หวังว่านักกีฬาจาก RXX จะใช้เหตุการณ์นี้ แล้วนั่งคิดให้ดีๆ
ว่าใครผิดใครถูก ครูที่ดีควรเป็นแบบไหน
ไม่ใช่มืดบอด เข้าข้างโดยไม่ลืมหูลืมตา
มีการใช้เด็กเป็นเครื่องมือสนองตัญหาตัวเองหรือไม่
เมื่อศิษย์มีปัญหา ควรแนะนำสิ่งใด
หวังว่านักกีฬาจาก RXX จะคิดได้ว่า ตนควรปฏิบัติอย่างไร เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
เราไม่ได้ติดหนี้บุญคุณใด กว่าจะเก่งเสียเงินเรียนเองใช่หรือไม่
การที่เด็กคนหนึ่งเรียนชั้นอนุบาล ไป ประถม ไป มัธยม แล้วเข้าจุฬาฯได้
ครูอนุบาลประถมมัธยม จะมาอิจฉา ครูจากจุฬาฯว่าชุบมือเปิบ
เอาเด็กที่ตัวเองปั้นไปสร้างผลงาน เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือ?
เราควรตั้งใจเรียนที่จุฬาฯให้ดีที่สุด หรือไม่ เพื่อสร้างสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
หรือมัวกลับมาสุมหัวครูนุบาลประถมมัธยมขี้อิจฉา แล้วทำลายอนาคตตัวเอง?
ในจิตใจคนเป็นครู ไม่มีใครมีความสุขที่ได้ทำโทษเด็ก
ไม่มีใครให้การบ้านเด็ก เพราะกลัวว่ากลับบ้านเด็กจะดูการ์ตูนสนุกสนานเลยให้การบ้าน
ครูให้การบ้านเพราะอยากให้ศิษย์เก่ง ครูลำบากด้วยซ้ำที่ต้องมาตรวจการบ้านของทุกคน
ครูเหนื่อยด้วยซ้ำที่ต้องทำโทษศิษย์ที่ทำผิด ถ้าศิษย์ทำผิดแล้วครูให้ท้าย ไม่ต้องทำโทษเป็นเรื่องสบายเสียด้วยซ้ำ
ครูที่ดีไม่เคยทวงบุญคุณศิษย์ เห็นศิษย์ได้ดีครูก็ดีใจ
ครูที่ดีเห็นว่าถ้าศิษย์จะระลึกถึงบุญคุณจองครู ที่ได้ประสิทธิประสาทวิชา
ก็จงตั้งใจเรียนที่ใหม่ให้ดีที่สุด พยายามให้มากที่สุด สร้างสรรสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
ทำให้ตัวเองเจริญก้าวหน้าที่สุด ก็เป็นการกตัญญูต่อครูแล้ว
การเรียนที่ใหม่ ที่สูงขึ้นๆ ย่อมมีความยากลำบากมากขึ้น ต้องพยายาม ต้องอดทน
กลับมาหาครู ครูก็ดีใจ อย่ากลับมาบ่อย จะเสียเวลาอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน
เอาเวลาไปทำแบบฝึกหัดเยอะๆ ถ้าเราโดนลงโทษเราต้องพิจารณา ทำไมถึงโดนลงโทษ
ต้องพยายามปรับปรุงตัวเอง เป็นต้น
หวังดีด้วยใจจริง อยากให้ได้ทบทวน อย่ายึดอัตตาตัวเอง
เราต้องก้าวไปข้างหน้า การเรียนที่ผ่านมาก่อนจะเก่ง เราก็ไม่ได้เรียนฟรี
เสียเงินเรียนตั้งมากมายกว่าจะเก่ง
เราต้องทำในสิ่งที่ดีที่สุด ให้ตัวของเรา ครอบครัวของเรา
ผิดชอบชั่วดี ต้องแยกแยะให้ได้
เด็กคนหนึ่งเรียนชั้นอนุบาล ไป ประถม ไป มัธยม แล้วเข้าจุฬาฯได้ ครูอนุบาลประถมมัธยม จะมาอิจฉา ครูจากจุฬาฯว่าชุบมือเปิบ?
