ออกตัวก่อนว่าไปสมัครล๊อคอินมาใหม่ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เข้าเรื่องเลยนะคะ...

คุณชายที่บ้านขยันทำการบ้านมากค่ะ ขอเล่าย้อนนิดนะคะ สมัยก่อนที่ยังไม่อยู่ด้วยกัน เจอกันสัปดาห์ละ 2 วัน ก็มีกิจกามกันตามประสา เราไม่ได้สังเกตอะไรว่าเขาหมกมุ่นในเรื่องแบบนี้หรือมีความต้องการสูง (ยังใหม่ๆ กันอยู่อ่ะเนาะ ) ดาราญี่ปุ่นยังไม่ได้เข้ามามีบทบาทอะไร ถึงมีเราก็คงคิดว่าผู้ชายล่ะน่า...มันก็ต้องมีบ้าง

แต่หลังจากย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว เริ่มไม่ไหวค่ะ จะเยอะไปไหน บางทีเราเพลียจริงๆ ออกไปตรวจงานนอกสถานที่บ้างครั้งมีขาสั่น ใจหวิวๆ เคยเป็นบ่อยๆเวลาพักผ่อนน้อย ก็เลยขอเลื่อนตรวจการบ้านค่ะ เป็นวันเว้นวัน เว้นสองวันบ้าง สุดท้ายก็ยื่นคำขาดอาทิตย์ละไม่เกิน 3 วัน ศุกร์-เสาร์ ซัดไปแล้ว 2 ที่เหลือ กลางๆ สัปดาห์บ้างตามแต่สังขาร จขกท. จะเอื้ออำนวย ในจำนวนวันที่กำหนดไว้มีขอเบิ้ลอีกแน่ะ เจือกกำหนดวันแต่ไม่จำกัดครั้ง -_-' อ่ะทีนี้เริ่มมีเสียงบ่นว่า จขกท.ไม่สนใจบ้างเลย O.o!! คืองานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าวเป็นบางมื้อ ช่วงวันหยุดจะทำอะไร เราก็ยังรับผิดชอบอยู่นะ แต่ยอมรับว่าจ๊ะจ๋า จุ๊ฟๆ มุ้งมิ้งมันหายไป คือ เจอกัน เช้า เที่ยง เย็น ดึก (ทำงานที่เดียวกัน) เราชอบอารมณ์แบบนั่งเบียดๆ หรือหนุนตักกันตอนดูหนังดูละคร ไม่ก็ไปเที่ยวด้วยกันมากกว่า <3

จนวันนึงเหตุเกิดตอนดูละครนี่ล่ะค่ะ จขกท.นอนหนุนตักเค้าไปดูทีวีไป He ก็เริ่มสะกิดเริ่มเลื้อยมือแล้ว เราหนุนตักอยู่รับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่าง (ไม่ต้องถึงเจนยานทิพสัมผัสได้ค่ะ) มันอยู่ในโควต้าที่กำหนดก็จริงอยู่แต่นี่มันติดไฟแดง โฮกกกก... คุณชายก็สะบัดหน้ากระฟัดกระเฟียดเข้าห้องนอนไปเลยค่ะ (เง้อ..มันไม่ใช่ความผิดเค้านะ) ละครจบเราเปิดประตูเข้าไปดูแปลกใจนิดหน่อยที่ไฟในห้องมันสลัวๆ แต่เสียงจากทีวีและสภาพ He กำลังตั้งหน้าตั้งตาเหลาอยู่บนเตียงมันพอจะทำให้เข้าใจได้เองค่ะ จขกท.เลยเลี่ยงไปหานู่นหานี่ทำ ปล่อยให้เค้าจัดการตัวเองไป ให้เวลาส่วนตัวเค้าหน่อย อยู่ใกล้น่ากลัวจะโดนเขียนใบสั่งค่ะ ตอนนั้นก็นึกชื่นชมว่า He เข้าใจหาทางออก ไม่กวนตัวกวนใจเราดี อ่ะๆ แต่หลังจากหมดไฟแดง (เราเป็นประมาณ 5 วัน) น้องๆ นางเอกเอวีทั้งหลายเริ่มแผ่อิทธิพลมากระจายเต็มชั้นวางซีดี อารมณ์เหมือนแผงขายแผ่นผีตามตลาดนัดเลย ยังสงสัยว่าHeดูมาหมดแล้วเหรอนังพวกเนี๊ยะ สอบถามได้ความว่า...เพื่อนให้มายกกล่อง ป๊าด!! มันส่งต่อกันแบบนี้เลย ส่วนตัวเมื่อก่อนจขกท.เคยดูร่วมกับคุณชายบ้าง แต่จะดูได้นิดหน่อยก็เริ่มบรรเลงบรรลัยแล้ว พอมาเห็นมันกระจายเกลื่อนเลยรู้สึกไม่ค่อยดี ต้องเก็บบ้าง ซุกบ้าง กลัวใครผล่มาเยี่ยมแล้วงามไส้ค่ะ


