ช่วงนี้หลายมหาวิทยาลัยก็เริ่มจะเปิดเทอมกันแล้ว  สิ่งหนึ่งที่เด็กปีหนึ่งจะต้องเจอ คือการรับน้องภายใต้ระบบ SOTUS  

เลยอยากให้พวกรุ่นพี่ๆ ที่จบไปทำงานแล้ว  ลองมองย้อนกลับมาที่ระบบการว๊ากน้อง ว่าเห็นเป็นอย่างไร

ปล.ทุกวันนี้มีพี่ว๊ากคนหนึ่ง(จบทีหลังผม)  มาเป็นลูกน้องในที่ทำงานผม ไม่รู้จะเรียกรุ่นพี่หรือรุ่นน้องดี 55+
-------------------------------------------------

ส่วนประสบการณ์ในการเข้าว๊ากอันน้อยนิดของผม

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ย้อนไปประมาณ 10 ปีที่แล้ว ผมก็เป็นน้องปีหนึ่ง แบ๊วๆ ใสๆ ที่ได้เข้าไปเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
แน่นอนว่าคณะนี้รับน้องค่อนข้างโหด(แต่ดันไม่โหดอย่างที่คิด เพราะปีนั้นมีข่าวเด็กมหาลัยแห่งหนึ่ง ทนรับน้องไม่ได้ แล้วฆ่าตัวตาย)  จำได้ว่าวันแรกที่รุ่นพี่เรียกเข้าไปว๊าก พวกพี่แกเนียนมาก  บอกรุ่นน้องว่า เดี๋ยวมารวมตัวกันใต้ตึกนะ  จะพาไปเลี้ยง (อั๊ยยะ ของฟรีใครก็ชอบ 55+)  พอลงมาถึงเท่านั้นแหละ พวกรุ่นพี่ที่ใช่เสื้อช๊อปวิ่งมาจากไหนไม่รู้  ล้อมหน้าล้อมหลังราวๆ 100 คนได้  
แล้วก็ตะโกนออกมาประมาณว่า นี่เป็นประเพณีศักดิ์สิทธิ์ของคณะ .... บลาๆๆๆๆ .....   ถ้าใครไม่เข้าร่วมก็เชิญออกจากแถวกลับหอไป แต่พวกผมก็จะไม่รับพวกคุณว่าเป็นรุ่นน้อง ส่วนใครที่อยู่ต่อ ให้ไปรวมตัวกันที่ลานว๊ากใต้ตึก  (แล้วพวกพี่ว๊ากกก ก็เดินจากไป  พวกพี่วอน เดินเข้ามาคุยกับน้องๆ ด้วยความหวังดีและน้ำเสียงอ้อนวอนว่า "รุ่นมันสำคัญมากนะ พวกน้องๆ จะให้รุ่นขาดหรอ" )  
จำได้ว่าวันนั้นมีปีหนึ่งยอมเข้าว๊าก ประมาณ 300 คนจาก 400 ซึ่งผมก็ลองเข้าไปดูสักครั้งอยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นไง  พอเข้าไปลานว๊ากเท่านั้นแหละ พวกพี่ว๊ากก็แผดเสียงออกมาระดับ 120dB  "เพื่อนพวกคุณที่มันกลับหอไปน่ะ มันไม่รักพวกคุณหรอก มันปล่อยให้พวกคุณมาลำบาก ส่วนมันไปนอนที่หอสบาย"  ( มียุให้เพื่อนแตกแยกด้วย 55+)  หลังจากนั้นอะไรต่อจำไม่ค่อยได้  จำได้อีกทีตอนพี่ว๊าก สั่งลุกนั่ง 100 ครั้ง  ซึ่งพวกปีหนึ่ง ลุกนั่งไปได้ 20 ครั้ง พวกพี่วอน ก็อาสาถูกลงโทษแทนน้อง  ฉากนี้ปีหนึ่งผู้หญิง ร้องไห้ซาบซึ่งพี่วอนกันตรึม (เอาใจน้องไปเยย)

วันต่อๆ มา ด้วยความที่ไม่รู้จะไปทำอะไร จะไปจีบสาวก็ไม่ได้ เพราะสาวๆ คณะแพทย์ที่เล็งไว้ก็ดันเข้าประชุมเชียร์เหมือนกัน ผมก็เลยยังเข้าว๊ากน้องปกติ รุ่นพี่ก็ไม่มีอะไรสร้างสรรค์เลย วนเวียอยู่แค่ ด่า สั่งวิ่ง สั่งลุกนั่ง  (เริ่มไม่ตื่นเต้นแบบวันแรกๆ) จนเข้าสู่อาทิตย์ที่สาม ผมกับเพื่อนอีกคนไปสมัครเป็นติวเตอร์ที่หน้ามหาลัย ทำให้ต้องออกจากว๊ากตอน 18.30 ซึ่งขณะที่ผมกับเพื่อนยกมือขออนุญาตออกก่อนเวลานั่นเอง มันทำให้รู้ความจริงอย่างหนึ่ง
ผม + เพื่อน : (ยกมือ) "ขออนุญาตออกก่อนเวลาครับ"
ประธานว๊าก : คุณจะออกไปไหน? แค่นี้ทนไม่ได้ รู้ไหมว่าเวลาไปทำงานคุณจะเจอหนักกว่านี้
ผม : จะออกไปทำงานครับ ขออนุญาตออกไปครับ
ประธานว๊าก (มามาดกวนทีน) : พวกผมให้คุณไปได้  แต่ถ้าคุณไปผมจะสั่งซ่อมกับพวกเพื่อนคุณที่เหลือ  (จับเพื่อนเป็นตัวประกัน)
ผม (เริ่มขึ้น)  : เห้ย!! พี่ มีปัญหาก็มาลงที่พวกผมดิ  คนอื่นไม่เกี่ยว  โตแล้วมีเหตุผลหน่อย
เท่านั้นแหละผมกะเพื่อนก็ถูกปีสามดึงออกนอกลานว๊ากไป ในใจคิดว่าน่าจะโดนยำ กะบวกแล้ว แต่ที่ไหนได้พวกพี่ปีสามก็บอกว่า "จะไปไหนก็ไป"  มันเลยทำให้รู้ว่า  การว๊ากน้องนั้นมันเป็นเพียงการแสดง 55+

หลังจากวันนั้นผม ผมก็เลือกเข้าว๊ากเฉพาะวันที่ไม่มีสอน
--------------------------
เพิ่มเติมนิดหนึ่ง !!  หลังจากจบว๊าก  ผมต้องไปสู้กับระดับที่ใหญ่ขึ้น นั่นคือ อธิการบดี  ตอนนั้นมหาลัยกำลังทำเรื่องจะออกนอกระบบ  ซึ่งผมเป็นหนึ่งในแกนนำที่ต่อต้าน  มีการระดมล่ารายชื่อ (ตอนไปขอให้พวกพี่ว๊ากเซ็นต์ .. หดหัวในทุกตัวเลย  บอกกลัวมีปัญหา  กำลังจะเรียนจบกันอยู่แล้ว)  สุดท้ายผมยับยั้งการออกนอกระบบไปได้จนเปลี่ยนอธิการ