ขออนุญาตแนะนำตัวสั้นๆ นิดนึงก่อนนะคะ...
ดิฉันเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ คนนึง วัยใกล้ฝั่ง 30 ยังไม่มีแฟนค่ะ (แต่เคยมีนะคะ มีประสบการณ์กะผู้ชายมาบ้างพอควร)
และพอมีภูมิคุ้มกันแพทย์นิสัยไม่ดี จากที่เคยเป็นอดีตติ่งหมอหมีผู้เหี้ยมโหด ที่ปัจจุบันตาสว่าง บัวพ้นน้ำแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง
เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ (อร้าย! พิมพ์ไป มือสั่นไป หน้าแดงไป)
เมื่อวันก่อน ระหว่างอาบน้ำ ดิฉันเกิดอารมณ์ทางเพศ จึงนวดคลึงนมตัวเอง พับผ่า!คลำเจอก้อนที่เต้านมโดยบังเอิญ
จากอารมณ์หื่น วูบเป็นสลดในบัดดล ตอนแรกตกใจมาก กลัวร้อยแปดพันเก้า โดยเฉพาะกลัวจะเป็นมะเร็งสุดๆ
บังเอิญเป็นติ่งนางโจลี่พอดี เคยเห็นชีตัดนม แล้วอยากตัดบ้าง (แล้วยัดซิลิโคนให้ใหญ่กว่านางเอมมี่นมสถิติโลกไปเลย)
แต่ไม่อยากตัดเพราะมะเร็งวุ้ย นมเราก็ไม่ได้ใหญ่โต ดั๊นมีก้อนขึ้นมาอีก แถมก้อนก็ดั๊นไม่ได้ทำให้ขนาดนมใหญ่ขึ้นมาอีกด้วย
วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด แต่รอช้าไม่ได้แล้ว ด้วยความกังวลประสาทจะกินสุดขีด
จึงตัดสินใจไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่งใกล้บ้าน ย่านศรีนครินทร์ ตามที่เพื่อนแม่แนะนำ
ซึ่งทีแรกเข้าใจมาตลอดว่าเป็นโรงพยาบาลเด็ก (สำหรับเด็ก) นะนั่น
แต่ที่รพ.นี้มีศูนย์เต้านมเฉพาะทางโดยตรงด้วย ตามที่เช็คดูในเวปไซต์ของโรงพยาบาลด้วยตัวเอง
แถมมีโปรโมชั่นทำแมมโมแกรมและอุลตร้าซาวด์เต้านมราคาพิเศษเดือนนี้พอดี โชคดีในความโชคร้ายเสียจริง
จอดรถที่ชั้นใต้ดินเสร็จ ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 3
ภายในลิฟต์...ก็มีป้ายโฆษณาสร้างความหวั่นประพึงแล้ว
"มะเร็งเต้านม ภัยร้าย ใกล้ตัวคุณกว่าที่คิด"
"มะเร็งเต้านม Breast Cancer ภัยร้ายคร่าชีวิตหญิงไทยสูงเป็นอันดับ 1 ปีละเกือบ 3,000 คน เฉลี่ยวันละ 7 คน"
...เอิ่ม... "พ่องงงง" ขอสบถนิสนุงนะคะ
ทำไมมันตามหลอกหลอนชั้นเสียเหลือเกิน คงจริงอย่างที่เค้าว่า ยิ่งวิ่งหนี มันยิ่งวิ่งเข้าหา (ยกเว้นเรื่องผู้ชายนะ วิ่งหนี ก็วิ่งไปเลย ไม่เคยมีตามมา ได้แต่มองเทอว์ข้างหลัง ฮือๆ)
ยังอ่านรายละเอียดในป้ายแปะในลิฟต์ไม่ครบ เห็นแต่หน้าคุณหมอพรีเซนเตอร์ (ชายวัยกลางคน ใส่แว่นขอบดำหนาเตอะ หน้าเด็กเรียน ดูเก็บกดเล็กๆ) คงไม่ใช่หมอคนนี้นะวันนี้ ต้องประมาณหมอก้องสรวิชญ์หรือหมอโอ๊คสมิทธ์ฝาชีโอปอลเท่านั้นย่ะ
ออกจากลิฟต์มา "ศูนย์เต้านม" "Breast Center" ก็อยู่ตรงหน้า... เอาไงเอากัน ลุยยยยยยย!!!