แต่!! He ก็ยังไปสรรหามาดูได้อีก หนักเข้าเราบ่นเรื่องหนวกหู เข้าใจใช่มั้ยคะ หนังยี่ปุ่นร้องอย่างกับโดนเชือดมากกกก คือถ้าจะเป็นจะตายขนาดนั้นแล้วมันจะ...กันทำไมฟะ? He ก็ยอมดูแบบปิดเสียงบ้าง หรี่เสียงให้บ้างค่ะ แต่!!! หลังจากนั้นไม่มีการส่งการบ้านแล้วอ่ะ คุณครูเงิบ!! เคยขอร่วมแจมภารกิจแล้วถูกปฏิเสธง่ะ อร๊าย!! ตอนนั้นเข้าใจว่าโดนเอาคืน คุณชายกำลังงอนอะไรแบบเน้ อุตส่าห์ตั้งใจง้อเต็มที่ละคงละครไม่ดูมันละ หนังแผ่นก็ซุก กะจะปิดประตูตีงูให้รู้แล้วรู้รอด แต่ He หวงค่ะ ไม่ยอมให้เล่นด้วย แถมโหลดหนังแบบนั้นมาดูในโทสับแทนอีก ฮึ่ม!! ทำกันด๊ายยย พอเช้ามาก็ปกติ พูดคุย เล่นมุก ตอนขับรถไปทำงาน คือเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เคยถามไปว่า เทอเสพติดหนังพวกนี้รึเปล่า? เค้าก็ตอบว่า ...ไม่ได้ติด มันธรรมชาติของผู้ชาย! เง้อออ.... ตีลังกาคิดแปดตลบ อันว่าชายหญิงมิใช่หรือคือสามัญ? เมื่อก่อนไม่มีหนังแบบนี้ ทำไมถึงอยู่กันได้ ธรรมชาติอะไรของมัน?! ไม่กล้าเอาคำถามเน้ไปถามเพื่อนค่ะ เพราะเพื่อนหญิงเพื่อนชายเรารู้จักกับ He พอสมควรเลย เก็บเอาคำถามไปถามพี่ชายมา อีพี่ตัวดี ยืนยันว่า ปกติ๊ เรื่องธรรมดามากกก มันมาซะเสียงสูงเสียงยาวจะเชื่อได้ไงฟะ คือพี่ของ จขกท.สนิทกับคุณชายค่ะ แอบคิดว่ามันจะรู้เห็นเป็นใจกันกลั่นแกล้งเรา


บางครั้งก็แอบนอยในหน้าตาสรีระของตัวเอง หรือมันไม่ดึงดูดแล้วฟะ?? แอบเช็คเรตติ้งตัวเองบ่อยๆ He ยังมีอาการหึงอยู่ค่ะ และก็ค่อนข้างมั้นใจว่าไม่มีมือที่สาม เพราะเราเฝ้ากันและกันตลอดทั้งพฤติการณ์มันไม่สื่อ เช้าก็มาพร้อมกัน กลางวันก็ยังทานข้าวด้วยกันอีก เย็นมาก็กลับบ้าน ถ้ามีคงระแคะระคายบ้างแล้ว ซึ่งปัจจุบันอีคุณชายก็ยังตั้งหน้าตั้งตาสาวอยู่ และไม่ยอมให้จขกท.แตะเลย พอตื๊อมากๆ He ลุกหนีไปห้องน้ำอีกแน่ะ จากวันติดไฟแดงระยะเวลาก็ร่วม 2 เดือนมาแล้วค่ะ หรือมันไม่ต้องการเราแล้วจริงๆ โฮ....ToT....

เลยขอถามคุณผู้ชายในนี้หน่อยนะคะ ตามเหตุการณ์ที่เล่ามา คือจขกท.ไม่แน่ใจว่า อาการติดมือ ติดหนังเอวี แบบที่พูดๆ กันนี้มันมีจริงรึเปล่าคะ?  หรือเป็นแค่แผนการดัดหลังจขกท.เล่น แบบประมาณว่าขาดฉันแร้วเทอจะรู้สึก (แบบที่จขกท.เข้าใจ) เพราะเรื่องอื่นๆ คุณชายอยู่ในเกณฑ์ดีหมดค่ะ ทั้งดูแล ไม่เที่ยวเตร่ วอกแวก ตอนนี้ยังใช้มือตัวเอง กลัวว่าเกิดมันเบื่อขึ้นมา ไปใช้บริการน้องนางทั้งห้าของคนอื่น จขกท.ชีช้ำกะหล่ำปลีแน่ จริงๆ ก็กลัวว่าเรื่องมันจะเป็นปัญหาครอบครัวอยู่เหมือนกันค่ะ

ปล.1 ถ้าติดหนังพวกนี้จัดว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า? แล้วการรักษา?
ปล.2 ช่วงวันหยุดนี้วางแผนจะไปเที่ยวด้วยกันด้วย ตั้งใจว่าจะลองเปลี่ยนบรรยากาศง้ออีกซักหน่อย ไหนๆ ก็สำนึกผิดแล้ว ก็ต้องเดินหน้าให้เต็มที่!! ว่าป่ะ..
ปล.3 ขอความเห็นจริงจังนะคะ เรื่องจริงมันน่าเศร้า เรื่องเล่ามันตลก โสนะหน้าอะไรพวกนี้ คิดในใจก็พอค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ กลัวอดก็กลัว กลัวเสียแฟนก็ใช่