เหมือนกำลัง สดใส ณ ปลายฟ้า
มองเบื้องบน ยลนภา สว่างไสว
เอ๊ะลืมมอง มหาสมุทร สุดกว้างไกล
น้ำไหลลด หดหายไป ไร้คลื่นซา

ยังยืนยิ้ม กรุ้มกริ่ม กับฟ้าใส
ไม่ตระหนัก ถึงพิษภัย อยู่ข้างหน้า
มองอะไร แค่เปลือกนอก ดังนภา
ไกลยิ่งกว่า มหาสมุทร สุดเอื้อมมือ

กว่าจะรู้ ว่าถึงวัน มหันตภัย
ก็สิ้นแล้ว วันสดใส ของฟ้าสวย
หลายชีวิต นองเลือด และมอดม้วย
ฟ้าไม่ช่วย ให้คลื่นหยุด คลาดชีวิน

ด้วยความเคารพ