว่าเป็นของตายเหรอครับ การเจอผู้ชายแบบนี้มันทำให้สาวๆไม่ท้าทายใช่ไหมครับ

ผู้หญิงวัย 27-30 มองหาอะไรจากการจะคบกับใครสักคนครับ

ปล. เผื่อจะมีคนมาตอบว่าอยู่ที่หน้าตาและฐานะ จขกท.ขอบอกสรรพคุณไว้ก่อน (ไม่ได้อวดร่ำอวดรวยนะครับ คนรวยกว่าผมมีเยอะแยะ) ว่า จขกท. สูง ขาว ตี๋ หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ การงานมั่นคง เงินเดือนเกือบๆ 6 หลัก ขับรถยุโรป บ้านก็มีพร้อม ปลอดหนี้สิน เงินเก็บมีพอสมควร (ผู้หญิงที่ผมไปจีบก็ฐานะพอๆกันครับ) นิสัย จขกท. ก็เหมือนผู้ชายปกติครับ แต่พอมาเจอเรื่องความรักแล้วชอบคิดมากแต่ไม่เคยบอกเค้านะครับ เก็บไว้ปรึกษาเพื่อนแทน เหล้าปีนึงกินไม่ถึง 10 แก้ว บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ใช้เงินซื้อ SEX