วันก่อนมีโอกาสลงไปกรุงเทพและมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่ดิโอสยาม เห็นเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนแนะนำว่า ของถูกมีให้เลือกมากมาย และของกินอร่อย ๆ  ซึ่งก็จริงตามนั้น ไม่ผิดหวังเลยครับ เราก็เดินซื้อเสื้อเนื้อดีราคาถูก เดินขึ้นลง ระหว่างชั้น 1-3 แบบไม่เบื่อเลย ยอมรับว่า สนุกมาก เลือกซื้อของที่ถูกใจ ราคาถูก ยอมรับว่าสนุกมากสำหรับการเป็นบ้านนอกเข้ากรุงวันนี้ หลังจากเที่ยวซื้อของจนเหนื่อยแล้ว ท้องก็หิวครับ เดินลงมาที่ชั้นหนึ่งเลย เสียงลือเสี่ยงเล่าอ้างว่า อาหาร ของกิน อร่อยมาก เลือกซื้ออาหารของกินที่ถูกปากและก็ทานตรงนั้นนั่นละ

                 เรื่องมันเกิด ตอนทานอาหารเสร็จนั่นละครับ เดินหาห้องน้ำทันทีตามสัญชาตญานการเอาชีวิตรอดโดยการถามคนที่เดิน ๆ แถวนั้นว่า พี่ครับ ห้องน้ำที่อยู่ใกล้ตรงนี้ที่สุดมีไหนครับ พี่เขาบอกว่า ตรงหัวเราเลยเดินขึ้นไปอีกชั้น กล่าวขอบคุณพี่เขาแล้วเดินขึ้นไปชั้นสองทันที รู้ที่รู้พิกัดแน่นอนแล้ว กูรีบเดินไปทำธุระให้เสร็จกิจทันทีโดยที่ไม่มองหน้ามองหลัง ยอมตรงดิ่งเข้าห้องน้ำไป เลือกห้องที่คิดว่า สะอาดที่สุด และสดวกที่สุด และทำธุระไปแบบสบายอารมณ์ ยังคิดเลยว่า ที่นี้เป็นห่างแรก ๆ ของไทยที่ผ่านมาแล้วกี่ยุค ๆ คนก็ไม่เคยขาดหาย มีคนมาเดินเยอะ ตลอด สุดยอดของห่างเลยละ แต่ทุกท่านครับ แย่แล้วครับ พลันที่ทำกิจจนเสร็จสิ้น ผมหาสายชำระไม่เจอ มองรอบห้องน้ำไม่มีกระดาษชำระให้ผมด้วย เหงื่อเริ่มตก คิดไม่ออกจะทำอย่างไรดี คิด  ๆ  ๆ ๆ ๆ  ๆๆ  ว่าห่างทันสมัยขนาดนี้มันต้องมีวิธีชำระก้นสิ เป็นไปไม่ได้เราก็เข้าห่างใหญ่ ๆ สำคัญ ๆ หลาย ๆที่มันต้องมีกระดาษให้สิ " สงสัยอยู่ข้างนอกเขาคงให้เราดึงออกมาก่อนเข้าห้องน้ำ " เริ่มสำรวจว่า ห้องข้าง ๆ มีใครอยู่มะ ไม่ได้ยินเสียงแสดงว่าไม่มี เลยค่อย ๆแงมประตู โผล่หน้าออกมาว่ามันจะมีมะ มองหาจนทั่ว ไม่มีแฮะ เหงื่อแตกอีกรอบละ ตายละกูซวยจริง ๆ สงสัยคงต้องสละ กกน.ซะละ และสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดก็บอกกับตัวเองอีกว่า สละ กกน.

    ทุกคนครับ...... หลังจากผมเสร็จกิจแล้วเดินออกมาข้างนอกและมองหาว่า คนกรุงเทพเขาชำระล้างก้นกันอย่างไร หาทุกซอกทุกมุมในห้องน้ำไม่มีอะไรเลยที่บ่งบอกผมได้เลยว่า มันคือสิ่งที่เราจะใช้ชำระก้น วินาทีนั้นผมไม่เข้าใจเลยว่า นิคนกรุงเทพเขาไม่ล้างก้นกันเลยหรอ กว่าผมจะรู้และได้คำตอบ ก็ตอนที่ผมเดินออกมาข้างนอกครับ มีตู้หยอดเหรียญ และร้านค้าใกล้ทางเข้าห้องน้ำวางไว้แทบทุกร้านเลยว่า " กระดาษชำระเข้าห้องน้ำ 5 บาท"

   อายที่สุดเลยครับ...ผมรีบเดินออกจากห่างขึ้นรถแท๊กซี่กลับ โรงแรมอย่างเร็วที่สุดเพราะว่า เวลาเดินไปไหนมันเหมือนไมไ่ด้ใส่อะไรเลย เพราะผมได้สละกกน.มอบไว้เป็นที่ระลึกที่ ดิโอสยามแล้ว...

   ปล.ขออนุญาตลงแท๊ก เที่ยวไทย และ ปัญหาชีวิตนะครับ เพราะผมไม่แน่ใจว่าจะนับเข้าในแท๊กไหน
          ขอบคุณครับ