ว่าใครผิดใครถูก ครูที่ดีควรเป็นแบบไหน
ไม่ใช่มืดบอด เข้าข้างโดยไม่ลืมหูลืมตา
มีการใช้เด็กเป็นเครื่องมือสนองตัญหาตัวเองหรือไม่
เมื่อศิษย์มีปัญหา ควรแนะนำสิ่งใด
หวังว่านักกีฬาจาก RXX จะคิดได้ว่า ตนควรปฏิบัติอย่างไร เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
เราไม่ได้ติดหนี้บุญคุณใด กว่าจะเก่งเสียเงินเรียนเองใช่หรือไม่
การที่เด็กคนหนึ่งเรียนชั้นอนุบาล ไป ประถม ไป มัธยม แล้วเข้าจุฬาฯได้
ครูอนุบาลประถมมัธยม จะมาอิจฉา ครูจากจุฬาฯว่าชุบมือเปิบ
เอาเด็กที่ตัวเองปั้นไปสร้างผลงาน เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือ?
เราควรตั้งใจเรียนที่จุฬาฯให้ดีที่สุด หรือไม่ เพื่อสร้างสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
หรือมัวกลับมาสุมหัวครูนุบาลประถมมัธยมขี้อิจฉา แล้วทำลายอนาคตตัวเอง?
ในจิตใจคนเป็นครู ไม่มีใครมีความสุขที่ได้ทำโทษเด็ก
ไม่มีใครให้การบ้านเด็ก เพราะกลัวว่ากลับบ้านเด็กจะดูการ์ตูนสนุกสนานเลยให้การบ้าน
ครูให้การบ้านเพราะอยากให้ศิษย์เก่ง ครูลำบากด้วยซ้ำที่ต้องมาตรวจการบ้านของทุกคน
ครูเหนื่อยด้วยซ้ำที่ต้องทำโทษศิษย์ที่ทำผิด ถ้าศิษย์ทำผิดแล้วครูให้ท้าย ไม่ต้องทำโทษเป็นเรื่องสบายเสียด้วยซ้ำ
ครูที่ดีไม่เคยทวงบุญคุณศิษย์ เห็นศิษย์ได้ดีครูก็ดีใจ
ครูที่ดีเห็นว่าถ้าศิษย์จะระลึกถึงบุญคุณจองครู ที่ได้ประสิทธิประสาทวิชา
ก็จงตั้งใจเรียนที่ใหม่ให้ดีที่สุด พยายามให้มากที่สุด สร้างสรรสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
ทำให้ตัวเองเจริญก้าวหน้าที่สุด ก็เป็นการกตัญญูต่อครูแล้ว
การเรียนที่ใหม่ ที่สูงขึ้นๆ ย่อมมีความยากลำบากมากขึ้น ต้องพยายาม ต้องอดทน
กลับมาหาครู ครูก็ดีใจ อย่ากลับมาบ่อย จะเสียเวลาอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน
เอาเวลาไปทำแบบฝึกหัดเยอะๆ ถ้าเราโดนลงโทษเราต้องพิจารณา ทำไมถึงโดนลงโทษ
ต้องพยายามปรับปรุงตัวเอง เป็นต้น
หวังดีด้วยใจจริง อยากให้ได้ทบทวน อย่ายึดอัตตาตัวเอง
เราต้องก้าวไปข้างหน้า การเรียนที่ผ่านมาก่อนจะเก่ง เราก็ไม่ได้เรียนฟรี
เสียเงินเรียนตั้งมากมายกว่าจะเก่ง
เราต้องทำในสิ่งที่ดีที่สุด ให้ตัวของเรา ครอบครัวของเรา
ผิดชอบชั่วดี ต้องแยกแยะให้ได้