จขกท. มีรูมเมทเป็นเพื่อนผู้หญิงเรียนต่างคณะกันค่ะ รูมเมทคนนี้นางนิสัยดีมาก ร่าเริง ช่างพูด คุยเก่ง ขี้เกรงใจ เราชอบรูมเมทคนนี้มากๆค่ะ
แต่คือนางต้องไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดค่ะ นางเลยขออนุญาตให้น้องสาวนางมาอยู่กับเราช่วงที่นางไม่อยู่ เราก็โอเค เพราะเราก็คิดว่าพี่น้องกันคงนิสัยคล้ายๆกัน แถมเราเป็นคนไม่กล้าพูด ไม่กล้าปฏิเสธด้วยค่ะ เลยปล่อยเลยตามเลย
และแล้วช่วงเวลาแห่งความหฤหรรษ์ก็เกิดขึ้น น้องเค้ามาอยู่กับเราเกือบเดือนนึงแล้วค่ะ นังน้องคนนี้ต่างกับเพื่อนเราแบบหน้ามือกับหลัง..เลยค่ะ ไม่มีความเกรงใจ กินขนมและทุกอย่างที่เป็นของเรา เปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืน เปิดทีวี วิทยุ โทรทัศน์ ทุกสิ่งอย่างที่ใช้ไฟฟ้าได้ นังน้องคนนี้เปิดหมดค่ะ เราเป็นคนไม่กล้าพูด ขี้เกรงใจ เวลาเราจะพูดอะไรออกไปแต่ละครั้งเราคิดประมาณ 48 ตลบ กลัวคนฟังเสียใจ กลัวเค้าพูดแรงๆกลับมา กลัวต่อไปต้องเจอกัน แล้วจะทำตัวไม่ถูก ที่สำคัญที่สุดเรากลัวรูมเมทเราเค้าคิดมาก เสียใจค่ะ เราทนมากนะคะ ไม่พูด ใช้วิธีออกไปเรียนแต่เช้า เรียนเสร็จก็หาอะไรทำ ไปห้องสมุด เดินห้าง ดูหนัง กว่าจะกลับก็คือเวลานอนค่ะ เราไม่มีความสุขเลย
ที่ผ่านมาเราเคยบอกนังน้องนะคะว่า ปิดแอร์บ้าง ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้าง แต่นังน้องก็บอกว่า "ไม่อ่ะค่ะ หนูชอบอยู่ห้อง และหนูก็ร้อนด้วย" เราก็เลยอึ้งค่ะ พูดไม่ออกเลย เวลาเค้ากินขนมเรา เราก็แกล้งถามว่า"เห็นขนมที่พี่ซื้อมาไหม?" นังน้องก็ตอบว่า"หนูกินไปแล้วอ่ะค่ะ อ้าว หนูนึกว่าขนมของพี่พิม" (แหม แกกินทุกวัน ขนมของพี่แกก็คงหมดแล้วมั้ง จริงพี่แกเค้าก็ไม่ได้ซื้อขนมทิ้งไว้นะ นั่นน่ะของชั้นทั้งหมดเลย) เราก็พูดไม่อกอีกตามเคย
ใครมีวิธีจัดการปัญหาแบบนี้แบบที่บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น ช่วยแนะนำเราทีนะ เรากลุ้มใจมาก ตอนนี้เราเหมือนเป็นเด็กมีปัญหา ไม่อยากกลับห้อง เราโทรไปปรึกษาพ่อแม่ เค้าก็บอกให้เราเชิญนังน้องคนนี้ออกไปเลย แต่เราก็ยังอยากอยู่กับรูมเมทเราอยู่นะ และอีกอย่าง ถ้าเราหารูมเมทใหม่ แล้วเค้าแย่กว่านี้ เราจะทำไงล่ะ? เราก็กลัวสารพัดเลย ยังไงช่วยแนะนำเราด้วยนะ ขอร้องงงงงงงงงง
