ถ้าคุณเป็นครูที่มีหน้าที่ดูแลด้านกฎ ระเบียบ รวมถึงความประพฤติของนักเรียน มีอยู่วันนึงครูเวรแจ้งให้คุณทราบว่ามีนักเรียนมัธยมต้นกลุ่มนึงแอบเล่นการพนันกันในห้องตอนพักเที่ยง คุณขึ้นไปดูและก็พบว่าเป็นแบบนั้นจริงๆจึงได้เชิญเด็กกลุ่มนั้น
รวมถึงเด็กที่อยู่ในห้องอีกสองคน ที่ไม่ได้เล่นการพนันด้วยมาที่ห้องของคุณ
เด็กกลุ่มที่เล่นการพนันนั้นคุณได้อบรม และได้ทำโทษไปตามระเบียบ ซึ่งเด็กๆเองก็ยอมรับและไม่ได้ติดใจอะไร
ในขณะที่เด็กอีกสองคนที่ไม่ได้เล่นการพนัน แต่นั่งอยู่ในห้องนั้น คุณก็ได้อธิบายกับเด็กว่าแม้พวกเขาจะไม่ได้เล่นการพนันด้วย แต่ก็ถือว่ามีความผิดเหมือนกันในฐานะที่ไม่ห้ามเพื่อน
เด็กหนึ่งในนั้นให้เหตุผลว่าเขาไม่ถูกกับเพื่อนกลุ่มนั้น ไม่ต้องการยุ่งด้วย แล้วต่อให้ห้ามเพื่อนกลุ่มนั้นก็คงไม่ฟัง
คุณอธิบายต่อว่าถ้าอย่างนั้นหนูก็ควรที่จะต้องไปแจ้งครูเวร
เด็กบอกว่าเขาไม่ต้องการมีปัญหาเพิ่มกับเพื่อนกลุ่มนั้น ถ้าเขาหายไปและครูเวรเข้ามา เพื่อนกลุ่มนั้นก็ต้องรู้ว่าเป็นเพราะเขา และถึงแม้เขาจะไม่ชอบเพื่อนกลุ่มนั้นแต่ก็ไม่ใช่คนขี้ฟ้อง
คุณอธิบายต่อว่า ถ้าอย่างนั้นหนูก็ต้องพาตัวเองออกจากสถานการณ์ตรงนั้น ไปอยู่ที่อื่น เพราะต่อให้เรื่องนี้ไม่เกิดในโรงเรียนแต่เกิดขึ้นข้างนอกหนูก็มีความผิดอยู่ดี
เด็กบอกว่าห้องเรียนของหนูที่นั่งของหนู และเด็กกลุ่มนั้นส่วนใหญ่เป็นเพื่อนห้องอื่น ทำไมเขาถึงต้องเป็นฝ่ายหนีทั้งๆที่นี่เป็นห้องเรียนของเขา
คุณอธิบายว่าคุณเข้าใจความรู้สึกของเขา แต่ก็ยังยืนยันตามเหตุผลที่กล่าวมาว่าเขาทำไม่ถูก จำเป็นที่จะต้องทำโทษเขา แต่จะทำโทษสถานเบาที่สุดคือให้ไปช่วยงานที่ห้องสมุดตอนพักกลางวันเป็นเวลาสามวัน
เด็กที่เป็นเพื่อนอีกคนยอมรับการตัดสินของคุณ ในขณะที่เด็กคนเดิมพยายามจะอธิบายอีกแต่เด็กที่เป็นเพื่อนขอไว้ว่าอยากให้เรื่องจบ เด็กคนที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดจึงยอมตาม
วันต่อมา ผู้ปกครองของเด็กคนดังกล่าวโทรมาหาคุณ บอกว่าลูกสาวเขาเสียใจมากกลับมาบ้านร้องห่มร้องไห้ว่าทำไมเขาต้องถูกทำโทษทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด และตัวเขาเองก็รู้สึกผิดหวังในการตัดสินใจของคุณมาก คุณได้พยายามอธิบายแบบเดียวกันกับที่อธิบายให้เด็กฟัง แต่ก็ได้คำตอบไม่ต่างอะไรเลยกับที่ได้รับจากเด็ก
