ธรรมเนียมจีนสมัยก่อนแถวบ้านที่หาดใหญ่
จะมีพ่อทูนหัว แม่ทูนหัว  
ที่มักจะเป็นคนที่เคารพนับถือ หรือ ร่ำรวย
โดยพ่อแม่เด็กจะนำผลไม้และซองแดงพร้อมกับเด็ก
ไปยกให้พ่อทูนหัวกับแม่ทูนหัวรับเป็นลูก
แล้วทางฝั่งพ่อแม่ทูนหัวจะให้ของขวัญกลับมา
โดยยอมรับว่าเป็นลูกของครอบครัวนี้ด้วย/ทำให้กลายเป็นญาติสนิทกัน
จะมีการไปเยี่ยมเยือนไปมาหาสู่เหมือนครอบครัวเดียวกัน

บางครอบครัวทำเพราะลูกเจ็บไข้ได้ป่วยบ่อยหรือเลี้ยงยาก
หรือหมอดูจีนทำนายทายทักว่าชง(ไม่ดีไม่เหมาะ)กับพ่อหรือแม่
จึงทำพิธีดังกล่าว  เพื่อนผมคนเรียกแม่ตนเองว่า ซิ่ม
เพราะตอนเด็กเลี้ยงยากและหมอดูจีนทำนายว่าชงกับแม่
เลยยกเป็นลูกทูนหัวของอีกครอบครัวหนึ่ง  
แต่เรียกพ่อตนเองว่า ป๊า ได้เพราะไม่ชงกัน

ส่วนคนไทยบางคนถ้ามีลูกหลานเลี้ยงยาก
จะยกให้เป็นลูกของพระภิกษุที่นับถือ
โดยถวายเป็นลูกเป็นหลาน
แล้วให้พระที่นับถือผูกข้อมือกับด้าย
ถ้าพระภิกษุนั้นยอมรับเป็นลูก
แต่ปกติท่านมักจะไม่ปฏิเสธ
เมื่อเด็กโตขึ้นก็มักจะให้ไปรับใช้
ดูแลท่านเหมือนพ่อคนหนึ่ง

หรือบางคนถวายเป็นลูก/หลาน
เกจิอาจารย์ที่มรณภาพแล้ว
โดยการจุดธูปไหว้พร้อมของเซ่นไหว้หรือถวายสังฆทาน
พร้อมบอกกล่าวให้พ่อท่าน
ดูแลคุ้มครองเด็กที่ถวายเป็นลูก/หลานด้วย
เมื่อเด็กโตขึ้นจะรู้ว่าเป็นลูก/หลานของพ่อท่าน
มักจะไม่กล้าเกเร/มักทำตัวดี  
เพราะเกรงใจ/เกรงกลัวบารมีพ่อท่าน

ส่วนธรรมเนียมเดิมทางใต้ที่เหมือนกับภาคอีสาณ
คือ การผูกเกลอ หรือที่อีสาณเรียกว่า การผูกเสี่ยว
ลูกของทั้งสองครอบครัวจะนับถือว่าเป็นเพื่อนพ้องน้องพี่
ให้ความเคารพและดูแลเอาใจใส่พ่อแม่ทั้งสองครอบครัว
จนตกทอดถึงรุ่นหลานเหลนตลอดไปนับว่าเป็นญาติสนิทกัน

หมายเหตุ
ผมเคยไปตกปลาแถวเกาะยอ(สงขลา)กับเพื่อนหลายคน
เพื่อนคนบอกว่าปู่เป็นเกลอกับเจ้าของกระชังรายหนึ่ง
เลยไปเยี่ยมเยือนแกทั้งที่ปู่กับพ่อไม่เคยพาแกไป
พอแกรู้ว่าเป็นหลานเกลอ
เพราะคนใต้มักจะลำดับญาติกันทางมุขปาถะ
(เล่าสายที่มาของญาติทั้งสองฝ่าย)
แกรีบให้การต้อนรับอย่างดี
แล้วสั่งหลานชายให้ขับเรือพาพวกผม
ไปตกปลาไม่ยอมรับเงินค่าน้ำมัน/ค่าเสียเวลาเลย
พร้อมกับสั่งหลานชายว่าให้ดูแลน้อง ๆ เป็นอย่างดี