ก้าวแรกที่เดินเข้าไปตรวจ พยาบาลที่เคาน์เตอร์ยิ้มทักทาย พูดจาน่ารักตามปกติโรงพยาบาลเอกชนทั่วไป
ซักดิฉันคร่าวๆ ว่ามีอาการผิดปกติอะไรถึงมาตรวจ วัดชีพจร ความดัน และ...ทำสิ่งที่ไม่เคยทำมานาน
ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง กรี๊ดดด!!! สูง 164 แต่หนักเลข 5 นำหน้าเฉย เมื่อครึ่งปีก่อนจนถึงปัจจุบันยังมโนว่าหนัก 48 อยู่เลย ฮือๆ
แถมน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น ไขมันที่พอกพูน แทนที่จะไปอยู่ในที่ๆ มีก้อนที่คลำได้ เจ้ากรรม...ไปจัดไว้ที่พุงกะตูดซะหมด เฮ้อ!
อารมณ์บ่จอยกะน้ำหนัก อารมณ์กังวลยกกำลังสองกะก้อนที่นม ทันใดนั้นพยาบาลก็เชิญเข้าไปพบคุณหมอในห้อง
คิดเรื่องอื่นซะเพลิน ลืมเรื่องสำคัญไปเลยว่า ยังไม่ได้ถามรายละเอียดเกี่ยวกับหมอที่จะมาจับเต้าน้อยนิดสุดรักสุดหวงของเราเลย
ดิฉัน "คุณหมอเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงคะ"
พยาบาล "คุณหมอผู้ชายค่ะ แต่ถ้าต้องการตรวจกับคุณหมอผู้หญิง ก็ได้นะคะ แต่ต้องนัดเป็นเย็นวันพุธหรือวันพฤหัสค่ะ"
นี่ชั้นต้องจิตตกแน่นอกไปอีกสามสี่วันเลยเหรอ ไม่มีทาง เอาไงเอากัน ลุยโลดดดดดด!!!
(ในใจคิด...หมอคงจับนมมาเป็นพันเป็นหมื่น จน..ตายด้านไปแล้วหละ แถมไอ้นมเราก็ไม่ได้พิเศษใส่ไข่อะไร ไข่ดาวดีๆ นี่เอง)
ดิฉัน "หมอผู้ชายก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา ว่าแต่ คุณหมอแก่ขนาดไหนอะคะ"
(อุ้ย! มาคิดอีกที ถามแรงไปไหม น่าจะถาม อายุเท่าไหร่มากกว่า แต่เอาเหอะ รมณ์นี้จะลุงหรือปู่ ใจกล้าหน้า(อก)ด้านพร้อม!!)
พยาบาล "คุณหมออายุ 30 กว่าๆ เองค่ะ แต่ผ่าตัดคนไข้มามากที่สุดของศูนย์เต้านมของเราแล้วค่ะ มือหนึ่งเลย"
ดิฉัน "ดุไหมคะ" (ผ่าเยอะสุด มีอะไรก็ ผ่าแหลก ผ่าดุ รึเปล่าเนี่ย)
พยาบาล "คุณหมอน่ารักมากค่ะ คุยสนุก ใจดี... เข้าห้องตรวจเลยละกันนะคะ คุณหมอรออยู่แล้ว"
หน้าห้องตรวจ มีป้ายชื่อคุณหมอขนาดใหญ่อยู่ "นายแพทย์........... ............ "
พอพยาบาลเลื่อนประตูบานเลื่อนออก
...เวลาเหมือนหยุดนิ่ง...
