ถ้าพูดถึงข้อเสียแบบนี้ ... แล้วกลัวเข้าสังคมไม่ได้ พี่คิดถึงเพื่อนพี่คนนึงครับ
เขาเป็นคนติดอ่าง พูดน้อย พูดอะไรก็ไม่ค่อยทันเขา... แต่นิสัยดี น่ารัก ขยันเรียน ขยันทำงาน มีน้ำใจกับเพื่อนฝูง

พี่พบเขาที่ไหนรู้ไหมครับ? ...

... ชุมนุมวิชาการ ... ที่กิจกรรมหลักของชุมนุมนี้คือ "สอน" หรือ "ติว" น้องๆ ม.ปลาย เตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย
คนที่ติดอ่าง พูดช้า ... แต่เลือกเข้าทำกิจกรรมที่นี่ เพราะต้องการที่จะพัฒนาตัวเองเป็นหลักใหญ่ ความจริงแล้วดูไม่ค่อยน่าจะเป็นไปได้เลย แต่ก็เป็นไปแล้ว ...

ผ่านไปปีนึง ทุกคนให้ความไว้วางใจกับเค้า จนถึงขนาดที่เลือกให้เค้าเป็นประธานชุมนุม เค้าสามารถสอนต่อหน้าน้องๆ ในห้องสามร้อยคนได้ไม่มีปัญหา

ถึงแม้ว่าเค้าจะยังติดอ่างบ้าง ทำอะไรช้าๆ เหมือนเดิม แต่น้ำใจและความรับผิดชอบของเขาเป็นที่รักของทุกคน
เราทุกคนต่างปรับตัวเข้ากับบุคลิกของเขาเข้าในทีม ... ประธานชุมนุมออกแนวสโลว์แดนซ์ รองประธานที่ถึงลูกถึงคนกว่าก็ทำหน้าที่รับบทที่ต้องเล่นเฮฟฟี่เมทัลให้ยามจำเป็นต้องบู๊

ผ่านไปสี่ปีในมหาวิทยาลัย เค้าเปลี่ยนเป็นคนละคน มีเพื่อนที่รักมากมาย

พี่อยากจะบอกว่า ... คนเราอยู่ดีๆ มันเปลี่ยนไปเลยไม่ได้หรอกครับ แต่ว่าต้องเริ่มจากการ "ลงมือทำ"
ถ้าน้องยังนั่งอยู่เฉยๆ อย่างที่เคยทำ แล้วหวังว่าตัวเองจะดีขึ้น ... มันไม่ใช่ครับ
อยากมีสังคม อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง เอาตัวเองไปอยู่ในที่ๆ ต้องพัฒนา แล้วเราจะปรับตัวได้เอง

เป็นกำลังใจให้ และขอให้สนุกกับชีวิตมหาวิทยาลัยครับ