สวัสดีค่ะชาวพันทิพย์ นี่เป็นกระทู้แรกในชีวิตที่เขียนและตัดสินใจเขียน และก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาตั้งกระทู้แบบนี้จนมาเจอกับตัวเอง เจอปุ๊ปตัดสินใจเขียนปั้ปเลยค่ะเขียนทั้งที่มือยังสั่นและน้ำตายังไหลอยู่ ถ้าขาดตกบกพร่องช่วยแนะนำด้วยนะคะ อาจจะ งง นิดนึงและยืดเยื้อไปบ้าง เราไม่ชอบวิชาภาษาไทยยิ่งเขียนเรียงความยิ่งห่วยเลยค่ะ 555 เริ่มเลยนะ

เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมาได้ 1ปี จะ3เดือนแล้ว ซึ่งตอนที่เจอกันครั้งแรก เราก็มีแฟนของเราอยู่แล้วนะคะ เรากับแฟนเรียนคนละจังหวัดกันแฟนเราเลยมาหาเราและเราได้พาแฟนไปเที่ยวซึ่งบังเอิญเจอกับแฟนคนปัจจุบันของเรา เราจะเรียกแทนตัวเองว่า”รัญ” และแฟนเราคนปัจจุบันเราจะเรียกว่า “แมม”นะคะ มันอาจเป็นความบังเอิญด้วยที่เพื่อนของแมมมาจีบเพื่อนสนิทของรัญเลยทำให้เรารู้จักกัน เรารู้จักกันทางเฟสบุ๊คซึ่งเพื่อนของแมมเป็นคนเอาเฟสแมมให้เพื่อนของรัญค่ะ เราคุยกันได้ไม่กี่วันรู้สึกถูกคอดีและตอนนั้นรัญก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้าทั้งที่รัญก็มีแฟนอยู่แล้ว หลังจากที่เจอกัน2วัน แฟนรัญก็กลับต่างจังหวัด รัญกับแมมเลยนัดกันไปนั่งเล่นที่ร้านนมและก็ต่อร้านเหล้าค่ะ ตอนนั้นรัญรู้แล้วว่ารัญชอบเค้า ทั้งที่เราพึ่งรู้จักกันได้ไม่ถึง1อาทิตย์ รัญพยายามออกห่างจากแฟนรัญ ไม่โทรหา หงุดหงิดรำคาญใส่และหาข้ออ้างบอกแฟนว่าห่างกันทบทวนตัวเองซักพัก แฟนรัญเที่ยวค่ะ แต่รัญไม่ชอบคนเที่ยว ไม่โตเป็นผู้ใหญ่ เลยหาเรื่องบอกเค้าได้ และรัญกับแมมก็คุยกันมาตลอดและแมมก็มาอยู่ห้องกับรัญนะคะ(ตอนนั้นรัญยังไม่เลิกกับแฟนค่ะ) แต่เวลาที่เรารู้จักกันแค่ไม่นานตอนแรกเราคุยถูกคอกันดีเลยทำให้เราเหมือนรู้จักกันมาเป็น10ปีๆยังไงอย่างงั้น รัญรู้แล้วว่ารัญรักเค้า เค้าโอเค รู้จักทำมาหากิน ความคิดดูเป็นผู้ใหญ่ดี เราก็คบกันไปไหนมาไหนด้วยกัน(แล้วรัญ)ก็ตีตัวออกห่างจากแฟนรัญเลยค่ะ ตอนแรกรัญไม่รู้นะคะว่าแมมเค้าก็มีคนคุย พอรู้โอเคเค้าเลิกให้ ช่วงเลาที่อยู่กับเค้าเรามีความสุขมากค่ะ ตอนไปเรียนเค้าไปรับไปส่ง อยากกินอะไรอยากไปไหนเค้าพาไปตลอดแม้ฝนจะตกแดดจะแรกแค่ไหน อยู่มาวันนึงเค้าก็บอกว่าเค้าติดทหาร2ปี เราโอเคนะคะ ส่วนตัวเราแล้วเราชอบทหารเรายังเคยบอกให้เค้าไปสมัครเลยค่ะ ช่วงเวลาที่จะอยู่ด้วยกันเหลือน้อยลงไปทุกทีก่อนที่เค้าจะไปรับใช้ชาติตอนนั้นงอแงมากค่ะ คิดถึงยังไม่อยากให้ไป ทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้เค้าไป แต่โชคชะตาก็ไม่เป็นใจ ช่วงที่เค้าฝึกทหารใหม่3เดือนแรก ที่ไม่ได้ใช้โทรศัพท์ บอกได้เลยค่ะแทบบ้า ร้องไห้ทุกวันร้องเหมือนคนบ้า ร้องทั้งวัน อยู่ด้วยกันทุกวันมาสี่เดือนกว่าอยู่ๆตื่นมาไม่เจอมันก็ใจหายเป็นธรรมดานะคะ ฮ่าๆ ช่วงเวลาที่เค๊าเป็นทหารเราไม่เคยคุยกับใคร ไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาในชีวิตเราเลยค่ะแม้เราจะเหงาแค่ไหน เราไม่เคยคุยกับใครแม้จะคุยเป็นเพื่อน มีคนเข้ามามากมาย คนที่เราแอบชอบมากๆเข้ามาเราก็เลือกที่จะปฏิเสธไม่คุยทั้งที่เค้ายอมเรา ยอมให้เรามีแฟนส่วนเค้าอยู่ในฐานะอะไรก็ได้แต่เราเลือกที่จะรอเค้า เราไม่อยากให้เค้าคิดมากและไม่อยากให้เค้าทำแบบนี้กับเรา ซึ่งตอนนี้เค้าเข้าไปอยู่ในกรมได้เกือบ9เดือนแล้ว เราก็ยังเลือกที่จะรอเค๊าอยู่ที่เดิมและเราก็เลือกที่จะปิดกั้นตัวเอง จากที่เราเป็นคนเที่ยว คบใครไม่เคยคบคนเดียว เจ้าชู้มากๆแต่เราเลือกที่จะหยุดเพื่อเค้า เราคิดว่าถ้าเราเจ้าชู้เราเฟรนลี่กับทุกคนเรากลัวกรรมตกมาที่เราและเราไม่อยากให้เค้าทำแบบนั้น ซึ่งเราคิดผิดมาตลอด ก่อนที่เราจะคบกันแมมพึ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ประมาณ3เดือนค่ะ ซึ่งเราก็ถามเค้ามาตลอด ว่าถ้าแฟนเก่ากลับมาแมมจะกลับไปมั้ย เค้าตอบไม่ ซึ่งเราก็รู้นะคะว่าแมมยังไม่ลืมคนนั้นเพราะทุกครั้งที่ถามแววตาเค้าดูเศร้ามากค่ะ แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า แฟนเก่าเค้าทิ้งแมมไปมีคนใหม่เค้าทำให้แมมเจ็บ แมมคงไม่กลับไปแน่ๆ แต่เราคิดผิดมาตลอดและโง่มาตลอดค่ะ ช่วงนั้นแมมได้ลาจากค่ายมา15วัน ช่วงที่ลากลับมาเราทะเลาะกันบ่อยค่ะสังเกตุว่าอารมณ์เค้าร้อนขึ้นและไม่ค่อยเหมือนเดิมติดเพื่อนมากขึ้นออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มีเรา(ซึ่งตอนนั้นคิดในใจว่าเราคงไม่สบายเราไปทำจมูกมาไงคะซึ่งหน้ายังบวมอยู่มากเลยไม่อยากให้เค้าเบื่อ เลยให้เค้าไปดริ้งกับเพื่อนบ้าง) วันนั้นเราทะเลาะกันแรงมากค่ะเรื่องผู้หญิงซึ่งก็เคลียกันไปแล้วว่าไม่มีอะไรและเค้าก็แท็กสถานะเฟสให้เราแปลกๆประมาณว่า “สิ่งที่เค้าได้ทำไปโดยที่ไม่ได้บอก มันเป็นเครื่องพิสูจน์บางอย่างในใจของเค้าที่มันยังคาใจอยู่ตลอดมา แต่มาวันนี้เค้ารู้แล้ว ว่าแกคือปัจจุบันของเค้า ปัจจุบันที่เค้ารักมากที่สุด จะมีผู้หญิงคนไหนที่รอผู้ชายคนนึงได้นานขนาดนี้ จะมีผู้หญิงคนไหนที่คอยรับฟังผู้ชายปากหมาๆ จะมีผู้หญิงคนไหนรับในได้ในสิ่งที่เค้าเป็น มันมีแล้วหล่ะนั่นคือแก” ตอนนั้นเราก็ยิ้มและสงสัยนะคะ สงสัยว่าต้องเป็นเรื่องผู้หญิงและถามเค้าเค้าก็คงไม่ตอบและได้คำตอบว่าเริ่มใหม่ เย็นวันนั้นเราเลยไปกินหมูกระทะด้วยกันค่ะ เราเลยตัดสินถามเค้าว่าเรื่องที่คาใจมาตลอดคือเรื่องอะไร