หลวงตามาบวชตอนยายคู่ชีวิตท่านเสีย ที่วัดต่างจังหวัดอันกันดาร มีพระอยู่สองสามรูปเป็นเช่นนี้มานาน
บวชมาก็แค่ท่องหนังสือสวดมนต์พิธี ทำวัด บิณฑบาต ศึกษาพระวินัย เท่านี้ บาลีไม่เคยรู้ พระไตรปิฎกไม่มี
มีแค่ลูกประคำกับคำสวดอิติปิ โส เท่านั้นวันๆ ก็หมดแล้ว

ผ่านไปสิบปีหูตาแย่ลง หลวงตาก็ไม่บ่นกายสังขาร จนวันหนึ่งมีพระธรรมทูตจากในเมืองเดินทางมาเผยแผ่พระธรรม
ในวัดก็ต้อนรับกันดีทั้งญาติโยมพร้อมเพรียง และเมื่อก่อนจำวัดประสาคอธรรมก็สนทนาธรรมกันบ้าง
พอหลวงตาท่านออกตัวว่าก็รู้แค่มนต์พิธี กับพระวินัย ท่านมหาก็ตบขาตัวเองดังป๊าบ ไม่ได้ๆ หลวงตา
อย่าให้เสียที่ได้เกิดมาบวชในพระพุทธศาสนาของเรา ก็ศึกษาให้ถึงที่สุดไปเลย เอาเอาหนังสือมาฝากเยอะแยะ

หลวงตาขอบคุณท่านมหามาก ช่างมีเมตตากับคนเฒ่าคนแก่ แต่หลวงตากำลังเหลือน้อยแล้ว
วันๆ หลวงตาก็ได้แต่นั่งดูลมหายใจไปวันๆ ดีที่ไม่ลืมลมหายใจ แล้วก็สดับว่าสังขารตัวเองมันเสื่อมลงทุกวัน
คงจะขอดูสังขารตัวเองนี้และต่อไปท่านมหาเอ้ย คนตายก็เห็นมาจนไม่อาลัยตัวเองจะตายเมื่อไหล่แล้ว
อนุโมทนากับท่านมหาที่ยังมีกำลังประกอบกุศุลอยู่เป็นอันมากขอให้เจริญเถิด

ท่านมหาก้มกราบผู้อาวุโสรับพร น้ำตาคลอพลางว่า หลวงตาเทศต่อเถอะครับผมอยากฟัง...