ดิชั้นสามารถสังเกตทุกรายละเอียด เหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ อย่างสไปเดอร์วูแมน(ไอ้แมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาล)
คล้ายตนเองเพิ่งจะทราบความสามารถพิเศษของตัว คือ เราเองมีความจำแบบภาพถ่าย เหมือนกันแฮะ
เขา...คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังโต๊ะไม้สีน้ำตาลอ่อนที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ยี่ห้อ Dell วางอยู่ทางด้านซ้าย
เขา...คนที่ใส่เสื้อกาวน์สีขาวยาวทับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อน พร้อมกลิ่นน้ำหอม Armani Acqua Di Gio โชยมาอ่อนๆ
(จากผลการวิจัยและการศึกษาพบว่า เป็นน้ำหอมกลิ่นที่ทำให้สตรีวัยเจริญพันธุ์ระทวยถึงขีดสุด)
เขา...ที่เป็นสาเหตุแห่งความหวั่นไหวทั้งหมดนี้
เคย...หวั่นไหว...กับคุณหมอบ้างไหมคะ
ดิฉันเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ คนนึง วัยใกล้ฝั่ง 30 ยังไม่มีแฟนค่ะ (แต่เคยมีนะคะ มีประสบการณ์กะผู้ชายมาบ้างพอควร)
และพอมีภูมิคุ้มกันแพทย์นิสัยไม่ดี จากที่เคยเป็นอดีตติ่งหมอหมีผู้เหี้ยมโหด ที่ปัจจุบันตาสว่าง บัวพ้นน้ำแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง
เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ (อร้าย! พิมพ์ไป มือสั่นไป หน้าแดงไป)
เมื่อวันก่อน ระหว่างอาบน้ำ ดิฉันเกิดอารมณ์ทางเพศ จึงนวดคลึงนมตัวเอง พับผ่า!คลำเจอก้อนที่เต้านมโดยบังเอิญ
จากอารมณ์หื่น วูบเป็นสลดในบัดดล ตอนแรกตกใจมาก กลัวร้อยแปดพันเก้า โดยเฉพาะกลัวจะเป็นมะเร็งสุดๆ
บังเอิญเป็นติ่งนางโจลี่พอดี เคยเห็นชีตัดนม แล้วอยากตัดบ้าง (แล้วยัดซิลิโคนให้ใหญ่กว่านางเอมมี่นมสถิติโลกไปเลย)
แต่ไม่อยากตัดเพราะมะเร็งวุ้ย นมเราก็ไม่ได้ใหญ่โต ดั๊นมีก้อนขึ้นมาอีก แถมก้อนก็ดั๊นไม่ได้ทำให้ขนาดนมใหญ่ขึ้นมาอีกด้วย
วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด แต่รอช้าไม่ได้แล้ว ด้วยความกังวลประสาทจะกินสุดขีด
จึงตัดสินใจไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่งใกล้บ้าน ย่านศรีนครินทร์ ตามที่เพื่อนแม่แนะนำ
ซึ่งทีแรกเข้าใจมาตลอดว่าเป็นโรงพยาบาลเด็ก (สำหรับเด็ก) นะนั่น
แต่ที่รพ.นี้มีศูนย์เต้านมเฉพาะทางโดยตรงด้วย ตามที่เช็คดูในเวปไซต์ของโรงพยาบาลด้วยตัวเอง
แถมมีโปรโมชั่นทำแมมโมแกรมและอุลตร้าซาวด์เต้านมราคาพิเศษเดือนนี้พอดี โชคดีในความโชคร้ายเสียจริง
จอดรถที่ชั้นใต้ดินเสร็จ ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 3
ภายในลิฟต์...ก็มีป้ายโฆษณาสร้างความหวั่นประพึงแล้ว
"มะเร็งเต้านม ภัยร้าย ใกล้ตัวคุณกว่าที่คิด"
"มะเร็งเต้านม Breast Cancer ภัยร้ายคร่าชีวิตหญิงไทยสูงเป็นอันดับ 1 ปีละเกือบ 3,000 คน เฉลี่ยวันละ 7 คน"
...เอิ่ม... "พ่องงงง" ขอสบถนิสนุงนะคะ
ทำไมมันตามหลอกหลอนชั้นเสียเหลือเกิน คงจริงอย่างที่เค้าว่า ยิ่งวิ่งหนี มันยิ่งวิ่งเข้าหา (ยกเว้นเรื่องผู้ชายนะ วิ่งหนี ก็วิ่งไปเลย ไม่เคยมีตามมา ได้แต่มองเทอว์ข้างหลัง ฮือๆ)
ยังอ่านรายละเอียดในป้ายแปะในลิฟต์ไม่ครบ เห็นแต่หน้าคุณหมอพรีเซนเตอร์ (ชายวัยกลางคน ใส่แว่นขอบดำหนาเตอะ หน้าเด็กเรียน ดูเก็บกดเล็กๆ) คงไม่ใช่หมอคนนี้นะวันนี้ ต้องประมาณหมอก้องสรวิชญ์หรือหมอโอ๊คสมิทธ์ฝาชีโอปอลเท่านั้นย่ะ
ออกจากลิฟต์มา "ศูนย์เต้านม" "Breast Center" ก็อยู่ตรงหน้า... เอาไงเอากัน ลุยยยยยยย!!!
