..... สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำปั่น ตอนนี้หนูอายุ 5 ขวบแล้วค่ะ ถ้าเทียบกับมนุษย์หลายๆคนหนูก็เป็นหญิงวัยกลางคนที่ยังหน้าเด็กอยู่
สานพันธุ์ของหนู คือ พุดเดิลทอยค่ะ ทุกวันนี้หนูก็ยังไม่มั่นใจว่าหนูมีเชื้อลูกครึ่งหรือป้าว หรือเป็นสายพันธุ์ทอยแท้ๆ แต่หนูก็ไม่ซิเรียสหรอกค่ะ
..... วันนี้หนูอยากมาเล่าเรื่องราวของหนูกับวีรกรรมสุดแสบ สุดน่ารักของหนูกับครอบครัว
หนูได้เจอกับครอบครัวนี้เมื่อปี พ.ศ.2551 ค่ะตอนนั้นหนูถูกเจ้าของเดิมนำมาขายที่ตลาดนัดเซียร์ รังสิต แม่ของหนูมาเที่ยวที่นี้เป็นครั้งแรกเหมือนเป็นพรหมลิขิตของเราหนูรู้สึกดีใจทำตัวกระโดดโลดเต้นเกินพลังลูกหมา อายุเพียง 45 วัน แต่แม่ก็ได้แต่มองและซุบซิบๆกับพ่อแล้วเดินจากไปตอนนั้นในใจหนูเศร้ามาก................. แต่สุดท้ายก่อนร้านจะปิดพลันหนูก็เห็นพ่อกับแม่เดินกลับมาพร้อมกับจ่ายค่าเสียหายและพร้อมรับหนูกลับไปดูแล
การพาหนูเข้ามาอยู่ในบ้านนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเนื่องจากคุณตาบอกไม่ชอบน้องหมาแต่หนูก็พยายามเจียมตัวค่ะจนสุดท้ายคุรตาคุณยายยอมให้หนูเข้ามาอยู่ในบ้าน 3 วันแรกหนูกินอะไรไม่ได้เลยไม่ใช่หนูไม่อยากกินนะแต่เพราะหนูกินไม่ได้ เนื่องจากพ่อกับแม่ลืมแช่อาหารให้หนูมันเลยแข็งหนูเคี้ยวไม่ได้ค่ะ
ยังดีที่แม่โทรไปถามเจ้าของเก่าหนูเลยได้กินข้าวกับนมแพะ ( แหมหนูนึกว่าจะอดตายเพราะข้าวแข็งซะแล้วววววววววว)
หลังจากหนูเข้ามาอยู่ในบ้านได้เกือบอาทิตย์ด้วยความน่ารักของหนูคุณตากับคุณยายก็เริ่มสนใจ เริ่มเข้าหา เริ่มพาหนูเล่นไม่มีท่าทีของคนไม่ชอบสุนัขซักนิด
บางครั้งคุณตากับคุณยายเห่อหนูมากกว่าพ่อกับแม่ซะอีก ตอนเด็กๆหนูบ้าพลังมากเลยค่ะ ทั้งลากกระเป๋า ลากใบไม้ ที่อันใหญ่กว่าตัวหนูเกือบเท่าตัว
ต่อมาตอนหลังพ่อกับแม่ต้องออกไปทำงานและแยกตัวออกไปอยู่ที่อื่นหนูอยู่กับตายายแต่หนูไม่เหงาเลย ตายายดูแลหนูดีมาก รักหนูสุดๆ
ทุกวันนี้หนูเหมือนเป็นดวงใจของบ้านเลยค่ะ บางครั้งก็ติดเสียนิสัย งอลไม่กินข้าว แอบเสียงดังขู่บางทีเผลอกัดคนในบ้าน หนูรู้สึกผิดจริงๆ แต่ก็เคยตัวไปแล้วค่ะบางทีก็ทำบ่อย
++++ แต่บางทีหนูก็มีวีรกรรมแสบๆนะค่ะ เช่น เวลาป่วยไป รพ.หนูจะเรียบร้อยมากค่ะไม่ดื้อกับหมอเลย ป้อนยาหนูก็ทานแต่หนูแอบอมไว้ค่ะ
พอกลับถึงบ้านหนูก็คายออก คนที่บ้านรู้ขำหนูกันใหญ่เลยค่ะ หรือบางครั้งเวลาหนูถูกดุหนูก็แอบไปอึบนบ้านชั้น 2 ค่ะ หนูเกเรสุดๆไปเลยไหมค่ะ
++++ ตอนนี้หนูก็อาศัยในบ้านหลังนี้มา 5 ปีกว่าแล้วค่ะหนูรู้สึกดีใจที่หนูโชคดีกว่า มะหมาตัวอื่นๆที่เจอคนรักและดูแลหนูอย่างดีหนูก็อยากให้ทุกคนที่รับเพื่อนๆหนูไปเลี้ยงรักและดูแลหนูดีๆนะค่ะ ถึงแม้หนุจะโตมา 5 ปีแบบยังเวอจิ้น และไม่มีเพื่อนเลยหนูก็ชอบค่ะ ออไม่ใช่ที่บ้านไม่ให้ออกเบ่นนะค่ะ
แต่หนุเก็บตัวไม่ยุ่งกะใครค่ะ
------------ ถ้าพี่ๆบ้านไหนมีเจ้านายน่ารักๆก็มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะค่ะหนุชอบดูชอบอ่านค่ะ-----------
