ผมอยากระบาย อยากพูดให้ใครหลายๆคนได้รับรู้ กับความรักของผม

ตลอดเวลา8ปี กับความรักที่ผมต้องอดทนครับ ผมรักแฟนผมคนนี้มากครับ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรผมก็ฟัง เธออยากไปไหนผมก็พาไปครับ
เธอหิวหรืออยากกินอะไรผมตามใจเธอมาตลอด จนผมมีความรู้สึกว่า เธอได้ใจเกินไป เดียวนี้เธอไปไหนไม่เคยบอกกันเลย เวลาไปแล้วก็ไม่สนใจกัน
ไม่คิดจะโทหา โทรบอก พอมาช่วงนี้ เธอเปลี่ยนไปมากเลยครับ แย่กว่าเดิม เวลาที่เธอจะทำอะไรเธอไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย ผมเตือนเรื่องเที่ยวเพราะเธอเที่ยวถี่มาก จนแบบว่าตอนนี้ ดื้อมากๆ ผมเลยามคำถามไปคำนึงคำถามที่ผมถามเป็นครั้งแรก ตั้งแต่คบกันมา "ทุกวันนี้ที่บอกรักกัน บอกจากหัวใจจริงๆรึป่าว" คำตอบที่ได้มา เธอบอกว่า รัก ผมเลยถามไปอีกคำว่า ทำไมทำอะไรไม่แคร์ความรู้สึกกันเลย เธอตอบมากว่า "ไม่รู้ เค้าอยากทำ" ผมเลยพูดไปอีกประโยค
แล้ว ไม่สงสาร ไม่เห็นใจเค้าบ้างเหรอ เธอตอบกลับมาว่า "เค้าเป็นแบบนี้...ตัวทนไม่ได้ก็เลิกกับเค้าเถอะ" ผมทำงานมาเหนื่อยๆ ผมอยากได้คนคุยด้วย กินข้าว คุยกัน มีเวลาหลังเลิกงาน แต่ เธอเป็นแบบนี้มาตลอดครับ จนวันนี้ผมอยากที่จะเลิก อยากอยู่คนเดียว แต่ผมทำใจไม่ได้ที่จะเลิกครับ ผมท้อ ผมเหนื่อย ผมหมดแรง ผมไม่กลัวที่จะอกหัก แต่ผมอยากเลิกกับเธอ อยากเลิกมากๆ ผมอยากสบายใจกว่านี้ แต่ผมไม่เข้มแข็งและหนักแน่นพอที่จะบอกเลิกครับ

สิ่งที่ผมทำไม่ได้และอยากจะบายคือ ผมไม่เข้มแข็งพอที่จะบอกเลิก ผมทำไม่ได้  แต่ผมก็ไม่อยากเป็นฝ่ายที่อดทนแบบนี้ฝ่ายเดียวครับ