สุดท้ายคุณบอกกับผู้ปกครองว่าคุณเสียใจที่ทำให้เด็กรู้สึกแย่ขนาดนั้น แต่ก็ยังยืนยันในเหตุผลของคุณ และไม่มีปัญหาอะไรถ้าเด็กจะไม่ไปช่วยงานที่ห้องสมุด ถึงตอนนี้ผู้ปกครองยอมรับในความเห็นของคุณแต่ก็ยังย้ำว่าเป็นแค่ขั้นต่ำที่สุดที่เขายอมรับได้และก็วางสายไป
คุณอยากเรียกเด็กคนนี้เพื่อมาอธิบายเหตุผลอีกที เพื่อที่จะบอกเด็กว่าคุณทำไปเพราะรักและหวังดี เพื่อว่าสักวันเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่และตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เขาจะได้รู้ว่ามันผิดหรือต่อให้เขาคิดว่าไม่ผิดแต่ในทางกฎหมายเขาก็ผิดอยู่ดี แต่ถ้าเรียกเด็กมาอีก ก็คงต้องยอมรับว่ามีโอกาสที่ผู้ปกครองจะมองว่าคุณไปลงกับเด็ก เล่นงานลูกเขาเพราะเขาโทรมาซึ่งก็อาจเป็นเรื่องเป็นราวต่อได้อีก
ขอถามว่า ถ้าเป็นคุณๆจะตัดสินใจอย่างไร
(วัฒนธรรมองค์กรณ์ของโรงเรียนที่คุณดูแลซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชน ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเด็กและผู้ปกครองในระดับนึง ผู้บริหารเน้นให้ครูว่ากล่าวตักเตือนอบรมสั่งสอนนักเรียนมากกว่าการทำโทษให้หลาบจำ เน้นการทำให้เด็กเข้าใจมากกว่าบังคับใช้กฎ ตัวคุณเองก็ทำงานภายใต้นโยบาย ไม่มี ไม้เรียว ไม่มีกรรไกร ไม่มีใบหักคะแนน และการพูดกับเด็กหรือผู้ปกครองว่า ถ้าไม่พอใจให้ไปเรียนที่อื่นหรือคำที่มีความหมายทำนองเดียวกันนั้นถือเป็นความผิดร้ายแรง)
ถ้าเด็กทำในสิ่งที่ผิดแต่ทั้งเด็กและผู้ปกครองคิดว่าไม่ผิด ถ้าคุณเป็นครูคุณจะอธิบายอย่างไร
รวมถึงเด็กที่อยู่ในห้องอีกสองคน ที่ไม่ได้เล่นการพนันด้วยมาที่ห้องของคุณ
เด็กกลุ่มที่เล่นการพนันนั้นคุณได้อบรม และได้ทำโทษไปตามระเบียบ ซึ่งเด็กๆเองก็ยอมรับและไม่ได้ติดใจอะไร
ในขณะที่เด็กอีกสองคนที่ไม่ได้เล่นการพนัน แต่นั่งอยู่ในห้องนั้น คุณก็ได้อธิบายกับเด็กว่าแม้พวกเขาจะไม่ได้เล่นการพนันด้วย แต่ก็ถือว่ามีความผิดเหมือนกันในฐานะที่ไม่ห้ามเพื่อน
เด็กหนึ่งในนั้นให้เหตุผลว่าเขาไม่ถูกกับเพื่อนกลุ่มนั้น ไม่ต้องการยุ่งด้วย แล้วต่อให้ห้ามเพื่อนกลุ่มนั้นก็คงไม่ฟัง
คุณอธิบายต่อว่าถ้าอย่างนั้นหนูก็ควรที่จะต้องไปแจ้งครูเวร
เด็กบอกว่าเขาไม่ต้องการมีปัญหาเพิ่มกับเพื่อนกลุ่มนั้น ถ้าเขาหายไปและครูเวรเข้ามา เพื่อนกลุ่มนั้นก็ต้องรู้ว่าเป็นเพราะเขา และถึงแม้เขาจะไม่ชอบเพื่อนกลุ่มนั้นแต่ก็ไม่ใช่คนขี้ฟ้อง
คุณอธิบายต่อว่า ถ้าอย่างนั้นหนูก็ต้องพาตัวเองออกจากสถานการณ์ตรงนั้น ไปอยู่ที่อื่น เพราะต่อให้เรื่องนี้ไม่เกิดในโรงเรียนแต่เกิดขึ้นข้างนอกหนูก็มีความผิดอยู่ดี
