ผมเป็นข้าราชการ  ย้ายจาก ต่างจังหวัดเข้ามากรุงเทพฯ เงินเดือนเหลือเดือนละ800 เพราะไปค้ำประกันให้เขาแล้วเพื่อนเจอออก บวกหนี้ตัวเองอีกล้านกว่า แต่ก่อนพออยู่ได้เพราะเบี้ยเลี้ยงเดือนละเกือบหมื่น ตอนนี้เจอตัดเหลือเดือนละ3000 บาท  ไม่พอค่าใช้จ่ายส่งครอบครัวต่างจังหวัด ผ่อน จยย. สุดท้ายกู้นอกระบบ โป๊ะไปโป๊มา สุดท้ายเป็นหนี้เกือบสามแสน จ่ายหนี้หมดไม่เหลือสักบาท แถมยังไม่พอจ่ายเขาอีก หลายเดือนเข้าก็จำใจติดดอกเขา บอกไม่มี (เจอเขาทวงแต่ละครั้งก็ลำบากใจมากๆ) ทุกวันนี้ผมกินข้าววันละมื้อ มื้อที่ทำงานเขาเลี้ยง วันไหนไม่ทำงานก็อดนอนกินน้ำเปล่า   น้ำหนักลดไปร่วม20โลแล้ว ใจนึงก็อยากไปจากโลกนี้ ดับสูญไป แต่ใจนึงก็ยั้งใจตัวเองอุตส่าห์พยายามสอบได้มีตำแหน่งสัญญาบัตรแล้ว อุปกรณ์ข้างกายก็พยายามเอาไว้ไกลๆมือกลัวว่าวันหนึ่งจะห้ามใจไม่ไหว   เคยคุยกับเพื่อน เพื่อนมันด่า ไปตั้งแคมป์จับมอไซต์(คงพอรู้ความหมายนะ)  วันเดียวก็ได้หลายพันแล้ว ครับ เงินใครก็อยากได้ แต่ก่อนมาใหม่ๆผมมีเงินจากูกน้องให้วันละอย่างแย่ๆคือวันละพัน แต่มีเคสหนึ่งที่แม่เขามาร้องไห้ กราบอ้อนวอน จนผมรู้สึกยังไงไม่ถูกเลยขอเปลี่ยนหน้าที่( แต่ผมไม่ใช่คนดีอะไรนะครับ )  มานั่งคิดทำไมต้องมานั่งทรมานตัวเองอะไรยังงี้ ปัญหาเรื่องงานก็มีแต่พยายามไม่คิดมาก อยากหางานพิเศษ (รปภ.,ขายของแผงลอยทำมาหมดแล้ว) แต่ติดตรงตำแหน่งนี่แหละ ถ้าที่ทำงานเขารู้เข้า ก็กลัวจะทำให้ที่ทำงานเสียชื่อเสียง(แต่ตอนเราอด ไม่มีใครมาอดกับเรานี่สิ) อารมณ์ก็คงประมาณ ครูใหญ่มานั่งเฝ้ายามตอนกลางคืน มันจะเสียเรื่องการปกครองด้วย  ล่าสุดโทรคุยจะไปสมัครเป้นการ์ดคุมสถานบันเทิงช่วงกลางคืน ได้วันละ300 ถ้าทำทุกวันก็คงพอปลดหนี้ปลดสินมาได้หน่อย เห้อ เครียดจังครับ ใจหนึ่งก็อยากหาที่กู้เงินมาโป๊หนี้สินทังหมด ร่วมสองล้านกว่า แต่ตัวเองก็ติดบุโรอีก กู้ได้แต่สหกรณ์ แถมต้องรออีกเกือบปี กู้ได้เต็มที่ก็ไม่ถึงยอดหนี้อีก
      ท่านใดพอมีแนวทางพอชี้แนะบ้างครับ ในการหาทางออกในชีวิตให้กระผม ขอขอบพระคุณล่วงหน้ามากนะครับ  ทุกวันนี้เครียดไม่รู้จะเครียดยังไงแล้ว