เราขอแท็กนักเรียนทุนต่างปีะเทศ เพราะคิดว่านักเรียนทุนคงจะมีปีะสบการณ์เกี่ยวกับรูมเมทเยอะแน่ๆ
ขอคำแนะนำเกี่ยวกับปัญหารูมเมท
แต่คือนางต้องไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดค่ะ นางเลยขออนุญาตให้น้องสาวนางมาอยู่กับเราช่วงที่นางไม่อยู่ เราก็โอเค เพราะเราก็คิดว่าพี่น้องกันคงนิสัยคล้ายๆกัน แถมเราเป็นคนไม่กล้าพูด ไม่กล้าปฏิเสธด้วยค่ะ เลยปล่อยเลยตามเลย
และแล้วช่วงเวลาแห่งความหฤหรรษ์ก็เกิดขึ้น น้องเค้ามาอยู่กับเราเกือบเดือนนึงแล้วค่ะ นังน้องคนนี้ต่างกับเพื่อนเราแบบหน้ามือกับหลัง..เลยค่ะ ไม่มีความเกรงใจ กินขนมและทุกอย่างที่เป็นของเรา เปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืน เปิดทีวี วิทยุ โทรทัศน์ ทุกสิ่งอย่างที่ใช้ไฟฟ้าได้ นังน้องคนนี้เปิดหมดค่ะ เราเป็นคนไม่กล้าพูด ขี้เกรงใจ เวลาเราจะพูดอะไรออกไปแต่ละครั้งเราคิดประมาณ 48 ตลบ กลัวคนฟังเสียใจ กลัวเค้าพูดแรงๆกลับมา กลัวต่อไปต้องเจอกัน แล้วจะทำตัวไม่ถูก ที่สำคัญที่สุดเรากลัวรูมเมทเราเค้าคิดมาก เสียใจค่ะ เราทนมากนะคะ ไม่พูด ใช้วิธีออกไปเรียนแต่เช้า เรียนเสร็จก็หาอะไรทำ ไปห้องสมุด เดินห้าง ดูหนัง กว่าจะกลับก็คือเวลานอนค่ะ เราไม่มีความสุขเลย
ที่ผ่านมาเราเคยบอกนังน้องนะคะว่า ปิดแอร์บ้าง ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้าง แต่นังน้องก็บอกว่า "ไม่อ่ะค่ะ หนูชอบอยู่ห้อง และหนูก็ร้อนด้วย" เราก็เลยอึ้งค่ะ พูดไม่ออกเลย เวลาเค้ากินขนมเรา เราก็แกล้งถามว่า"เห็นขนมที่พี่ซื้อมาไหม?" นังน้องก็ตอบว่า"หนูกินไปแล้วอ่ะค่ะ อ้าว หนูนึกว่าขนมของพี่พิม" (แหม แกกินทุกวัน ขนมของพี่แกก็คงหมดแล้วมั้ง จริงพี่แกเค้าก็ไม่ได้ซื้อขนมทิ้งไว้นะ นั่นน่ะของชั้นทั้งหมดเลย) เราก็พูดไม่อกอีกตามเคย
ใครมีวิธีจัดการปัญหาแบบนี้แบบที่บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น ช่วยแนะนำเราทีนะ เรากลุ้มใจมาก ตอนนี้เราเหมือนเป็นเด็กมีปัญหา ไม่อยากกลับห้อง เราโทรไปปรึกษาพ่อแม่ เค้าก็บอกให้เราเชิญนังน้องคนนี้ออกไปเลย แต่เราก็ยังอยากอยู่กับรูมเมทเราอยู่นะ และอีกอย่าง ถ้าเราหารูมเมทใหม่ แล้วเค้าแย่กว่านี้ เราจะทำไงล่ะ? เราก็กลัวสารพัดเลย ยังไงช่วยแนะนำเราด้วยนะ ขอร้องงงงงงงงงง
เราขอแท็กนักเรียนทุนต่างปีะเทศ เพราะคิดว่านักเรียนทุนคงจะมีปีะสบการณ์เกี่ยวกับรูมเมทเยอะแน่ๆ