เด็กบอกว่าห้องเรียนของหนูที่นั่งของหนู และเด็กกลุ่มนั้นส่วนใหญ่เป็นเพื่อนห้องอื่น ทำไมเขาถึงต้องเป็นฝ่ายหนีทั้งๆที่นี่เป็นห้องเรียนของเขา
คุณอธิบายว่าคุณเข้าใจความรู้สึกของเขา แต่ก็ยังยืนยันตามเหตุผลที่กล่าวมาว่าเขาทำไม่ถูก จำเป็นที่จะต้องทำโทษเขา แต่จะทำโทษสถานเบาที่สุดคือให้ไปช่วยงานที่ห้องสมุดตอนพักกลางวันเป็นเวลาสามวัน
เด็กที่เป็นเพื่อนอีกคนยอมรับการตัดสินของคุณ ในขณะที่เด็กคนเดิมพยายามจะอธิบายอีกแต่เด็กที่เป็นเพื่อนขอไว้ว่าอยากให้เรื่องจบ เด็กคนที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดจึงยอมตาม
วันต่อมา ผู้ปกครองของเด็กคนดังกล่าวโทรมาหาคุณ บอกว่าลูกสาวเขาเสียใจมากกลับมาบ้านร้องห่มร้องไห้ว่าทำไมเขาต้องถูกทำโทษทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด และตัวเขาเองก็รู้สึกผิดหวังในการตัดสินใจของคุณมาก คุณได้พยายามอธิบายแบบเดียวกันกับที่อธิบายให้เด็กฟัง แต่ก็ได้คำตอบไม่ต่างอะไรเลยกับที่ได้รับจากเด็ก
สุดท้ายคุณบอกกับผู้ปกครองว่าคุณเสียใจที่ทำให้เด็กรู้สึกแย่ขนาดนั้น แต่ก็ยังยืนยันในเหตุผลของคุณ และไม่มีปัญหาอะไรถ้าเด็กจะไม่ไปช่วยงานที่ห้องสมุด ถึงตอนนี้ผู้ปกครองยอมรับในความเห็นของคุณแต่ก็ยังย้ำว่าเป็นแค่ขั้นต่ำที่สุดที่เขายอมรับได้และก็วางสายไป
คุณอยากเรียกเด็กคนนี้เพื่อมาอธิบายเหตุผลอีกที เพื่อที่จะบอกเด็กว่าคุณทำไปเพราะรักและหวังดี เพื่อว่าสักวันเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่และตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เขาจะได้รู้ว่ามันผิดหรือต่อให้เขาคิดว่าไม่ผิดแต่ในทางกฎหมายเขาก็ผิดอยู่ดี แต่ถ้าเรียกเด็กมาอีก ก็คงต้องยอมรับว่ามีโอกาสที่ผู้ปกครองจะมองว่าคุณไปลงกับเด็ก เล่นงานลูกเขาเพราะเขาโทรมาซึ่งก็อาจเป็นเรื่องเป็นราวต่อได้อีก
ขอถามว่า ถ้าเป็นคุณๆจะตัดสินใจอย่างไร
(วัฒนธรรมองค์กรณ์ของโรงเรียนที่คุณดูแลซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชน ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเด็กและผู้ปกครองในระดับนึง ผู้บริหารเน้นให้ครูว่ากล่าวตักเตือนอบรมสั่งสอนนักเรียนมากกว่าการทำโทษให้หลาบจำ เน้นการทำให้เด็กเข้าใจมากกว่าบังคับใช้กฎ ตัวคุณเองก็ทำงานภายใต้นโยบาย ไม่มี ไม้เรียว ไม่มีกรรไกร ไม่มีใบหักคะแนน และการพูดกับเด็กหรือผู้ปกครองว่า ถ้าไม่พอใจให้ไปเรียนที่อื่นหรือคำที่มีความหมายทำนองเดียวกันนั้นถือเป็นความผิดร้ายแรง)