คือผมกับแฟนเลิกกันมาได้สัก1ปีแล้ว คือใครถามก็บอกว่าไม่ได้คบกันแล้ว เป็นเพื่อนกัน (คบกันมา5ปี)
แต่ที่เป็นเพื่อนกันที่ว่าคือ เรายังเป็นเพื่อนกันแบบสนิท ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไปเที่ยว ดูหนัง เวลามีปัญหาอะไรก็ยังปรึกษากันเหมือนเดิม หรือแม้กระทั่งนอนด้วยกัน ยังคงมีอยู่เรื่อยๆ
ผมอยากจะถามว่าใครมีอารมณ์ประมาณนี้บ้างครับ ผมก็ไม่รู้ว่ามันผิดหรือมันถูกยังไง ผมก็สับสน แต่มันก็ยังมีความสุขดี สุขมากจริงๆ
เราตกลงกันว่าใครจะมีแฟนใหม่ก็ได้มีสิทธิ์ทำได้ แต่ผมไม่มีใครใหม่ทั้งนั้น ผมบอกกับเธอไว้วันที่เลิกกันว่าผมจะรอแค่เธอคนเดียว ไม่รักใครใหม่ทั้งนั้น นานแค่ไหนก็จะรอ แต่เธอไม่ได้พูด แต่ก็ดูเหมือนเธอก็จะยังไม่มีใครเหมือนกัน
สรุปอารมณ์นี้มันประมาณกันครับ ไม่ใช่แฟนแต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม หรือคำว่าแฟนเป็นแค่คำที่เราอุปทานขึ้นมาเพื่อกีดความคิดของเราๆเอง ตอนนี้ผมคิดแบบนั้น และคิดว่าที่ทำอยู่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด หรือว่าใครคิดว่าอย่างไรครับ สถานะแบบนี้ใครเคยเป็นบ้างไหม
ปล.ผมเรียน ป.โทอยู่ แฟนผมนั้นทำงานแล้ว
เลิกกันแล้ว แต่มีอะไรกันอยู่ (งงกับความรู้สึก)
แต่ที่เป็นเพื่อนกันที่ว่าคือ เรายังเป็นเพื่อนกันแบบสนิท ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไปเที่ยว ดูหนัง เวลามีปัญหาอะไรก็ยังปรึกษากันเหมือนเดิม หรือแม้กระทั่งนอนด้วยกัน ยังคงมีอยู่เรื่อยๆ
ผมอยากจะถามว่าใครมีอารมณ์ประมาณนี้บ้างครับ ผมก็ไม่รู้ว่ามันผิดหรือมันถูกยังไง ผมก็สับสน แต่มันก็ยังมีความสุขดี สุขมากจริงๆ
เราตกลงกันว่าใครจะมีแฟนใหม่ก็ได้มีสิทธิ์ทำได้ แต่ผมไม่มีใครใหม่ทั้งนั้น ผมบอกกับเธอไว้วันที่เลิกกันว่าผมจะรอแค่เธอคนเดียว ไม่รักใครใหม่ทั้งนั้น นานแค่ไหนก็จะรอ แต่เธอไม่ได้พูด แต่ก็ดูเหมือนเธอก็จะยังไม่มีใครเหมือนกัน
สรุปอารมณ์นี้มันประมาณกันครับ ไม่ใช่แฟนแต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม หรือคำว่าแฟนเป็นแค่คำที่เราอุปทานขึ้นมาเพื่อกีดความคิดของเราๆเอง ตอนนี้ผมคิดแบบนั้น และคิดว่าที่ทำอยู่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด หรือว่าใครคิดว่าอย่างไรครับ สถานะแบบนี้ใครเคยเป็นบ้างไหม
ปล.ผมเรียน ป.โทอยู่ แฟนผมนั้นทำงานแล้ว