ส่วนผมแปลก ชอบลงเรียนกับคนที่เป็นศาสตาจารย์ เหมือนมีความรู้สึกว่า คนคนหนึ่งที่จะมาถึงจุดนี้คงสะสมความรู้มาเยอะ มีประสบการณ์มาก และน่าจะมีอะไรที่extra ตอนผมเรียน ปตรี เป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมเรียนกับ สาม ศาสตรจารย์ ชอบมาก ไม่ได้เอแม่แต่คนเดียว แต่ภูมิใจ มีความสุข และอิ่มไปด้วยความรู้ ที่หาไม่ได้แล้วจริงๆ แต่พอมาเรียน ป โท อีกมหาลัยหนึ่ง คนละคณะแต่สาขาคล้ายๆกัน ก็มาเรียนกับ สาม ศ.เหมือนกัน ต่างกันลิบลับ พูดไม่รู้เรื่องบ้าง แนวคิดไม่แน่นบ้าง ดูมึนๆ เบรอๆ มั่ว หรือบางคนสอนวิชา theory แต่สอนแบบหยาบประด้าง ดูเหมือนจำมาสอน ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติมจากหนังสือที่แกไปคัดลอกต่างประเทศเลย จำไดอาล็อคมาสอน เรียนแล้วเฉยมาก ส็ อ.ดร.รุ่นใหม่บางคนที่ไฟแรงอ่านหนังสือเยอะและแยกประเด็นเก่งไม่ได้เลย งงเลยทีเดียว ระดับ ซีสิบ ซีสิบเอ็ดทางวิชาการเหมือนกัน แต่ช่างต่างกันอะไรอย่างนี้

ผมเรียน ป ตรี มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ในระดับที่ไม่ได้เด่นเป็นที่รู้จักมากนัก เพราะเป็นสถาบันแนวเฉพาะทางมาก่อน
แต่เรียน ป โท มหาวิทยาลัยรัฐที่อยู่ในระดับ world class ของไทย และเป็นแถวหน้ากระแสหลักของเมืองไทยด้วยซ้ำ

ผมจึงมักจะรำลึกเสมอว่า อาจารย์ที่บางครั้งแม้จะไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยกระแสหลัก ก็ปราชญ์และเก่งล้ำได้ หรอืเก่งกว่า อาจารย์มหาวิทยาลัยกระแสหลักเช่นเดียวกัน ดังนั้นอย่าตัดสินคนที่มหาวิทยาลัย ขอให้ดูความคิด และวิธีคิดของเขาต่อเหตุการณ์

ปล. ผมเรียนมาด้าน สังคมศาสตร์ นะครับ ดังนั้น ศาสตราจารย์ด้านนี้ มีไม่เอยะหรอกครับ เพราะมันได้ยาก