เป็นเพลงสมัยที่วงสตริงเมืองไทยเกิดขึ้นเยอะมาก
ช่วงราว ๆ ปี 2525-2530  ประมาณนั้น่ะครับ

ผมจำชื่อวงไม่ได้ จำชื่อเพลงไม่ได้
แต่จำเนื้อบางช่วงได้

ช่วงนึงความว่า
"แล้วเจ้าลุกชาย ทำจานไม้ให้ใช้กิน
ถึงตกลงดิน ก็ไม่แตก ไม่แยกกัน"

อีกท่อนนึงความว่า
"เอ้าหลานรัก ยุ่งนักทำอะไร
หนูหัดทำจานไม้ ไว้ให้พ่อและใหห้แม่
อีกหน่อยท่านแก่ หนูเป็นลูกต้องดูแล
เด้กตอบด้วยซื่อแท้ พ่อและแม่ นั่งมองตา"



เนื้อเพลงทำนองนี้แหละครับ
พูดถึง ครอบครัวนึง พ่อ แม่ ลูก ปู่ หลาน

ทำนองว่า ปู่อายุมาก มือไม่สั่น ทำจานตกแตกบ่อย ๆ
พ่อเลยหาจานไม้ ไว้ให้พ่อกินข้าว เพื่จะได้ตกแล้วไม่แตก
เจ้าลูก (หลาน) ตัวน้อยเห็นทุกวันก็เลยคิดว่า ต้องหัดทำจานไม้ไว้ให้พ่อใช้ ตอนพ่อแก่ตัวบ้าง
เลยนั่งทำจานไม้ ตามประสาเด้ก

ปู่เห้นเด้กนั่งยุ่งอยุ่กับการทำจานไม้ (ที่คงไม่เป็นรุปเป็นร่างเท่าไหร่) จึงเอ่ยถาม
เด้กก็เลยตอบไปตามประสาเด้ก

พ่อ แม่ ได้ยิน เลยอึ้ง

แล้วก็สำนึกได้ว่า สิ่งที่ตนทำนั้น  ไม่ดีเลย
จึงยอมให้ปู่ ใช้จานกระเบื้องอีกตลอดมา
แม้จานจะตกแตกอีกหลายครั้ง
"แต่สองผัวเมียนั้น ไม่เคยว่าปู่อีกเลย"
อันเป้นท่อนจบของเพลง ครับ

ผมนึกถึงเพลงนี้มานานมากแล้ว  หลายปี  อิอิ

พยายามหา แต่ก้หาไม่เจอ
พึ่งอากู๋แล้ว ก็ไม่รู้จัก

เลยต้องมารบกวน ในนี้ เผื่อจะมีบางท่าน พอจะจำได้บ้าง

ช่วยบอกหน่อย ครับ

ขอบพระคุณ อย่างสูง ครับ