เผลอปล่อยให้เวลาผ่านไปเพียงแค่ไม่นาน วงดนตรีเล็กๆของวัยรุ่นสองคนที่ทำเพลงออกมาขายกันเอง การแสดงสดของวงที่น่าจะมีคนดูอยู่ไม่เกิน 150 คนมากนัก เพลงแรกของพวกเขาอย่าง 'ชูบีดูวีดั้บ' ทุกอย่างเกิดขึ้นในงาน Fat Festival ครั้งที่ 2 เมื่อเวลาค่อยๆทำหน้าที่ของมันอย่างเที่ยงตรง รู้ตัวอีกที 'Scrubb' ก็กลายเป็นชื่อที่แทบจะไม่มีนักฟังเพลงคนไหนไม่รู้จักไปเสียแล้ว ด้วยเพลงดังๆมากมายจากทั้ง 4 อัลบั้ม และความสนุกในการแสดงสดที่ไม่มีใครทำได้เหมือน แทบทุกวงน่าจะเคยพูดประโยคที่ว่า "มาสนุกกับพวกเรา" ในคอนเสิร์ตของตัวเอง แต่น้อยวงนัก ที่จะสามารถทำให้คนดูรู้สึกได้ว่า 'สนุกไปพร้อมกับวง' จริงๆ นี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ Scrubb ยังคงเป็นที่รักของแฟนเพลงตลอดมา

และในปีที่ Scrubb มีอายุครบ 10 ปีเมื่อนับจากอัลบั้มเต็มชุดแรก นอกจากคอนเสิร์ตใหญ่เมื่อปลายปีที่แล้ว อัลบั้มเต็มชุดที่ 5 ที่พวกเขาเลือกใช้ชื่ออย่างมีความหมายว่า 'Clean' คือของขวัญชิ้นที่ดีที่สุด ที่พวกเขาจะสามารถมอบให้กับแฟนเพลงได้

แม้พวกเขาจะเลือกเพลงที่ใช้ในการเปิดตัวอัลบั้มชุดนี้อย่างเป็นทางการ กับเพลง'ลึกลึก' ซึ่งเป็นลีลาในแบบที่แฟนเพลงของ Scrubb ทุกคนคุ้นเคยและเป็นเอกลักษณ์ของทางวงอยู่แล้ว แต่ถ้าหากใครได้ลองฟังงานชุดนี้ทั้งอัลบั้มก็จะพบว่า การที่พวกเขาเลือกใช้ชื่องานชุดนี้ว่า Clean นั้นมันมีเหตุผลที่สำคัญอยู่ เพราะในอัลบั้มชุดที่ผ่านๆมา(ไม่นับอัลบั้ม'ชุดเล็ก'ที่เป็นการนำเอาเพลงเก่าๆของตัวเอง มาเรียบเรียงใหม่ให้มีความเป็น Acoustic และฟังสบายหูมากขึ้น) เราจะคุ้นเคยกับ Scrubb ในการที่พวกเขาเป็นวงที่เล่นดนตรีแบบ Alternative ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากฝั่งอังกฤษเป็นหลักมายาวนานตลอดการทำงานที่ผ่านมาของวง

แต่ในงานชุดนี้ Scrubb เลือกที่จะตัดทอนเอาเสียงชนิดที่เรียกว่า'เสียงแตก'ของกีต้าร์ออกไปจนเกือบหมด และหันเข้าหาการใช้เสียงธรรมชาติของเครื่องดนตรี Acoustic ที่ไม่ผ่านการปรุงแต่งเสียงจาก Effect ต่างๆ ให้ขึ้นมาเป็นพระเอกแทน ซึ่งหากจะพูดกันตามตรงแล้ว โดยไอเดียมันก็ไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาเคยทำเอาไว้ในอัลบั้มชุดเล็กเมื่อ 6 ปีที่แล้วนักหรอก จะผิดกันก็ตรงที่อัลบั้มนี้คือเพลงที่ถูกแต่งขึ้นมาใหม่เพื่อไอเดียนี้แทบทั้งหมดทุกเพลง ทั้งเนื้อร้องและทำนองที่ถูกคิดและออกแบบมาตั้งแต่ต้น ย่อมจะเข้ากันกับภาคดนตรีมากกว่าการที่หยิบเอาเพลงเก่าๆในแบบ Alternative มาใส่ในดนตรี Acoustic มากนัก และอีกจุดที่เห็นได้ชัดเจน คือไอเดียและวิธีการแต่งเพลงของ Scrubb นั้น ได้แสดงออกมา ว่าพวกเขาเติบโตขึ้นมากกว่าเมื่อ 6 ปีที่แล้วมากมายนัก