เรื่องผู้หญิงใช่มั้ย ตอนแรกเค้าจะไม่ยอมบอกเราค่ะเราก็เลยเซ้าซี้เค้าจนกว่าเค้ายอมบอก เค้าบอกว่าช่วงที่ทะเลาะกันเค้าลองไปคุยกับแฟนเก่าแต่เคลียกันเรียบร้อยแล้ว ต่างคนต่างอยู่ เรามาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่(เหมือนที่เราคิดเป้ะเลยค่ะ) เราเหมือนโดนตบหน้าเลยค่ะ หน้าชา ตัวชาไปหมด จุก จุกไปหมด แต่ต้องฝืนยิ้ม ฝืนว่าไม่เป็นไร มือที่ถือตะเกียบแทบจะปล่อยลงตรงนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่คบกันมาปีกว่า เค้าไม่เคยลืมคนเก่าได้เลย เค้ายังนึกถึงคนเก่าตลอด สิ่งที่เราทำมาไม่เคยเติมเต็มให้เค้าได้เลย ในหัวเราตอนนั้นมีคำถามเกิดขึ้นในใจมากมาย กูทำอะไรผิด ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาคืออะไร นี่กูทำให้เค้าไม่มีความสุขเลยหรอ ทำไมกูไม่เคยนึกถึงคนเก่า ตลอดเวลาที่ผ่านมากูไม่เคยมีใครไม่เคยนอกใจ ทำไมคนที่ซื่อสัตย์กับคนๆเดียวมักไม่เหลือใคร ตลอดระยะเวลาที่กูรอมา8เดือนไม่มีความหมายเลยหรอ ทำไมกูดูไร้ค่า น่าสมเพชขนาดนี้ กูควรจะทำยังไงต่อไป มีคำถามมากมายวนอยู่ในหัว ไม่แรงที่จะพูดที่จะทำอะไรเลยพึ่งเข้าใจความหมายน้ำตาตกในก็วันนี้แหละค่ะ มันอื้อไปหมด จุกจนร้องไห้ไม่ออก เราซื่อสัตย์กับเค้าดีกับเค้าขนาดนี้ อยากไปไหนพาไป อยากได้อะไรหาให้ เค้าขาดอะไรเราช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง เราพูดให้แม่เรายอมรับในตัวเค้า ซึ่งฐานะที่บ้านเค๊ากับเราต่างกันค่ะ การดูแลเลี้ยงลูกก็ต่างกัน พ่อแม่เรารับราชการครูแต่พ่อแม่เค้าทำไร่ทำนาซึ่งเราไม่เคยรังเกียจไม่เคยคิดว่าครอบครัวเค้าด้อยเลยเรายอมรับเค้าในจุดนั้นได้ เราพูดจนแม่เรายอมรับได้ บอกเค้าดีดูแลเราได้ต่างๆนาๆ เราวางแผนอนาคตเผื่อเค้าทุกอย่าง เราอยากให้ครอบครัวเราซึ่งจะเกิดขึ้นในอนาคตและครอบครัวเค้าสบาย แต่เราก็โทษตัวเองด้วยนะคะ ที่เป็นคนเอาแต่ใจมาก ขี้งอน ขี้วีน ขี้หึง จนทำให้เค้าอึดอัดไม่เป็นตัวเอง เราเลยขอเวลาให้เราปรับตัวและเริ่มกันใหม่ ซึ่งวันรับปริญญาเค้าไม่กี่วันมานี้เราก็ไปกับเค้าอดหลับอดนอนเพื่อจะไปเป็นเพื่อนและแต่งหน้าให้เค้า เราไม่ได้นอนมาเกือบ2วันต้องกลับมาพาเค้าไปโรงบาล ระหว่างที่รอเค้า เราคิดตลอดว่าเราต้องทำดีกับเค้าและครอบครัวเค้าให้มากๆเพื่อชดเชยกับสิ่งที่เราบกพร่องไป เราคิดว่าเราต้องลดนิสัยเอาแต่ใจและขี้งอนลงไปบ้างและเข้าใจเค้าให้มากๆ เมื่อก่อนเรางอแงเค้าเรื่องเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เราแต่เราก็ยอมรับได้ค่ะขอแค่ไม่มีเรื่องผู้หญิง เพราะเป็นทหารมีอะไรให้ต้องทำอยู่แล้ว ตอนนี้เค้ากลับค่ายได้5วันแล้ว เราเริ่มโอเคมากขึ้น เค๊าโอเคมากขึ้นเรามีความสุขมากขึ้น จนกระทั่งวันนี้ 12/ส.