http://ppantip.com/topic/31683810 ความเดิมตอนที่แล้ว


UP IN THE AIR !!! ท้องฟ้าเหนือมหาสมุทร


“สวัสดี สาวช่างเมาธ์”
นั่นคือวลีเด็ดเป็นเอกลักษณ์ ของซีรี่ วัยรุ่น ที่ฮิตระเบิดระเบ้อ และโด่งดังถล่มทลายในอเมริกา
Gossip Girl วงการไฮโซ ปาร์ตี้ เซ็ก ชิงรักหักสวาท การหักหลัง ชีวิตอันหรูหรา ฟู่ฟ่า
เรื่องราวทั้งหมดถูกเล่าโดยข่าวซุบซิบ จากบล็อกเกอร์นามว่า “สาวช่างเมาธ์”
คำถามคือสางช่างเมาธ์คือใคร ?
ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่าสาวช่างเมาธ์ ก็คือจิตวิญญาณ เสน่ห์ ส่วนลึกของสาวๆ ทุกคน


           เหนือขึ้นไปบนท้องฟ้า ผ่านก้อนเมฆฟูฟ่องราวกับสายไหมที่ขายอยู่หน้าโรงเรียนตอนประถม
เครื่องบินลำหนึ่งกำลังเดินเครื่องเหนือมหาสมุทรอินเดีย ผ่านอ่าวตังเกี๋ย...
เพียงคุณสอดส่ายสายตามองเข้าไปทางช่องหน้าต่างเครื่องบิน
ที่เบาะนั่ง L1 2 3 เด็ก work&travel 3 คน กำลังเริ่มต้นบทสนทนาที่
กล่าวถึงแอโฮสเตสสาวหน้าหมวย แห่ง China Airline เธอมีหน้าตาจิ้มลิ้มแบบนางเอกหนังค่าย GTH

“แพตตี้ดูแอร์คนนั้นดิ กูว่านางสวยนะคะ แต่แบบหน้าคว่ำมากกกกก”
ฉันพูดพลางปลายตาไปทางแอร์สาวนางนั้น

“เอาจริงหน้ายังกะคนไทย กูนึกว่านางเอก GTH”
แพตตี้เสริม

“เมาธ์กันเบาๆ ดีปะ เดี๋ยวเค้าก็ได้ยินหรอก”
อิงปรามขึ้น

“โอ้ยย เค้าฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องมะ ดีออก”
ฉันตอบ พลางหันไปเมาธ์กะแพตตี้อย่างออกรส ออกชาติ เป็นเวลาเดียวกับที่เหล่านางฟ้ากำลังกระวีกระวาดเสิร์ฟอาหารสำหรับลูกเรือ

แอร์โฮสเตสสาวหน้าหมวยนางนั้นเดินนวยนาถ เสิร์ฟอาหารมาตรงกับแถวนั่งของพวกเราพอดี ขณะที่เธอเดินบริการแจกกล่องข้าวมาเรื่อยๆ พร้อมพูดกับลูกเรือชาวจีนอย่างสุภาพว่า
“Fish or Beef ”

         เธอสาวเท้าพร้อมรถเข็น ที่แน่นขนัดไปด้วยเครื่องดื่ม และกล่องข้าว มาจนถึงที่นั่งของเด็กเวิร์คขี้เมาธ์ 3 คน ที่ยังคงจ้อไม่หยุด แอร์สาวโน้มตัวลงมาใกล้กลับฉันซึ่งนั่งอยู่ริมสุด เหมือนจะให้สัญญาณอะไรบางอย่าง เธอพูดด้วยเสียงราบเรียบแทบจะเป็นเสียงกระซิบว่า
“ปลา หรือ หมู คะ”
ได้ยินดังนั้นพวกเราถึงกับหน้าถอดสีหยุดเมาธ์กันชั่วขณะ จนไม่รู้ว่านางเดินจากไปเมื่อไหร่  
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “จะเมาธ์อะไรก็ดูตาม้า ตาเรือ นิดนึง”

             การดำรงชีวีต และเอาตัวรอดบนสายการบินไชน่า แอร์ ของชั้นบนที่นั่งชั้นประหยัด เป็นไปอย่างปกติธรรมดา อย่าง
ที่สุด เรามีอาหารดีๆ รสชาติอร่อยให้กินทุกมื้อ จนบางที่รู้สึกว่ามากเกินไปด้วยซ้ำ หลายครั้งที่ถูกปลุกขึ้นมาเพื่อรับกับข้าว
กลางดึก เรามีหนังดีๆ ให้ดูยามเบื่อ มีหนังไทย 1 เรื่องที่ถูกบรรจุในโปรแกรมหนังบทเครื่อง นั่นคือเรื่อง “30 กำลังแจ๋ว”
มีไวน์เสิร์ฟหลังมื้ออาหาร มีห้องน้ำเพื่อขับถ่าย

             ฉันขยับตัวยืดเส้นยืดสายเพื่อไม่ให้เป็นอัมพาตแค่ 2 ครั้ง คือครั้งแรกตอนที่เครื่องบินพักเครื่องที่ไทเป และอีกครั้งเมื่อ
เครื่องบินที่ทำงานหนักมาหลายชั่วโมง บินแทรกตัวผ่านก้อนเมฆยามเช้าตรู่ที่ลอยเอื่อยอย่างเกียจคร้าน แสงสีส้มอ่อนๆ ส่อง
ผ่านหมู่มวลก้อนเมฆเข้ามายังหน้าต่างเครื่องบินที่มีไอน้ำจับตัวอยู่ ฉันปรือตาตื่นจากภวัง มันคือเช้าวันรุ่งขึ้นของการเดินทาง
อันยิ่งใหญ่ครั้งแรกในชีวิตของฉัน เครื่องบินเคลื่อนตัวเป็นวงกลมจนฉันรู้สึกได้โชคดีที่ไม่มีอาการคลื่นเยนเลยซักนิด
    ฉันเบิกตาด้วยความตื่นเต้น เมื่อได้เห็นภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ภาพของหมู่ตึกระฟ้า ตั้งตระหง่านเคียง
คู่กับภูเขาลดหลั่นเป็นจังหวะของธรรมชาติ มีผื่นน้ำทะเลโอบล้อมทั้งหมดไว้  สะพานสีแดงสดสะดุดตาทอดผ่านอ่าวอันกว้าง
ใหญ่แห่งนั้น ที่ยอดสะพานถูกบดบังด้วยเมฆหมอกที่ลอยเอื่อย มันคือสะพาน “โกลเด็น เกร์ด” ฉันสูดลมหายใจยาว พร้อมกับหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะราวกับเพลง El –nin-yo ของทาทา ยัง ในอัลบั้ม Tempurature rising มันคือเช้าแรกของฉันที่นี่
    “Good Morning America”