เรื่องเกิดขึ้นในค่ำวันศุกร์วันหนึ่ง (จริงๆก่อนหน้านั้นผมก็มีอาการเหมือนเป็นหวัดทั่วๆไป) อาการไม่ดีขึ้นเริ่มหนาวสั่น จึงตัดสินใจไป รพ.รัฐบาล แห่งหนึ่ง ในตอนดึก หมอขอเจาะเลือดไปตรวจ HIV ผมก็งง รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยอมโดยดีเพราะปกติผมก็ไม่ใช่คนเที่ยวอะไรที่จะเสี่ยงไปติดเชื้ออะไรแบบนี้ รอผลเลือดประมาณ 2 ชั่วโมง หมอบอกว่าปกติดีแต่ร่างกายอ่อนแอเดี๋ยวนอนให้น้ำเกลือแล้วจะเจาะเพิ่มอีกหน่อย ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง จนเจาะเลือดรอบที่ 2 ออกมาหมอเดินมาแจ้งว่าผลเลือดคุณเป็นบวก เหมือนหัวใจแตกสลายไม่มีแรง เฝ้าถามทำตัวเองทำไมเป็นแบบนี้ หมอถามแค่ว่าจะเอายังไงต่อจะรักษาที่ไหนต่อ ตอนนั้นมึนงงไปหมด ทำไรไม่ถูก จึงบอกไปว่าคงต้องรักษาที่นั้ไปก่อน แล้วหมอก็ให้ไปเจาะเลือดอีกครั้งดูปริมาณเชื้อว่ามีเยอะขนาดไหน จ่ายยาแก้ปวดแล้วให้กลับบ้านได้ รอวันนัดอีกที 2 อาทิตย์ ความรู้ตอนนั้นทั้งเศร้า เหนื่อยไม่มีแรง นอนไม่หลับ ทานอะไรไม่ได้ ท้องเสีย พยายามจะคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ รอจนถึงวันจันทร์ตัดสินใจไปตรวจคลินิกที่ตรวจHIV โดยเฉพาะ จนวันอังคารมีพี่เจ้าหน้าที่โทรมาแจ้งบอกว่า วันพุธ น้องเข้ามาฟังผลได้ไม ผมเองก็ตกลงไปตามนัด ผลที่ออกมา ผมติดเชื้อระยะเฉียบพลันน่าจะประมาณ 1 เดือน แม้จะทำใจอยู่แล้วมาบ้าง แต่มันก็รู้สึกทำใจยากอยู่ดี สิ่งที่ทำได้ก็คือต้องรักษาโดยเร็วผมจึงโดนตรวจละเอียดเพิ่มมากขึ้นและเริ่มกินยาต้านไวรัส หลังจากกลับมาวันนั้นจึงพยายามนึกถึงช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา ผมเคยมีออะไรกับใครคนหนึ่งโดยไม่ได้ป้องกันเป็นครั้งแรก โดยที่เราไม่คิดว่าเขาจะมีเชื้อนี้อยู่ เพราะเขาก็คนปกติมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป จึงตัดสินใจโทรไปบอกเขา ว่าผมติดเชื้อ เขาก็คงงง เขาบอกเขาปกติดี เลยบอกให้เขาไปตรวจดู หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้ก็คือการที่จะต้องกินยาต้านไวรัส ไปตลอดชีวิต คงคิดได้เท่านี้แม้มันจะผ่านมาไม่นาน ก็ต้องยอมรับมัน แล้วผมจะเป็นยังไงต่อไป...ใครพอจะแนะนำผมได้บ้าง