ติดอนิเมะ "โอตาคุน่องเหล็ก" แล้ว... นั่งดูฉากนึงซึ้งน้ำตาจะไหล

การแข่งขันครั้งแรกระหว่างพวกปีหนึ่ง ปีหนึ่งทุกคนมีจักรยานเสือหมอบ ถุงมือและชุดพร้อม ส่วนพระเอกมีแต่จักรยานจ่ายตลาด

ระหว่างแข่งช่วงแรกตอนทางตรงก็ยังพอตามกันไปได้ แต่พอถึงทางชัน แม้พระเอกจะเปนรอบถี่แค่ไหนก็ไม่สามารถตามคนอื่นทันได้ เพราะรถจักรยานของคนอื่นเป็นเสือหมอบ เปลี่ยนเกียร์หน้าหลังได้ถึง 20 เกียร์ เปลี่ยนใช้ตามสถานการณ์เพื่อผ่อนแรง หรือเร่งความเร็วได้ตามใจ

ถ้าเปรียบเทียบคงเหมือนพระเอกลงแข่งเบสบอลโดยไม่มี "ไม้ตี" และ "ถุงมือ"

พระเอกพยายามปั่นอย่างสุดความสามารถ แม้กระทั่งโซ่หลุดก็ยังไม่ยอมแพ้ เพราะมีเหตุผลเดียว คือ อยากปั่นจักรยานกับเพื่อน เนื่องด้วยเมื่อก่อนเป็นเด็กโอตาคุ ไม่เคยมีเพื่อนเลย เป็นครั้งแรกที่ได้ปั่นจักรยานด้วยกันกับคนหลายๆคน

เมื่อรถตู้ของรุ่นพี่ที่คอยตามเก็บคนช้าขับตามมาถึง พระเอกยังไม่อยากเลิกปั่นจักรยาน รีบใส่โซ่และปั่นหนีรุ่นพี่ แม้รุ่นพี่ตะโกนบอกให้พระเอก"เลิกปั่น" เขาก็ไม่ยอมเลิก ปั่นจนโซ่ขาด รถล้ม

น้ำตาพระเอกไหล... ได้แต่บอกรุ่นพี่ว่า "ขอปั่นต่อ ยังไว" พูดวนๆ ซ้ำๆ จนรุ่นพี่บอกว่า ที่ให้หยุด เพราะเอาจักรยานเสือหมอบที่ได้รับการสนับสนุนจากร้านจักนยานมาให้ และทีนี้พระเอกก็มีอุปกรณ์ที่พร้อมปั่นจักรยานแข่งกับเพื่อนพร้อมแล้ว

นั่งดูแล้วแบบ การ์ตูนเรื่องนี้แม่มคิดเหมือนกรูเลย ชีวิตคนเราแม่มต้องมีความพยายามแบบนี้ ทำอะไรทำให้ถึงที่สุด ไม่ต้องคิดถึงผลลัพท์ที่ตามมา ขอแค่ได้ทำก่อน ทำให้เต็มที่ แม้สุดท้ายจะผิดหวังก็ไม่เป็นไร ดีกว่าต้องเสียใจที่ไม่ได้พยายามทำหอกอะไรเลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สุดท้ายพระเอกปั่นจักรยานแซงไอพวกที่หยาม 3 คนแรกได้ และจนแซงตัวเต็งที่เป็นนักปั่นสปีดทางใกล้ได้ ไปวัดกันจุดสุดท้าย คือ แชมป์ภูเขา เป็นจุดพิเศษที่มีรางวัลพิเศาให้คนที่ปั่นถึงจุดสูงสุดของยอดเขาเป็นคนแรก พระเอกเอาชนะคนที่เก่งที่สุดได้ในจุดนี้ แต่เนื่องด้วยกว่าจะได้จักรยานเสือหมอบ และต้องปั่นตามคนอื่นที่ห่างไกล พระเอกไม่สามารถแข่งจนจบได้

ปล.อยู่ตรงนั้นเทอคิดถึงชั้นมากเท่าไหร่... อยู่ตรงนี้เทอรู้ไว้เลยว่าคิดถึงเทอจนล้นหัวใจ... ได้โปรดเทอจงมั่นใจว่าฉันคนนี้ "รัก" เพียงแต่เทอ

ตั้งใจทำทุกอย่างให้ดีนะคะ ^^