ค เรามีเซ้นท์ค่ะว่าต้องเปิดดูเมสเสจในเฟสดู(ตรงคนที่ไม่ได้เป็นเพื่อนส่งข้อความมาให้เราเราต้องเปิดในคอมเท่านั้นถึงจะเห็น) ปรากฏว่าเซ้นท์เราดีค่ะ แฟนเก่าเค้าทักเรามาบอกให้เราแอดไลน์ไปหามีเรื่องจะคุย เค้าบอกเค้ารำคาญแมมที่ยังไปยุ่งกับเค้า ที่มาบอกเราเพราะไม่อยากให้แมมไปยุ่งกับเค้าอีก เราก็โอเคเพราะวันที่ที่เค้าทักมามันตรงกับวันที่ แมมเค้าบอกรัญว่าไปลองคุยกับแฟนเก่า แต่สิ่งที่ช็อคและรับไม่ได้คือ แฟนเก่าเค้าแคปบทสนทนามาให้ดู ตอนนี้ยอมรับว่าช็อคมากตัวชาหน้าชา ไม่มีแรงทำอะไรเหมือนจะเป็นลมเลยค่ะ พิมพ์ไปมือสั่นไปน้ำตาไหลไป แฟนเราบอกกับเพื่อนของแฟนเก่าว่ายังรอแฟนเก่าเสมอรอให้เค้ากลับมา แล้วบอกอยู่กับเราคบกับเราเหมือนไม่เป็นตัวเอง บอกว่าแม่เค้าอยากเจอคนเก่า ทั้งๆที่เค้าพาเราไปเจอแม่เค้า คือเราว่าเราน่าสมเพชแล้วนะคะ พออ่านบทสนทนาที่แฟนเก่าแมมแคปให้เราดู แฟนเก่าและเพื่อนแฟนเก่าแมมบอกรำคาญแต่เห็นเป็นพี่ แมมโคตรน่าสมเพชยิ่งกว่าเราอีกค่ะ เราอึ้งมากสิ่งที่เราทำตลอดไม่ได้ช่วยทำให้เค้ารักเราเลย อย่างว่านะคะ “ความดี กับ ความรัก มันคนละอย่างกัน” เราคิดว่าตอนนี้ที่แมมยังอยู่กับเราเพราะสงสารเราเพราะเราเป็นคนอ่อนแอและคิดมากและในตอนนี้แมมก็ไม่เหลือใครนอกจากเรา ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไงต่อไป เราควรหยุดหรือควรพอ รู้แค่ว่าตอนนี้เราอยากหายไป อยากหายไปเพื่อให้เค้าทบทวนหัวใจตัวเองและเราทบทวนตัวเอง ตอนนี้เราอื้อไปหมด สั่นไปหมด ไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำอะไรแล้วค่ะ แต่สิ่งที่เราคิดเราขอหายไปจะดีกว่า แต่ถ้าเรายังรักกันมากพอและแมมเค้ารักรัญโลกอาจจะหมุนให้เรามาเจอกันอีกก็ได้…

ถ้าเค้าอ่านเจอกระทู้นี้เราอยากบอกกับเค้า ขอบคุณระยะเวลา1ปีกว่าที่ทำให้เรามีความสุขและเคยคิดว่าเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉา และขอบคุณที่เสียสละความสุขของตัวเองในระยะเวลาปีกว่ามาทำให้เรามีความสุข ที่เราหายไปเราแค่อยากให้แมมทบทวนหัวใจแมมเองว่าแมมต้องการอะไร ถ้าแมมยังลืมคนนั้นไม่ได้ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่าให้เค๊าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลยแค่นี้เค้าก็แทบบ้าแล้ว ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเราจะคิดซะว่ามันเป็นกรรมและเรากำลังรับกรรมอยู่

รัญอาจจะเขียนไม่ได้อัธรสนะคะแต่อยากบอกว่าเรื่องจริง โคตรบรมเศร้าเลยค่ะ เพื่อนๆคนไหนเคยมีประสบการ์ณแบบนี้บ้างมั้ยคะ มาแชร์กันค่ะ