ขอบคุรพี่ๆทุกคนที่เข้ามาชมความน่ารักหนูนะค่ะ
" น้ำปั่น " หมาน้อยผู้ครองใจคนในครอบครัว
สานพันธุ์ของหนู คือ พุดเดิลทอยค่ะ ทุกวันนี้หนูก็ยังไม่มั่นใจว่าหนูมีเชื้อลูกครึ่งหรือป้าว หรือเป็นสายพันธุ์ทอยแท้ๆ แต่หนูก็ไม่ซิเรียสหรอกค่ะ
..... วันนี้หนูอยากมาเล่าเรื่องราวของหนูกับวีรกรรมสุดแสบ สุดน่ารักของหนูกับครอบครัว
หนูได้เจอกับครอบครัวนี้เมื่อปี พ.ศ.2551 ค่ะตอนนั้นหนูถูกเจ้าของเดิมนำมาขายที่ตลาดนัดเซียร์ รังสิต แม่ของหนูมาเที่ยวที่นี้เป็นครั้งแรกเหมือนเป็นพรหมลิขิตของเราหนูรู้สึกดีใจทำตัวกระโดดโลดเต้นเกินพลังลูกหมา อายุเพียง 45 วัน แต่แม่ก็ได้แต่มองและซุบซิบๆกับพ่อแล้วเดินจากไปตอนนั้นในใจหนูเศร้ามาก................. แต่สุดท้ายก่อนร้านจะปิดพลันหนูก็เห็นพ่อกับแม่เดินกลับมาพร้อมกับจ่ายค่าเสียหายและพร้อมรับหนูกลับไปดูแล
การพาหนูเข้ามาอยู่ในบ้านนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเนื่องจากคุณตาบอกไม่ชอบน้องหมาแต่หนูก็พยายามเจียมตัวค่ะจนสุดท้ายคุรตาคุณยายยอมให้หนูเข้ามาอยู่ในบ้าน 3 วันแรกหนูกินอะไรไม่ได้เลยไม่ใช่หนูไม่อยากกินนะแต่เพราะหนูกินไม่ได้ เนื่องจากพ่อกับแม่ลืมแช่อาหารให้หนูมันเลยแข็งหนูเคี้ยวไม่ได้ค่ะ
ยังดีที่แม่โทรไปถามเจ้าของเก่าหนูเลยได้กินข้าวกับนมแพะ ( แหมหนูนึกว่าจะอดตายเพราะข้าวแข็งซะแล้วววววววววว)
หลังจากหนูเข้ามาอยู่ในบ้านได้เกือบอาทิตย์ด้วยความน่ารักของหนูคุณตากับคุณยายก็เริ่มสนใจ เริ่มเข้าหา เริ่มพาหนูเล่นไม่มีท่าทีของคนไม่ชอบสุนัขซักนิด
บางครั้งคุณตากับคุณยายเห่อหนูมากกว่าพ่อกับแม่ซะอีก ตอนเด็กๆหนูบ้าพลังมากเลยค่ะ ทั้งลากกระเป๋า ลากใบไม้ ที่อันใหญ่กว่าตัวหนูเกือบเท่าตัว
ต่อมาตอนหลังพ่อกับแม่ต้องออกไปทำงานและแยกตัวออกไปอยู่ที่อื่นหนูอยู่กับตายายแต่หนูไม่เหงาเลย ตายายดูแลหนูดีมาก รักหนูสุดๆ
ทุกวันนี้หนูเหมือนเป็นดวงใจของบ้านเลยค่ะ บางครั้งก็ติดเสียนิสัย งอลไม่กินข้าว แอบเสียงดังขู่บางทีเผลอกัดคนในบ้าน หนูรู้สึกผิดจริงๆ แต่ก็เคยตัวไปแล้วค่ะบางทีก็ทำบ่อย
++++ แต่บางทีหนูก็มีวีรกรรมแสบๆนะค่ะ เช่น เวลาป่วยไป รพ.หนูจะเรียบร้อยมากค่ะไม่ดื้อกับหมอเลย ป้อนยาหนูก็ทานแต่หนูแอบอมไว้ค่ะ
พอกลับถึงบ้านหนูก็คายออก คนที่บ้านรู้ขำหนูกันใหญ่เลยค่ะ หรือบางครั้งเวลาหนูถูกดุหนูก็แอบไปอึบนบ้านชั้น 2 ค่ะ หนูเกเรสุดๆไปเลยไหมค่ะ
++++ ตอนนี้หนูก็อาศัยในบ้านหลังนี้มา 5 ปีกว่าแล้วค่ะหนูรู้สึกดีใจที่หนูโชคดีกว่า มะหมาตัวอื่นๆที่เจอคนรักและดูแลหนูอย่างดีหนูก็อยากให้ทุกคนที่รับเพื่อนๆหนูไปเลี้ยงรักและดูแลหนูดีๆนะค่ะ ถึงแม้หนุจะโตมา 5 ปีแบบยังเวอจิ้น และไม่มีเพื่อนเลยหนูก็ชอบค่ะ ออไม่ใช่ที่บ้านไม่ให้ออกเบ่นนะค่ะ
แต่หนุเก็บตัวไม่ยุ่งกะใครค่ะ
------------ ถ้าพี่ๆบ้านไหนมีเจ้านายน่ารักๆก็มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะค่ะหนุชอบดูชอบอ่านค่ะ-----------
ขอบคุรพี่ๆทุกคนที่เข้ามาชมความน่ารักหนูนะค่ะ