ขอท้าวความก่อนนะ แฟนเรากับเราบ้านอยู่ใกล้กัน แต่แฟนนอนหอเพราะที่ทำงานไกลบ้าน  จิงๆเราก็ไกล เราตื่นตั้งแต่ตีห้า แต่ถ้าแฟนเรานอนบ้านต้องตื่นเช้ากว่าคือประมาณ ตีสี่ ครึ่ง เราจะได้เจอกันอาทิตย์ละ 1 ครั้ง ซึ่งเราคิดว่ามันน้อยมาก สำหรับคนที่คบกันได้ไม่นาน แต่ไม่รุ้คนอื่นคิดไงนะ แล้วทีนี้เมื่อเดือนก่อนแฟนเราไม่สบาย มีไข้ไปหาหมอคลีนิค ไม่ได้แอดมิท แฟนเรากลับมาบ้านนะ เพราะลางาน เราจะไปหา แต่แฟนไม่ให้ไป เพราะเห็นว่าเราเหนื่อยเพิ่งกลับมาถึงบ้านตอนนั้นประมาณทุ่มนึง เราก็เลยไม่ได้ไปเยี่ยม แระตัวเองก็ไม่ค่อยสบายมาหลายวันแล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้บอกแฟน เพราะไม่อยากให้เป็นห่วง อีกไม่กี่วันต่อมา เราไม่ไหวเลยแอดมิท แฟนจะมาเยี่ยม เราบอกไม่ต้องมา เพราะเห็นว่าที่ทำงานไกล แต่ใจจิงอยากให้มามาก สุดท้ายก็ไม่ได้มา แระมาบอกเราว่าไปออกกำลังกายนะ คือไม่ต้องบอกก็ได้ป่ะ มันยิ่งทำให้เรานอยด์มากอ่า คือช่วยสนใจหน่อยได้ป่ะ เราป่วยอยู่นะ นอนโรงบาลก็คนเดียว เหงาเหมือนกัน เราพยายามหาเหตุผลมา support เสมอ แต่มันก็ยังนอยด์ๆ อยู่ดี ถ้าเปนเพื่อนๆจะรู้สึกยังไงกันบ้างอ่า ช่วยแชร์ความคิดให้หน่อยนะ

ปล.หากกระทู้นี้ดูงี่เง่า ก็ขอโทษด้วยนะ เราแค่อยากระบายเท่านั้นเอง