โดยภาพรวมแล้ว งานชุดนี้ของ Scrubb นั้นเต็มไปด้วยเพลงจังหวะกลางๆไปถึงช้า จนในรอบแรกๆที่ได้ฟังจึงยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่ว่ามันออกจะเนิบนาบไปสักหน่อยได้ยากอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยเพลงจังหวะคึกคัก ที่ถูกวางลงมาในตำแหน่งที่พอดีอย่าง 'ลาลา' 'ลึกลึก' และ 'สุดสัปดาห์' ซึ่งได้กระจายออกไปตาม Track ต่างๆทั่วทั้งอัลบั้ม จึงพอจะทำให้ความรู้สึกในการฟังงานชุดนี้อย่างต่อเนื่องนั้น ไม่หงอยเหงามากเกินไปนักสำหรับคนที่อาจจะยังไม่ชิน หรือคาดหวังว่าจะได้ยิน Scrubb ในแบบที่พวกเขาคุ้นเคย

แต่หากจะพูดถึงบางสถานการณ์อย่างเช่น ท้องฟ้าเทาๆด้วยเมฆฝน และการนำพาตัวเองไปติดอยู่บนท้องถนนของกรุงเทพมหานครในชั่วโมงเร่งด่วน บรรยากาศที่ Scrubb ได้สร้างเอาไว้ในอัลบั้มชุดนี้ก็นับว่าเหมาะสมอย่างยิ่งเลยทีเดียว

ถ้าหากว่าใน 'Kid' อัลบั้มชุดที่แล้วของพวกเขา คือการเดินทางกลับไปหาความสนุก ความไม่รู้และเริ่มทดลองไปกับความไม่รู้เหล่านั้นใหม่อีกครั้ง ในอัลบั้มชุดนี้ มันก็คงคล้ายกับการตระหนักรู้ และจริงใจกับตัวเองในปัจจุบัน ว่าทุกวันนี้ พวกเขาคงไม่ใช่เด็กคนนั้นอีกแล้ว แล้วตัวเอง ณ ตอนนี้จะทำเพลงออกมาเช่นไร? ในวันที่พวกเขาคือวงดนตรีที่อายุขึ้นหลักเลข 10 แล้ว บางสายตาที่ใช้มองโลกย่อมไม่เหมือนเดิม ประสบการณ์ ความละเมียดละไมละเอียดละออ จะมากจะน้อยล้วนต้องเข้ามาแทนที่พลังงานพลุ่งพล่านที่เคยมีในวัยหนุ่มบ้างแล้ว

สำหรับบางความหมาย ใครบางคนอาจจะบอกว่า Scrubb ในตอนนี้ไม่ใช่ Scrubb วงเดิม อัลบั้มนี้ฟังแล้วไม่ได้สนุกเหมือนผลงานก่อนๆที่พวกเขาเคยทำมา แต่เมื่อมาลองทบทวนดูให้ดีๆ บางทีแล้ว สำหรับการเป็นวงดนตรีสักวงหนึ่งนั้น พวกเขากล้าที่จะยอมรับความเป็นตัวเอง ณ ปัจจุบ้นมากกว่าหลายๆวงเสียอีก

* Scrubb คือ
- ธวัชพนธ์ วงศ์บุญศิริ (เมื่อย) : ร้องนำ
- ต่อพงศ์ จันทร์บุบผา (บอล) : กีต้าร์

* http://soundsyndrome.exteen.com/20070930/scrubb-mood
Review อัลบั้ม Mood

* http://soundsyndrome.exteen.com/20100913/scrubb-kid
Review อัลบั้ม Kid

เนื้อร้อง : ธวัชพนธ์ วงศ์บุญศิริ , ประภพ ชมถาวร
ทำนอง : ธวัชพนธ์ วงศ์บุญศิริ , ต่อพงศ์ จันทร์บุบผา
เรียบเรียง : ต่อพงศ์ จันทร์บุบผา , ปกป้อง จิตดี