ก้าวแรกที่เดินเข้าไปตรวจ พยาบาลที่เคาน์เตอร์ยิ้มทักทาย พูดจาน่ารักตามปกติโรงพยาบาลเอกชนทั่วไป
ซักดิฉันคร่าวๆ ว่ามีอาการผิดปกติอะไรถึงมาตรวจ วัดชีพจร ความดัน และ...ทำสิ่งที่ไม่เคยทำมานาน
ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง กรี๊ดดด!!! สูง 164 แต่หนักเลข 5 นำหน้าเฉย เมื่อครึ่งปีก่อนจนถึงปัจจุบันยังมโนว่าหนัก 48 อยู่เลย ฮือๆ
แถมน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น ไขมันที่พอกพูน แทนที่จะไปอยู่ในที่ๆ มีก้อนที่คลำได้ เจ้ากรรม...ไปจัดไว้ที่พุงกะตูดซะหมด เฮ้อ!
อารมณ์บ่จอยกะน้ำหนัก อารมณ์กังวลยกกำลังสองกะก้อนที่นม ทันใดนั้นพยาบาลก็เชิญเข้าไปพบคุณหมอในห้อง
คิดเรื่องอื่นซะเพลิน ลืมเรื่องสำคัญไปเลยว่า ยังไม่ได้ถามรายละเอียดเกี่ยวกับหมอที่จะมาจับเต้าน้อยนิดสุดรักสุดหวงของเราเลย
ดิฉัน "คุณหมอเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงคะ"
พยาบาล "คุณหมอผู้ชายค่ะ แต่ถ้าต้องการตรวจกับคุณหมอผู้หญิง ก็ได้นะคะ แต่ต้องนัดเป็นเย็นวันพุธหรือวันพฤหัสค่ะ"
นี่ชั้นต้องจิตตกแน่นอกไปอีกสามสี่วันเลยเหรอ ไม่มีทาง เอาไงเอากัน ลุยโลดดดดดด!!!
(ในใจคิด...หมอคงจับนมมาเป็นพันเป็นหมื่น จน..ตายด้านไปแล้วหละ แถมไอ้นมเราก็ไม่ได้พิเศษใส่ไข่อะไร ไข่ดาวดีๆ นี่เอง)
ดิฉัน "หมอผู้ชายก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา ว่าแต่ คุณหมอแก่ขนาดไหนอะคะ"
(อุ้ย! มาคิดอีกที ถามแรงไปไหม น่าจะถาม อายุเท่าไหร่มากกว่า แต่เอาเหอะ รมณ์นี้จะลุงหรือปู่ ใจกล้าหน้า(อก)ด้านพร้อม!!)
พยาบาล "คุณหมออายุ 30 กว่าๆ เองค่ะ แต่ผ่าตัดคนไข้มามากที่สุดของศูนย์เต้านมของเราแล้วค่ะ มือหนึ่งเลย"
ดิฉัน "ดุไหมคะ" (ผ่าเยอะสุด มีอะไรก็ ผ่าแหลก ผ่าดุ รึเปล่าเนี่ย)
พยาบาล "คุณหมอน่ารักมากค่ะ คุยสนุก ใจดี... เข้าห้องตรวจเลยละกันนะคะ คุณหมอรออยู่แล้ว"
หน้าห้องตรวจ มีป้ายชื่อคุณหมอขนาดใหญ่อยู่ "นายแพทย์........... ............ "
พอพยาบาลเลื่อนประตูบานเลื่อนออก
...เวลาเหมือนหยุดนิ่ง...
ดิชั้นสามารถสังเกตทุกรายละเอียด เหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ อย่างสไปเดอร์วูแมน(ไอ้แมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาล)
คล้ายตนเองเพิ่งจะทราบความสามารถพิเศษของตัว คือ เราเองมีความจำแบบภาพถ่าย เหมือนกันแฮะ
เขา...คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังโต๊ะไม้สีน้ำตาลอ่อนที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ยี่ห้อ Dell วางอยู่ทางด้านซ้าย
เขา...คนที่ใส่เสื้อกาวน์สีขาวยาวทับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อน พร้อมกลิ่นน้ำหอม Armani Acqua Di Gio โชยมาอ่อนๆ
(จากผลการวิจัยและการศึกษาพบว่า เป็นน้ำหอมกลิ่นที่ทำให้สตรีวัยเจริญพันธุ์ระทวยถึงขีดสุด)
เขา...ที่เป็นสาเหตุแห่งความหวั่นไหวทั้งหมดนี้