ถ้าใครได้มีโอกาส มาเทียวตลาดนัดขนาดใหญ่ใจกลางเมือง
ก็คงจะเป็นภาพคุ้นชินกับ
"คุณยาย และ แก้วพลาสติก"

ทุกๆเช้า และ ทุกๆวัน
"ยาย"
จะออกมานั่งบริเวณ หอนาฬิกา ใจกลางตลาดนัด
ณ ที่ตรงนั้น ผู้คนพลุกพล่าน กันตลอดทั้งวัน
ตั้งแต่เช้า ยัน เที่ยงคืน

อย่างที่กล่าว ภาพที่คุ้นตา
ของ
พ่อค้า แม่ขาย และ เหล่านักช็อปทั้งหลาย

ทั้งชาย ทั้งหญิง
เศรษฐี คนตกงาน
โจร พระ
นักเรียน นักเลง
คนไทย ฝรั่ง
ก้มหน้า หรือ เงยหน้า
มากมาย สารพัดคน

แต่ก็นั้นแหละ
ทุกคนล้วน หยิบเศษเหรียญ โยนใส่ลงมาใน
"แก้วพลาสติก"
ของ
"ยาย"

..............................
...............

แต่ในวันนี้
ไม่รู้ด้วยพลังแห่ง สินค้าลดราคา
หรือว่า "ดารา" ช่องขาวดำ มาโปรโมทโทรศัพท์รุ่นใหม่
ผู้คนหนาแน่นเป็นพิเศษ
การขยับเท้า ของ คนจะขยับได้โดยเฉลี่ย 20 นาทีต่อ การวางเท้า ย่างสามขุม 1 ชุด

20 นาทีนั้นเอง
ที่เป็น
ช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ของนิทานขนานโลก

เพราะวันนี้ ไม่มีใครโยนเหรียญใส่ "แก้วพลาสติก" ให้ "ยาย"
เพราะวันนี้ เด็กชายน้อย ถือขวดน้ำมาจากบ้าน
และทั้งคู่ก็โคจรมาพบกัน ณ เวลานี้พอดี

"ยาย ครับ"
"ว่าไง ไอ้หนู"
"ยาย หิวน้ำรึเปล่าครับ ผมมีน้ำครับ"

เด็กชายเท น้ำใส่ "แก้วพลาสติก" ของ "ยาย" อย่างระมัดระวัง
"ขอบใจมากไอ้หนู"
ยาย ส่งยิ้มให้กับเด็กชาย

"ทำไม หนูไม่เอาเงินมาใส่ไว้ใน แก้ว เหมือนคนอื่นๆล่ะ?"
ยายถาม เด็กชายที่กำลังรินน้ำอย่างบรรจง

"ก็ แก้ว เขาเอาไว้ใส่น้ำไม่ใช่หรอครับ?"

ยายอมยิ้ม
"ไอ้หนู มาเที่ยวใหม่ แวะมารดน้ำต้นไม้ข้างๆที่ยายนั่งด้วยนะ มีคนเดินผ่านมันมาหลายปีแล้ว ฮ่าๆ"

-----------------------------------------------------------------------

ไม่ได้เขียนมานาน แสนนาน มากๆแล้วครับ รู้สึกว่าตอนล่าสุด คือ ตอนที่ 18
เขียนเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2556
หลังจากที่พี่ผมแอบเอามาลง Pantip บ้าง ก็เห็นมีบางคนชื่นชอบ รึเปล่า 555+
(ผมอ่านตัวเองอีกครั้งในบางตอน นี้ก็ งง ว่าเขียนอะไรว่ะ ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย)
ไว้ถ้าอยากอ่านกัน ฝากบอกผ่านพี่ผมมาได้ครับ
ไม่ขอสัญญาว่า จะได้ เดือนล่ะ กี่ตอน หรืออะไร แต่สัญญาว่าจะไม่หยุดเขียนนิทานขนานโลกง่ายๆ แน่ครับ
พูดคุยกันได้ผ่านทางเมล์นี้นะครับ

ink.dinsor@gmail.com